 |
|
|
|
Voor de kat zorgen | |
|
|
|
|
|
|
| Een kijkje achter de schermen bij Paws, Inc. en de mensen die je Garfield brengen. | |
|
|
|
|
|
|
|
Voor de kat zorgen | |
|
|
|
|
|
|
| Een kijkje achter de schermen bij Paws, Inc. en de mensen die je Garfield brengen. | |
|
|
|
|
|
|
|
In de bosrijke, vlakke landbouwgronden van Central Indiana bevinden zich vele soorten dieren, zowel huis- als wilde dieren. Tijdens een rit door de buitenwijken van het afgelegen plaatsje Albany, verwacht je melkkoeien te zien grazen of misschien een hert zich door het struikgewas te zien snellen. Maar hier leeft ook een kat -de wereld kent hem als Garfield- die verwend en verzorgd wordt door een team van verzorgers in een modern kantoren complex van 36,000 vierkante foot (3350 m�) op 30 acres (12 hectare). Dit is Paws, Incorporated. Een beetje vreemde plaats voor een multimillion dollar marketing, licensing, en productie imperium? Misschien. Maar dan is de vraag: Waar hoort een best-verkopende auteur en meervoudig-Emmy-Award-winnende striptekenaar van de meest gelezen strip in de wereld te werken? Antwoord: Overal waar hij wil. Einde uitleg. Paws, Inc., is het bedrijf dat ontstond uit het succes van Jim Davis' strip Garfield, die debuteerde in 1978. Bijna twintig jaar later is Garfield ��n van de blijvende strip iconen geworden van onze cultuur, met een aanwezigheid die verder strekt dan alleen de strippagina van de krant. Want wie heeft er nog nooit een Garfield knuffel, poster, T-shirt, TV-show, verjaardagskaart, etc. gezien? Paws is in 1981 opgericht om aan de vraag naar offici�le producten van de Garfield figuren te kunnen voldoen. Hier worden alle Garfield-verwante zaken geregeld: kunstwerk, licenties, zaken, concepten, etc. In 1994 schreef Jim Davis geschiedenis door alle rechten van zijn creatie over te kopen van Garfields originele syndicaat, United Media -dit was de eerst keer dat de schepper van een bekende strip dit deed. Toen dat gebeurd was, kwam Garfield pas echt onder ��n dak te wonen. Paws, Inc., is sindsdien het Garfield commando centrum, en aan het hoofd staat Jim Davis. Vroeger was Jim gewoon een striptekenaar. Tegenwoordig is hij "...de CEO van een voornaam bedrijf," volgens Universal Press Syndicate's Lee Salem, geciteerd uit een artikel in The Indianapolis Star. En een erg betrokken CEO. "Het verschil tussen Jim en mij," zegt Gary Baker, Davis' assistent bij de Garfield strip als de tekenaar, "is dat als ik Jim Davis was, ik bij de zee zou wonen en zou bellen voor mijn cheque. Jim lijkt haast een dwangmatige workaholic en het is omdat hij zo betrokken is dat hij dit alles heeft." zegt hij met een veelomvattend gebaar dat o.a. de geen-kosten-gespaarde pracht van een rookvrije werkplek, omvat. Er is hier een cafetaria, sportruimte en kleedkamer, atrium, animatie en opname studio, computer apparatuur, en een kunstafdeling met 15 ruime werkplekken. Alles is eerste klas en het-nieuwste-van-het-nieuwste. Men zou bijna verwachten dat werknemers door in een microfoontje te praten de lichten en deuren kunnen activeren. Zo'n soort omgeving is het. | |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Team building De sleutel tot het behouden een succesvolle bedrijf is het verzamelen van een team van talentvolle mensen aan wie je verantwoordelijkheden kunt toevertrouwen. Dat is ook wat Jim Davis heeft gedaan, steeds mensen aannemen bij zijn groeiende bedrijf tot hij midden jaren 90, ongeveer 60 werknemers in dienst heeft. Jim houdt toezicht op de koers van de figuren en het bedrijf, door beslissingen te nemen en nieuwe idee�n te bedenken, terwijl zijn werknemers de plannen uitvoeren. Zijn enige dagelijkse betrokkenheid is bij de strip als het creatieve brein. Hij schrijft de strip samen met anderen en tekent de ruwe versie van de strip, voordat hij hem doorgeeft aan zijn team van assistenten die de uiteindelijke versie maken. Voor andere projecten, met name kunst voor merchandise onder licentie, heeft hij simpelweg niet genoeg tijd om aan alle vraag te kunnen voldoen. Dat is waarom hij 14 vaste kunstenaars in dienst heeft. | |
|
|
|
|
|
|
|
|
