Αγαπημένο γκρουπ αυτής της στήλης, συνεσταλμένο μέσα στη βρετανική Οασιομανία, πιο ζεστό και παραδοσιακό, με μαστορεμένες μπαλάντες στο μανίκι τους. Δίσκος ακουστικός, για ενήλικους - όχι για μεγάλους - με μελωδίες που μένουν για να επαναληφθούν και να θυμίσουν ότι η κληρονομιά των Beatles γκρουπς είναι τόσο πλούσια, ώστε όσο υπάρχουν καλοί σπορείς, πάντα θα καρποφορεί. (8,5)
Ντεμπούτο έκπληξη του άλλοτε κιθαρίστα των
Ride, Andy Bell, με ένα σχήμα που ναι
μεν κινείται στον ίδιο χώρο με τα Brit pop γκρουπ, αλλά ήδη τόνισε αυτόνομα
την προσωπικότητα του με -τολμάμε να πούμε- κιόλας κλασικά σαρανταπεντάρια
όπως τα "Just Another Illusion" και "Step Into My World" που υπάρχουν και
στο LP.
Mέσα εδώ τα συντροφεύουν εξίσου καλά τραγούδια
(Monday Afternoon, Lucky Man) αλλά
και κάποια που δεν προσθέτουν τίποτα στα όσα ξέρουμε για τη νέα ποπ (Stand
in Line). (8)
Από τις στάχτες των Galaxie 500 και Feelies, ένα συγκρότημα στιλάτο μα και ουσιώδες, ροκ αλλά και ποπ, ατμοσφαιρικό αλλά και νευρώδες, βελβετικό και indie, σύγχρονο και παλιομοδίτικο, όλα μαζί και τίποτα, μα κυρίως εθιστικό. Ακαταμάχητο στην απλότητα του, με ακτινοβολία χαμηλών φώτων και μουσική σαν κραυγές ψιθύρων ή ψίθυροι κραυγών εις το μέσον κιθαριστικής λαγνουργίας που λέει και ο ποιητής.(8,5)
Μελωδικό ελληνικό γκρουπ με πανκ καταβολές που μετατρέπουν σε καλογραμμένες μπαλάντες, στίχους ευαίσθητους, με κατεύθυνση 70΄s, ελαφρά έξω από το κλίμα της εξέλιξης των πραγμάτων, όμως Οι φόβοι του Πρίγκιπα έχουν γούστο, παίζουν καλά, διαθέτουν έναν από τους πιο ενδιαφέροντες τραγουδιστές του ελληνικού ροκ και - πάνω απ΄ όλα - εκπέμπουν αγάπη. Αν σας ενδιαφέρει το είδος μην τους αγνοήσετε. (7,5)
Guided By Voices:
Mag Earwig (Matador/ Hitch Hyke)
Είναι ήδη γνωστό το ρηθέν ότι το χθεσινό alternative
έγινε mainstream. Tα ανορθόδοξα ακόρντα και οι
ημιτελείς φράσεις, η εναλλαγή χαμηλών τόνων
και ηλεκτρικών ξεσπασμάτων με ανεπιτήδευτο θόρυβο
έγιναν υπόθεση - κανόνας μετά τους Pavement.
Και οι Guided By Voices ηγούνται της κλίκας με αξιώσεις. (8,5)
Helium: The Magic
City (Matador/ Hitch - Hyke)
Οι indie - arty συνεχιστές της παράδοσης των
γκρουπ της Βοστόνης εδραιώνουν το παραμύθι της φαντασίας τους μέσα στη
νέα σκηνή της Αμερικής με πίνακες άλλων εποχών, ζωγραφισμένους σε τελάρα
του σήμερα.
(Δες συνέντευξη σ΄ αυτό
το τεύχος) (8)
Yo
La Tengo: I Can Hear The Heart Beating As One ( Matador / Hitch- Hyke)
Όταν τους είδαμε πενήντα άτομα πριν δέκα χρόνια
στο ΡΟΔΟΝ ποτέ δε θα φανταζόμουν ότι θα γινόταν νούμερο ένα στο airplay
των κολεγιακών σταθμών της Αμερικής. Διπλός δίσκος - καταξίωση για ένα
σπουδαίο συγκρότημα της εποχής μας που εδώ επιδίδεται σε ένα ρεσιτάλ παραλλαγών
ύφους, από εφηβική ποπ μέχρι ομιχλώδη ψυχεδέλεια. (9)
Sportsguitar: Married,
Three Kids (Matador/ Hitch - Hyke)
Ελβετοί που παίζουν ανάμεσα στη γρατζουνιστή
ποπ, τη χαμηλή πιστότητα, τους χαμηλούς τόνους, τους Velvets, δανειζόμενοι
από τις Η.Π.Α. και γαρνίροντας με τη λεπτότητα της Κεντρικής Ευρώπης.(8)
Διάφοροι:
What΄s Up Matador (Matador / Hitch - Hyke)
Εκπληκτικός διπλός δίσκος - οδηγός του παρελθόντος
και του παρόντος της Μatador με ακυκλοφόρητο υλικό, εικοσιδύο συγκροτήματα
που φανερώνουν ένα άλλο πρόσωπο για τα μουσικά πράγματα του καιρού μας.
Φανταστείτε τους Pavement να παίζουν το "Killing Moon" των Echo and The
Bunnymen! Ακούστε το οπωσδήποτε.(9)
Ενα
από τα πιο αγαπημένα συγκροτήματα του ροκ κοινού στην Ελλάδα και την Ιταλία
σε πρόσφατες ηχογραφήσεις τους στη Ρώμη. Οι σνομπ συμπατριώτες τους του
Select - και ελαφρά άσχετοι, ας μας επιτραπεί - αναφέρουν το γεγονός ότι
οι Porcupine Tree είναι δημοφιλείς στη Μεσόγειο με κάποια δόση ειρωνείας,
όμως ένας σοβαρός ροκ ακροατής δύσκολα θα αγνοούσε τα πολυδαίδαλα προγκρέσιβ
παιχνίδια του γκρουπ με την τεχνολογία και το ατμοσφαιρικό ή τεχνοκρατούμενο
παρόν, όπως διαπλέκονται στο περιθώριο της μουσικής βιομηχανίας, έξω από
τάσεις και μόδες. To υψηλής ποιότητας live, - εκτελεστικά συνθετικά και
τεχνικά - διαρκεί σχεδόν ογδόντα λεπτά και μπορεί να θεωρηθεί ανεπίσημο
best, αφού εδώ συγκεντρώνονται σχεδόν όλες οι σπουδαίες συνθέσεις του γκρουπ,
που δεν απέχουν πολύ από τις στούντιο εκδοχές - χωρίς αυτό να αποκλείει
και τους αναμενόμενους αυτοσχεδιασμούς. Φανταστείτε ας πούμε ένα δεκαπεντάλεπτο
"Radio-active Toy" ή ένα δωδεκάλεπτο "Moon-loop" και ετοιμαστείτε για το
διαστημικό σας ταξίδι, με οδηγό ένα κουαρτέτο υψηλών προδιαγραφών και επιδόσεων.
Βέβαια οι φαν του είδους ήδη γνωρίζουν τι θ΄ ακούσουν. Κανένας νεωτερισμός,
τίποτε το απρόβλεπτο. Είναι και ο μόνος λόγος άλλωστε για τον οποίο το
Coma Divine δεν περιλαμβάνεται στους δίσκους του μήνα. (8)
| Πίσω στο μενού της Μουσικής | 
Επιστροφή στο ΕΧΙΤ |