DATA: Ίσως το καλύτερο Ευρωπαϊκό ροκ φεστιβάλ για φέτος από άποψη συμμετοχής ονομάτων. Άψογη διοργάνωση.
ΤΟΠΟΣ: Αθλητικό κέντρο Αγίου Κοσμά, απέναντι από το αεροδρόμιο, με απίστευτα καλό χώρο, χόρτο για ξάπλα, κερκίδα για γέρους και έξτρα χώρους για ρομαντικούς.
ΝΤΕΚΟΡ: Άπειρα μπαράκια με μπύρα και αναψυκτικά, σάντουιτς και σκουπιδοφαγητά.
Περίπτερα Διεθνούς Αμνηστίας, Greenpeace, μουσικών περιοδικών, δισκοπωλείων, βιβλιοπωλείων, εξωτικών ρούχων ψυχεδελικών αποχρώσεων, παραφερνάλια (Τ - shirts κ.λ.π.) αναμνηστικά, δωρεάν τσιγάρα, μπλουζάκια, αναπτήρες, τσίχλες από σπόνσορες που χαρίζουν αφειδώς φοβερές γκομενίτσες άσχετες με το ροκ.
ΕΞΤΡΑ ΔΙΑΣΚΕΔΑΣΗ α) Μπάντζι - τζάμπινγκ, τουτέστιν πήδημα με σχοι-νί από γερανό πενήντα μέτρων. Συνεχείς πτώσεις επί οκταώρου βάσεως με ουρές που δεν προλαβαίνουν (πολλαπλασιάστε 10.000 δρχ. το πήδημα επί δεκαπέντε με είκοσι πηδήματα την ώρα ).
β)Ομάδα που κυκλοφορεί με ξυλοπόδαρα και αλλάζει αμφιέσεις.
γ) Ζογκλέρ και σαλτιμπάγκοι - λες και βρίσκεσαι στην εποχή των μπουλουκιών.
δ) Επί πλέον σκηνή με DJ΄s που παίζουν την τελευταία λέξη μόδας και τεχνολογίας.

 Μέρα πρώτη

Manowar, Mercyful Fate, Sodom, Immortal, Nightfall, Exhumation, Horrified. Aν περιμένατε να κάνουμε ρεπορτάζ από την κόλαση έχετε λανθασμένη εντύπωση για μας.

 Μέρα δεύτερη

Blur, Placebo, Deus, Mercury Rev, Purple Overdose, Ονειροπαγίδα
Purple overdose: Φοβερή εμφάνιση. Αυτοσχεδιασμοί επί σκηνής που σε κάνουν να πιστέψεις ότι ξαφνικά θα πεταχτούν οι Santana του Woodstock με το Soul Sacrifice.
Μercury Rev: Μερικές ονειρικές στιγμές, αλλά μάλλον χρειάζονται μικρότερους χώρους.
Deus: Γκάζωμα σε παίξιμο και ένταση. Απόλυτο ροκ του παρόντος.
Placebo: Βγαίνουν με ταγεράκια και ξώπλατα αλλά κανείς δεν τολμάει να ξεφωνίσει (κατά την ελληνική συνήθεια)  ένα γαμάτο γκρουπ που επιτέθηκε με πανκ - ποπ - γκλαμ κεραυνούς.
Blur: Πήραν τριάντα εκατομμύρια και κορόιδεψαν τους πάντες. Εμφάνιση της πλάκας, σε άλλο πλανήτη ο κάκιστος Damon, σε άλλον το γκρουπ, φάλτσα και εκνευριστικό παίξιμο.

 Μέρα τρίτη

Make Believe, Bocomolech (αξιοπρεπέστατη ελληνική indie παρουσία), Terrorvision, Fun Lovin΄ Criminal, Patti Smith, Garbage.
Patti Smith: Με διαφορά η καλύτερη παρουσία του φεστιβάλ. Με ηλεκτρικό σχήμα, εκπληκτικό παίξιμο και ήχο, απαγγελία ποίησης, διαρκείς παροτρύνσεις για κοινωνική εγρήγορση. Η πιο αυθεντική απ΄ όλους, η συμπύκνωση της ροκ υπόθεσης σε ένα και μόνο άτομο. Ανακεφαλαίωση της δισκογραφικής της (σχεδόν εικοσιπέντε χρόνια) παρουσίας με αποσπάσματα απ΄ όλες τις περιόδους.
Garbage: Τέλεια απόδοση των σινγκλς του πρώτου δίσκου (ένα απίστευτο Queer κι ένα ανεπανάληπτο Happy when it rains), άψογο, επαγγελματικό παίξιμο και πολύ στυλ που έξυπνα προωθεί το ξετσίπωτο ίματζ της τραγουδίστριας, αλλά και άφθονο φτηνό ποπ υλικό, άχρηστο για απαιτητικούς.
Fun Lovin΄ Criminals: Πολύ καλό παίξιμο, φαν αίσθηση Νέας Υόρκης, ρυθμός, δευτερεύουσες συνθέσεις όμως.

 Μέρα τέταρτη

Sigmatropic, Earthbound, Queens of the Stone Age, Bloodhound Gang, Afghan Whigs, Terror - Ex - Crew, Prodigy
Sigmatropic: Αξιόλογη Αθηναϊκή electronica
Earthbound: Γκρουπ του άλλοτε τραγουδιστή των Last Drive, με βάση τα κρουστά, που παίζει αργόσυρτα τριπ με συνοδεία κιθάρας.
Queens Of The Stone Age: Stone ροκ με πολύ βαρύ, δυνατό ήχο, μόνο για σκληρά αυτιά.
Bloodhound Gang: Μεϊνστριμ χιπ - χοπ, απόλυτα βαρετό. Σαφώς καλύτεροι οι οργισμένοι δικοί μας Terror - Ex - Crew.
Afghan Whigs: Το αμερικάνικο post - grunge υπέργκρουπ, με πονεμένες, σκληρές κιθαριστικές ιστορίες και ασυνήθιστα ακόρντα. Για εξειδικευμένο ροκ ακροατήριο που θέλει δύσκολα πράγματα.
Prodigy: Το μεγαλύτερο γκρουπ εναλλακτικής χορευτικής μουσικής στον κόσμο ήταν η μεγάλη ατραξιόν του φινάλε. Ήχος ογκώδης, του επόμενου αιώνα, αλλά λίγο περισσότερη ποικιλία δεν θα έβλαπτε.

ΕXIT LINE Πήραμε ενέργεια να θυμόμαστε όλα αυτά τουλάχιστον μέχρι το επόμενο happening. Thanks Di Di.
Και αγνοείστε τους καραγκιόζηδες που παρουσίασαν τα επεισόδια στο νυχτερινό κλαμπ ως "επεισόδια σε ροκ συναυλία", Έτσι τους βολεύει.
Και του χρόνου.

Πίσω στο μενού της Μουσικής

Επιστροφή στο ΕΧΙΤ