Niet alleen heeft hij mensen ingehuurd om voor hem te tekenen, maar ook om voor hem te koken, het huishouden te doen, zijn zaken te behartigen en zijn bedrijfsvliegtuig te vliegen. Hij heeft zelfs iemand om vragen voor hem te beantwoorden. Zijn woordvoerster, Kim Cambell, verklapt een niet zo verassend geheim: "Er is bijna geen verloop bij Paws." Dat is omdat iedereen die bij Paws werkt je zal vertellen dat dit de beste baan ter wereld is. De bijverdiensten, genereuze salarissen en bonus uitkeringen zorgen er voor dat de werknemers gelukkig blijven en zijn gebaseerd op de bedrijfsfilosofie dat gelukkige werknemers de basis vormen voor een succesvolle onderneming. Een van de bijverdiensten voor de Paws artiesten is de onbegrensde toegang tot de faciliteiten voor freelance projecten in hun vrije tijd. Davis moedigt zijn medewerkers zelfs aan om ook buiten hun werk hun passie voor kunst te volgen. En velen doen dat ook. Ze blijven 's avonds en in het weekend om gebruik te maken van Paws' hightech computerapparatuur (zowel Windows als Mac platforms), kopieerapparaten en materialen (een beloningssysteem maakt het voor hen mogelijk om van het bedrijf te kopen in plaats van alles zelf aan te moeten schaffen bij kunsthandels). Het doel hiervan is tweezijdig: Davis en de artiesten zijn het er over eens dat iets anders dan een oranje kat tekenen de artiesten fris en gemotiveerd houdt, en de vaardigheden en kennis die opgedaan worden in freelance werk kunnen gebruikt worden voor projecten binnen Paws. | |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Davis ziet wel in dat de artiesten uit verschillende kunst-achtergronden komen en verschillende aspiraties hebben voor hun talent. Het toepassen van hun vaardigheden op de "Garfield Look" is het doel van hun werk, maar het is ook frustrerend voor artiesten die er naar verlangen om in hun eigen style te werken. Dat is ook de reden waarom Davis een keer zijn medewerkers de vrije hand gaf in een project genaamd "The 9 Lives of Garfield" (De 9 levens van Garfield). Dit leverde eerst een boek op en later een TV special van een uur. Het concept bevatte negen delen, elk bestaand uit een ander "leven" van de bekende Garfield-figuur in een nieuwe teken- en tekst-style. Elk deel weerspiegelde de smaak en passies van een aantal artiesten. Zulke projecten zijn een goed voorbeeld van de mate waarin Jim bereid is zich aan te passen aan zijn medewerkers om ze gelukkig te houden. | |
|
|
|
|
|
|
|
Talent vinden Mensen komen op verschillende manieren en om verschillende redenen bij Paws terecht. Maar eenmaal aangenomen, zijn er weinig die vertrekken. De enige artiesten die zijn vertrokken, zijn vertrokken omdat ze, behalve hun werk, het plattelandsleven in de Midwest niets vonden. Zo is Lynette bij het team terechtgekomen. Lynette woonde en werkte in California maar wilde terug naar haar de Midwest waar ze was opgegroeid. Dat is precies wat Paws graag hoort van een sollicitant. Ze werkt nu acht jaar bij het bedrijf en heeft nog geen plannen om te vertrekken. Andere artiesten hoeven niet te verhuizen. Zij woonden al in het Central Indiana gebied, en werken bij Paws is dan gewoon een kwestie van het zoeken naar de beste baan. Zo is Larry Fentz hier terechtgekomen. Als Jim Davis zijn bedrijf hier niet had gevestigd, dan zou Larry misschien nog steeds zijn oude beroep uitoefenen - het met airbrush inkleuren van technische illustraties. Gary Bakers aanwezigheid komt doordat Paws bewust werd van zijn talenten en hem heeft aangetrokken voor een functie binnen het bedrijf. Gary werkte als "Captain Cartoon," een soort superheldfiguur bij een kinder-tvprogramma die uit de losse pols karikaturen tekende. Paws merkte hem op en vroeg hem of hij wilde solliciteren als Jims assistent. Op advies van zijn vader verscheen Gary in een onberispelijk driedelig pak op het sollicitatiegesprek. Toen Jim hem zag, viel zijn mond open. "Wij wilde 'Captain Cartoon'!" zei hij. Maar ze namen Gary toch aan en hij is sindsdien een soort regelaar geworden op de kunstafdeling, die, naast andere dingen, er voor zorgt dat alles dat door de werknemers gemaakt wordt voldoet aan de Jim Davis style. Eric Reaves' aanwezigheid bij het bedrijf is het makkelijkst te begrijpen. Toen hij bij een Garfield-licentiehouder werkte, bezocht hij de Paws studio's. Erg onder de indruk ging hij weg en dacht: "Hier wil ik gaan