ΕΝ-ΣΤΑΣΕΙΣ (Κωστα Ζουράρη,<Ελευθεροτυπία> 4/10/95) [Το δίκιο μας είναι ανυποχώρητο διότι η φύση δεν υπείκει στην φρίκη] Γερμανικές αποτροπιάσεις και αποτραχύνσεις <<Αδικε, άστοργε, άσπονδε,πειρατά, προδότα,πολυμήχανε, τί γέγονεν ό,τι ηθέτησας; τι ιδών ούτως ηφρόνησας; ...Νυν σου εφάνη το άπληστον νυν εφανερώθη το ακόρεστον... ...Υπαγε, άφρον, ανάνηψον, την αθάδειάν σου αναχαίτισον,... ...και πού σοι το χρήμα, φιλόπλουτε; ...αλλά και τούτο δώσεις και σεαυτόν ου σώσεις μετανοών ακαίρως... (Ρωμανός ο Μελωδός, Ι7, ε ', ιε ', ιξ ', χ,Β ') Οταν ζητάς επανορθώσεις, πρέπει να γνωρίζεις αυτόν από τον οποίον τις διεκδικείς, για να ξέρεις και τι θα πάρεις. Π.χ. από τους Γερμανούς: << Βάρβαροι ανέκαθεν, έγιναν πιο βάρβαροι με την επιμέλεια και την επιστήμη και ακόμα με την ίδια τη Θρησκεία ...χαλασμένοι ώς το μεδούλι ...επιρρεπείς στην υπερβολή και την πενιχρότητα... Βλέπεις χειροτέχνες, αλλά όχι ανΘρώπους, φιλοσόφους, αλλά όχι ανθρώπους, ιερείς, αλλά όχι ανθρώπους... Οι Γερμανοί ...όλοι κολλάνe στο αναγκαίο και γι' αυτό υπάρχει ανάμεσά τους τόσο πολύ το κακότεχνο και τόσο λίγο το ελεύθερο. Οι αρετές των Γερμανών όμως δεν είναι παρά λαμπερό κακό. Δεν είναι παρά καταναγκαστιχά έργα δειλού φόβου, δουλικού μόχθου: ...Εγώ σ' το λέω: δεν υπάρχει ασύλητο ιερό, που να μην ατιμάζεται σαν άχρηστο πράγμα απ' αυτόν τον λαό ...γιατί όταν ένα ανθρώπινο πλάσμα γυμνάστηχε κάποτε σαν ζώο, 8α υπηρετεί το σκοπό του, θα αναζητάει το κέρδος...>>. (Φρήντριχ Χαίλντερλιν: <<Υπερίων ή ο Ερημίτης στην Ελλάδα>>) <<Εγώ σ' το λέω>>, δηλαδή ο ένας από τονς δυόμισι σπουδαιότερονς ποιητές της Γερμανίας, όλων των εποχών τονς (που δεν είναι και πολλές: τρεις - τέσσερις αιώνες όλοι κι όλοι...). Αρα, εμάς, εδώ στην Ψωροκώσταινα, δεν μας πέφτει λόγος, αφον έτσι τονς λούζει ο δια- πρεπής δικός τους και χειρότερα δεν Θα μπορούσαμε ούτε να βρούμε ούτε να πούμε. Σπεύδω απλώς προς <<μομφωμένους>> και δη παρα-μορφωμένους δικούς μας, οι οποίοι, ενδεχομένως, θα εφθέγγοντο εριβριθώς ότι <<αυτά τα λέει ένας ποιητής, ποιητική αδεία (δηλαδή ως ψώνιο), ενώ η "επιστήμη" της ιστορίας άλλα διαπιστώνει, και υπεν8υμίζω το εξής: <<φιλοσοφώτερον και σπουδαιότερόν εστιν ποίησις ιστορίας>>, διότι, λέει,η ποίηση ασχολείται με το καθολικό και ανεξιχνίαστο, ενώ η ιστορία και η λοιπή επιστήμη, με τα επιμέρους. Λέει ο Αριστοτέλης και, επομένως, ο Φρ. Χαίλντερλιν, με όλη την τρέλα τον είναι φιλοσοφώτερος από τον Μαρξ χαι ο Γκύντερ Γκρας σπουδαιότερος π.