Τις προάλλες άκουγα μια δημοσιογραφική εκπομπή του τοπικού ραδιοφώνου στο αυτοκίνητό μου και λίγο έλειψε να γκρεμοτσακιστώ χάνοντας τον έλεγχο του. Η αλήθεια είναι πως δεν παραξενεύτηκα καθόλου από το ύφος και την ποιότητά της, αντιθέτως θα έλεγα πως πιστοποίησα για ακόμα μια φορά τις απόψεις μου που συμπυκνώνονται τόσο περιγραφικά στον παρακάτω σοφό νόμο:
Νόμος του Courtois:
¨Αν οι άνθρωποι άκουγαν τον
εαυτό τους συχνότερα, θα μίλαγαν λιγότερο".
Η συγκεκριμένη εκπομπή δυστυχώς δεν είναι άξια λόγου γι΄ αυτό και δεν χρειάζεται να αναφερθώ διεξοδικότερα σ΄ αυτήν. Παρόλα αυτά δεν μπορώ να δεχθώ πως δεν διαθέτουμε αξιόλογους ανθρώπους στα ερτζιανά. Όχι, δεν μπορώ να δεχθώ ότι το επίπεδο της δημοσιογραφίας και στην ραδιοφωνία είναι τόσο χαμηλό και πεζό. Όχι, δεν μπορώ να δεχθώ πως δυσκολεύεστε να συντονιστείτε και ότι δεν υπάρχουν εκπομπές που να σας εκφράζουν και να σας καλύπτουν από πολλές απόψεις. Δυστυχώς όμως αυτή είναι η πραγματικότητα. Αν δεν με πιστεύετε κάντε μαζί μου μια βόλτα στο μαγικό κόσμο του ραδιοφώνου.
Νόμος του Sturgeon:
¨Το 90% των πάντων είναι χάλια".
Προσπαθήστε να βρείτε κάτι που να σας εκφράζει. Τόσα χρόνια έχουν περάσει από κείνη την στιγμή που άνοιξαν διάπλατα οι ορίζοντες της ραδιοφωνίας αλλά προκοπή δεν είδα, αν και το πείραμα της ελεύθερης ραδιοφωνίας θεωρείται από όλους σχεδόν επιτυχημένο.
Πρώτος νόμος του Finagle:
¨Αν κάποιο πείραμα πετύχει,
κάτι θα έχει πάει στραβά".
Και αν σ΄ αυτήν την τολμηρή και ριψοκίνδυνη
βόλτα που θα κάνετε βρείτε κάτι που να σας εκφράζει τότε παραείστε τυχεροί.
Σταθείτε για λίγο και θαυμάστε την εκπληκτική ποιότητα του σήματος, την
ιδανική ρύθμιση των μικροφώνων, την ποιότητα της μουσικής, την δημοσιογραφική
επιμέλεια, το ύφος, την χροιά της φωνής, την τέχνη της διαφήμισης, την
τέχνη του ραδιοφώνου. Κοιταχθείτε στο καθρέπτη που έχετε πρόχειρο και χαμογελάστε.
Είστε άξιοι συγχαρητηρίων.
Η αλήθεια είναι πως και στο ραδιόφωνο κυριαρχούν
οι ίδιοι γνωστοί κύριοι που κυριαρχούν και στα άλλα μέσα μαζικής ενημέρωσης
λες και έχουν καταλάβει τα πάντα χωρίς ίχνος αξιοπρέπειας προς το κοινό
που τους υπομένει. Μήπως τα πράγματα είναι καλύτερα στην τοπική τηλεόραση;
Δεν το νομίζω. Μήπως τα πράγματα είναι καλύτερα στον τοπικό τύπο; Δεν το
νομίζω. Μήπως οι ίδιοι κύριοι δεν είναι αυτοί που εναλλάσσονται από κανάλι
σε κανάλι και από ραδιοφωνική συχνότητα σε ραδιοφωνική συχνότητα, από φυλλάδα
σε φυλλάδα κάνοντας υποτίθεται ερωτήσεις προς τους υπευθύνους, ερωτήσεις
που απαντιούνται από τους ίδιους αφού υπηρετούν κάθε λογής γραφεία τύπου;
Το ραδιόφωνο όπως και όλα τα υπόλοιπα μέσα
μαζικής επικοινωνίας έχασε την ταυτότητά του και μετατράπηκε σε μέσο μαζικής
παραπληροφόρησης. Ο ακροατής μετατράπηκε σε αθώο θύμα που βομβαρδίζεται
από πλαστές ειδήσεις και τα μουσικά του ακούσματα (ειδικά της νεολαίας)
καθοδηγούνται με βάναυσο τρόπο από κάθε λογής μουσικούς παραγωγούς. Οι
ραδιοφωνικοί σταθμοί είναι κάθε άλλο παρά οάσεις οργάνωσης σε ένα χαοτικό
κράτος. Αν καταφέρνετε να ξέρετε πότε θα ακούσετε τι και από ποιόν, τότε
είστε πραγματικά αξιέπαινοι.
Ακροατές επαναστατήστε. Δυστυχώς σε τέτοιες
περιπτώσεις όπως του Κερκυραϊκού ραδιοφώνου ο νόμος του Sattinger δεν δείχνει
να αντικατοπτρίζει την πραγματικότητα:
Νόμος του Sattinger:
¨Δουλεύει καλύτερα αν το βάλεις
στην πρίζα".
Υπάρχουν όμως και κείνοι που πραγματικά αγαπούν το ραδιόφωνο και προσπαθούν να το φέρουν και πάλι κοντά μας. Κάποιοι που δεν υπηρετούν γνωστά συμφέροντα, παρά προσπαθούν να βάλουν μια τάξη σ΄ αυτό το αχούρι. Γι΄ αυτούς εύχομαι να μην γίνεται πράξη ο παρακάτω νόμος:
Νόμος του Kitman:
¨Οι εξαιρετικά ανόητες εκπομπές
μπαίνουν πάντα στη θέση των συνηθισμένων ανόητων εκπομπών".
ΠΕΡΙΛΗΨΗ ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟΥ
|
|