werken." | |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Eric is ook een van de vele artiesten bij Paws die druk bezig is met freelance werk. "Ik doe regelmatig freelance werk," zegt hij. "Niet voor het geld, maar omdat ik gewoon graag teken. Het geeft me een kans om eens wat anders te doen." Eric is een veelzijdige artiest die kan werken in een aantal verschillende stijlen. Zijn taak bij Paws is als een van de twee leiders van de kunstafdeling die zorgt voor kunst voor merchandising en licensed producten. Hij is vooral goed in gevallen waarin Garfield op kleding wordt gebruikt. Zijn achtergrond is in de licensed-character-kledingindustrie. Hij tekent ook veel voor op kleding in zijn freelance werk. Hij maakt ook illustraties voor publicaties en producten, zoals Teenage Mutant Ninja Turtles slaapzakken en plastic tenten. E�n van zijn passies en vrijetijdsbestedingen is het proberen om Jim Davis na te streven door een eigen strip te cre�ren. "Dat zou echt geweldig zijn," zegt hij over zijn carri�redoel. "Werken bij Paws heeft me veel geleerd over de presentatie van een strip -hoe een strip opgemaakt moet worden en wat erin moet worden gelaten en wat eruit gehaald." Hij geeft toe dat het schrijven nog steeds moeizaam gaat. Bij zijn meest recente poging heeft hij samengewerkt met een schrijver en heeft hij een strip gemaakt genaamd Bible Adventures. "Het is gericht op de religieuze gedeeltes van de kranten met een grote oplage," legt hij uit. "Hopelijk ziet een syndicaat het als iets wat ze nog niet eerder hebben geprobeerd en geven ze het een kans." Geeft het werken bij de nummer ��n syndicated strip hem een voorsprong? "Ik noem dat feit zeker in mijn begeleidende brief," antwoord hij, "maar ik vraag mij af of dit het besluit van het syndicaat be�nvloed. Werken bij Paws helpt me wel met het leggen van contacten en het kennen van de mensen bij de syndicaten." Gary Baker heeft ook ambities buiten Paws. Hij zou uiteindelijk graag les gaan geven in het tekenen van strips. "Er zijn zoveel kinderen die willen leren om een strip te tekenen en zo weinig plekken om het te leren," zegt hij. Hij vindt dat het werken bij Paws hem voorbereidt voor dit doel vanwege zijn training in computer graphic software. Hij is zelf trouw aan zijn potlood en papier en begint nu met zijn computerstudie omdat hij inziet dat de computer een instrument is dat niet kan worden genegeerd -vooral niet door iemand die wil gaan lesgeven in striptekenen. Paws is ook leerzaam geweest voor Gary op andere manieren. "Ik heb trucs en discipline geleerd in mijn kunst. Samenwerken met Jim Davis heeft me veel geleerd over bezuinigen. Ik had de neiging veel te veel te tekenen en het "vertroebelde" het eindresultaat. Deadlines bij een dagelijkse strip dwingen je ertoe om snel te werken en leren je om dingen over te brengen met zo min mogelijk informatie." 13 jaar als assistent bij een syndicated strip is niet hoe Gary zijn carri�re had voorgesteld. Zijn jeugdliefde voor strips zorgde voor een levenslange wens om in die industrie te werken. En die wens is uitgekomen door freelance werk voor DC, Dark Horse en Marvel, waar zijn werk het beste te zien is bij De Hulk. Een lange termijn doel is altijd geweest om aan Superman te werken, iets dat hij recentelijk heeft bereikt met zijn werk aan een 3-D design voor een spaarpot. Gerespecteerd worden binnen de stripboekenindustrie was een ware strijd voor iemand die bekend stond als "De Garfield Kunstenaar". "Ze dachten dat omdat ik iets cartoon-achtigs deed, ik geen andere dingen kon doen. Dus ik moest extra hard werken om the bewijzen dat ik dat wel kon" zegt hij. De laatste tijd doet hij het wat rustiger aan met freelance werk. "Werken aan stripboeken was iets dat ik altijd al wilde doen, totdat ik dat ook echt deed en realiseerd dat dat toch misschien niet helemaal het geval was", zegt hij. Zeven dagen per week 12 uur lang werken gaat niet goed samen met het groeiende verlangen om te genieten van het leven buiten de werkplek. "Plus, als ik thuis full-time als freelancer aan stripboeken zou werken, zou ik niets gedaan krijgen. Ik houd er van om op te staan, te douchen en ergens heen te gaan om te werken. Het geeft mijn leven structuur." | |
|
|
|
|
|
|
| |||
|
|
