Τι κακό και αυτό με τις ταυτότητες και την αναγραφή ή όχι του θρησκεύματος σε αυτές. Εκ του μηδενός, εκεί που όλα λειτουργούσαν καλά στις σχέσεις Εκκλησίας - Κράτους (τόσο πολύ που μάλλον Σημίτη ψήφισε ο Χριστόδουλος) ήρθε η μεταρρύθμιση και ο εκσυγχρονισμός των ταυτοτήτων ελέω "προσωπικών δεδομένων" και το θρήσκευμα χάθηκε. Για όσους δυσκολεύονται να παρακολουθούν συζητήσεις επί συζητήσεων στο χαζοκούτι, άρθρα, επιστολές και χρονογραφήματα σε κάθε είδους έντυπο τύπο αλλά και ακρότητες ή διαδηλώσεις, έχω χρέος ως οπαδός του υπέρτατου νόμου να ρίξω άπλετο φως σε αυτήν την τόσο πολύπλοκη υπόθεση. Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή.

 Ο πρώτος κανόνας του Jay για την ηγεσία:
Οι αλλαγές είναι καθήκον της ηγεσίας.
Πρέπει να γίνονται ακόμη κι όταν όλα λειτουργούν σωστά.

Αυτός ήταν κυρίως ο λόγος που οδήγησε την κυβέρνηση στην πραγματοποίηση της πρότασης -απόφασης της ομάδας Δαφέρμου. Αποτελεί ιερό καθήκον κάθε κυβέρνησης η πραγματοποίηση αλλαγών σε κάθε επίπεδο πολιτικής πρακτικής. Επακόλουθα το θέμα αν και ασήμαντο και μικρό πήρε διαστάσεις. Και αυτό όμως είναι αναμενόμενο. Ο νόμος άλλωστε το λέει καθαρά.

  Νόμος του Ruckert:
Δεν υπάρχει τίποτα τόσο μικρό, που να μην μπορεί να πάρει μεγάλες διαστάσεις.

Έτσι, μια τόση δα γραμμούλα σε κείνο το ξεχασμένο έντυπο έγινε η αφορμή για έναν ανένδοτο ιερό αγώνα. Μην υποτιμούμε όμως τον Σημίτη και την εκσυγχρονιστική του κυβέρνηση. Ο Κώστας είναι γνήσιος οπαδός της μερφολογίας και των νόμων που καθορίζουν τη καθημερινή μας ζωή. Γνώριζε πως δουλειά της Εκκλησίας είναι να συγχωρεί και όχι να αφορίζει. Άλλωστε πάνω από το γραφείο του είναι αναρτημένος σε ακριβή κορνίζα ο παρακάτω νόμος:

 Νόμος του Stewart για την αναδρομική ενέργεια:
Είναι πιο εύκολο να σε συγχωρήσουν για κάτι που έχεις κάνει, παρά να σου δώσουν την άδεια για κάτι που θέλεις να κάνεις.

Και η αλήθεια είναι πως πραγματικά κάπως έτσι πρέπει να έγιναν τα πράγματα. Άλλωστε κάπως έτσι πρέπει να νοιώθει και ο Θεός απολαμβάνοντας τα λάθη μας. 

 Η παρατήρηση της May West:
Τα λάθη είναι ανθρώπινα, αλλά 
ή απόλαυση που δίνουν θεϊκή.

Η Εκκλησία τώρα με τη σειρά της τι άλλο θα μπορούσε να κάνει από το να πιστοποιήσει για ακόμα μια φορά την δυναμικότητα και την ισχύ του υπέρτατου νόμου που καθορίζει με εκπληκτικό τρόπο το καθετί σε τούτο τον τόπο. Έδωσε μεγάλη σημασία σε κάτι που δεν είχε ελάχιστη σημασία, όπως κάνει άλλωστε ο Χριστόδουλος σε όλα, αναζητώντας την κάμερα, την τηλεθέαση και τη δημοτικότητα κάθε Κυριακή στον άμβωνα.. 

  Ο ισχυρισμός του Lord Balfour:
Τίποτα δεν έχει μεγάλη σημασία και λίγα πράγματα έχουν έστω και ελάχιστη.

Ακολουθεί ο ιερός ανένδοτος αγώνας που ξεσηκώνει κατά μυριάδες τους ελληνορθόδοξους χριστιανούς σε διαδηλώσεις, πορείες, αλλά και γεμίζει τοιουτοτρόπως τις εκκλησίες. Πύρινα κηρύγματα, μεγαλόστομες ρήσεις και που και που κανένας αδέσποτος αφορισμός συμπληρώνουν το σκηνικό μιας μάχης που οι αλλαγές την καθιστούν φρικτή.

 Η αρχή της αδράνειας στο σχεδιασμό:
Όλες οι αλλαγές φαίνονται φρικτές στην αρχή.

Μετά από αγώνα τόσων ημερών τελικά είναι πολύ εύκολο κανείς να καταλήξει στο συμπέρασμα ο σοφός νόμος του Allen λέει όντως την αλήθεια που μας περιβάλει.

 Ο νόμος του Allen:
Σχεδόν τα πάντα είναι πιο εύκολο να μπουν παρά να βγουν.

Αμφιβάλλω αν οι αντιδράσεις ήταν ανάλογες όταν η επίμαχη γραμμούλα προστέθηκε στο έντυπο της ταυτότητας. Αμφιβάλλω αν υπήρξαν οι ίδιες αντιδράσεις, άλλωστε μην ξεχνάμε τους χαλεπούς καιρούς που είχε πραγματοποιηθεί αυτός ο νεωτερισμός. Αντίθετα θεωρώ πως τότε όλοι το δέχθηκαν όσο πιο συνετά και εύκολα γινόταν. 

 Η αρχή του Eng:
Όσο πιο εύκολο είναι να γίνει κάτι, τόσο πιο δύσκολο είναι να αλλάξει.

Άλλωστε κανείς δεν ξέρει με τι "μπαίνουμε" στον παράδεισο. Με διαβατήριο ή με ταυτότητα; Ή μήπως ο Άγιος Πέτρος έχει πλέον δικά του τεφτέρια που εκεί αναγράφει ότι εκείνος κρίνει ζωτικής σημασίας; Το σίγουρο είναι ένα. Δεν θα αργήσουμε να το μάθουμε.