Terwijl Gary Bakers specialiteit tekenen is , voegt Larry Frents airbruch ervaring toe aan het talententeam. Hij is hoofdzakelijk bezig als verfraaier met het inkten van lijnen en het kleuren van tekeningen die hij aangereikt krijgt in het lopende-band proces. Larry is een autodidactische kunstenaar en had het geluk dat hij de juiste vaardigheden op het juiste moment had om aangenomen te worden bij Paws. "Jim bedacht hoe hij zijn kunst er uit wilde laten zien, op hetzelfde moment dat ik mijn portofolio met airbrush-werk instuurde", herinnert hij zich. "Na het werken aan doorsneden van turbinemotoren en het fotobewerken, kan ik in mijn werk hier een stuk losser zijn en fellere kleuren gebruiken. Het heeft mijn werk een stuk leuker en makkelijker gemaakt." Hij heeft ook geleerd tijdens het werk. "Ik heb geleerd om te inkten met een kwast", zegt hij terwijl hij een Winsor & Newton Series 7 omhoog houdt, een soort "huis"-kwast die door alle tekenaars bij Paws gebruik wordt. Zijn andere attributen zijn een Iwata airbrush en ongeveer 100 zelfgemixte kleurpigmenten in verschillende kleuren. Hij gebruikte vroeger transparante verven, maar gebruik liever Winsor & Newton gouache om dat het breder toepasbaar is. "ook heb ik met dit werk meer geleerd over het mixen van kleuren en het gebruik van complementaire kleuren," zegt hij. De on-the-job training zal verder gaan met kleuren met de computer. Hij heeft recentelijk een Mac op zijn werkplek gekregen. "Ik kijk er niet naar uit, omdat ik het niet begrijp," geeft hij toe. "Maar als dat de toekomst heeft, dan is het het leren waard." |
|
|||
|
|
|
| ||
|
|
| |||
|
 |
|
|
Een andere specialiteit van Larry zijn aquarellen. Zijn doel voor zijn kunst buiten werktijd is om hier meer vaardig in te worden, vooral als een hobby. Hij heeft zijn aquarel-achtergrond al toegepast bij Paws bij dingen als de Garfield kalender van 1989, waar hij de bekende kat in traditionele landschappen afbeeldde. Wat betreft freelance werk gebruikt hij voornamelijk de zelfde vaardigheden die hij ook bij Paws gebruikt. Hij heeft een aantal kleurboekkaften en kinderboeken ge�nkt en ingekleurd. Larry Fentz paste zijn aquarel-achtergrond toe bij 13 afbeeldingen voor de Garfield kalender van 1989 |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
| |||||||||||
|
In tegenstelling tot Larry Frentz, gebruikt Lynette Nuding slecht een gereedschap, een non-repro blauw potlood. Haar werk is het "blue-line"-en van al de tekeningen waarbij het moet, om ervoor te zorgen dat het "on-character" blijft voordat deze doorgaan naar een volgende afdeling. Buiten haar werk (als je dat zo kan noemen, want "ik gebruik de faciliteiten hier dag en nacht"), werkt Lynette in een sterke style die haar achtergronden verraden. "Ik was altijd ge�nteresseerd in een gestileerde design-achtige manier van tekenen en wilde daar mijn carri�re van maken," zegt ze. "Ik ging naar een fine-arts school en daar adviseerden ze me om me te richten op animatie." Dit leverde haar een graad op van Cal Arts en een West Coast carri�re met werk voor Hanna-Barbera, Marvel en Bill Melendez Productions. Tijdens haar werk bij de laatstgenoemde deed zich de mogelijkheid voor om bij Paws te gaan werken. "Ik beschouw dit als de best baan die ik kan hebben zonder voor mijzelf te beginnen en zelfs voor mijzelf werken heeft nadelen die je hier niet hebt," zegt zij, verwijzend naar de bijverdiensten en de vriendschap onder haar Paws-collega's. |
|
|
|
| |||||||||
|
|
| ||||||||||||
|
|
| ||||||||||||
|
Haar opvallende style komt tot uiting in haar freelance werk voor een aantal cli�nten. "Een van de beste dingen aan freelance werk bij Paws," verteld ze, "is dat je opdrachten kunt krijgen die andere werknemers afslaan. Op die manier ben ik in contact geraakt met de Indiana Roller-skating Society" waarvoor ze regelmatig design en illustratiewerk doet. Eric Reaves benadrukt de waarde van freelance werk onder zijn collega's. "Niemand hier is een luiaard. Als je werkt in een ruimte vol met zulke getalenteerde mensen als deze, dan werkt dat aanstekelijk. Je blijft groeien en bereikt nooit een punt waar je stil komt te staan," zegt hij. "Paws heeft zoveel talent tot zijn beschikking." |
| |||||||||||||
|
|
|
||||||||||||
|
|