χ. από τον Χάμπερμας. Εμείς όμως εδώ έχουμε άλλα χαμπάρια και μας προέκυψε για μια ακόμη φορά αυτό που παθαίνουν οι καρπαζοεισ- πράκτορες και δεν το υφίστανται οι ισχυροί ή οι τσαμπουκαλήδες: Αμερικανοί πολίτες εισέπραξαν ήδη χοντρή αποζημίωση (σιγά την ταλαιπωρία τονς δηλαδή), ενώ εμείς, ως επιδόρπιο της γερμανικής κτηνωδίας, εισπράξαμε επιπλέον και κτηνώδη χοντράδα εκ μέρους του υφυπουργού τους: τα παπάρια μας Θα πάρετε κι όσο για τα λεφτά πον σας κλέψαμε, αυτά δεν μας περισσεύουν, διότι μ' αυτά ενισχύουμε τους Τούρκους. Κι όσο για τους νεκρούς πον σας οφείλουμε, έχει o καιρός γυρίσματα χαι έτσι το σημερινό Τέταρτο Ράιχ, πον δεν είναι η συνέχεια του Τρίτου, ίσως αποδειχθή παραγωγικώτερο και μείνουμε όλοι ευχαριστημένοι, εσείς στο χώμα κι εμείς, εμπρός για μια νέα <<τελική λύση>>. Ποιος ξέρει. Από μάρκο, πάντως, ούτε φράγχο... Γερμανός είναι ο υφυπουργός τους, γερμανικά λαλεί. Ο μέγιστος ποιητής τους, άλλωστε, μας έχει προειδοποιή- σει: γιατί ν' αλλάξουν οι Γερμανοί <<τα γιγνόμενα και αεί εσόμενα έως αν η αυτή φύσις των ανθρώπων η;>>. Επειδή έγιναν <<εταίροι>>; Εμείς όμως; Μήπως <<ρεαλισμός>> και το φιλέταιρον απαιτούν συγγνωστή λήθη; Αλλον όμως ρεαλισμό και άλλο φιλέταιρον έχουν φαίνεται οι Αμερικανοί ή οι Ρώσοι, που απαιτούν χαι αποκτούν μάρχα για τις αποτροπιάσεις, χωρίς, εκεί, γερμανικές αποτραχύνσεις. Στην διηνεκώς γερμανική και καθ' υποτροπήν αποτράχυνση των Γερμανών, οι Ελληνες αλλά χαι οι υπόλοιποι <<φιλέταιροι>> θα πρέπει να βοηθήσουμε τους εαυτούς μας, επανερχόμενοι στον κατά φύσιν των θηριωδιών ορθόν λόγον, μήπως έτσι χαι βοηθήσουμε χαι τους Γερμανούς, οι οποίοι, ολοφάνερα, πλέον, έχουν πάρει τον κατάντην ανήφορο... Τις προάλλες, έγραφε ο φίλος Βερνέ στην Μονντ, γνωστός Γερμανόφρων υπέρ τον Γαλλογερμανικoύ άξονος (και γιατί να μην είναι;), πως, κάθε φορά πον οι Γερμανοί το παίζουν πυγμή χαι μούσκουλα (jouent des muscles), αρχίζουν και φοβούνται οι φιλέταιροι! (σπονδαία, αντή η ενρωπαϊκή Φιλική Εταιρεία, εεε;). Κι ότι οι Γερμανοί θα πρέπει να είναι, πιο πολύ από τονς άλλους, ανοικτοί στον συμβιβασμό, ακριβώς διότι είναι το συμφέρον τους... Να τη η <<γραμμή>>! Κουραφέξαλα είναι τα γερμανικά, ότι <<δεν αναγνωρίζονμειι, ότι <<ο Καρυμανλής το '60 έναντι πιναχίου φακής σάς ποίιλησε>> κ.λπ. Δεν ισχνει τίποτε! Διότι: α) Οα πρέπει να υπενθυμίσουμε στους Γερμανονς φιλεταίρους ότι <<ενωμένη Ευρώπη>> και άλλα ηχηρά παρόμοια δεν εδραιώνονται επάνω σιην ωμή βία τον προσώραι ισχυρού. Κάτι θα έχουν μάθει από τι πεπραγμένα τονς, έστω χι αν τα ξεχνά νε. β) Οα πρέπει να νπενθνμίσονμι στονς εαντούς μας α.λλά χαι ιππτις ι <εταίρονς>ι ότι οντε ο Καραμανλής οντι άλλος, τότε, Θα μπορούσε να υποστηρίξει τα δίκαια της Ψωροκώσταινας, διότι, τότε, τελούσαμε όλοι μας, και δεξιοί και αριστεροί, υπό οιονεί αμεριχανική κατοχή, με κα8εστώς <<περιωρισμένης κυριαρχίας>>, όπως ακριβώς τότε και τΑνατολική Γερμανία... Γιατί, άλλωστε η Δντική Γερμανία - χαι σωστά - έλεγε ότι δεν είναι έγκυρη καμμιά διαπραγμάτευση της Λαοκρατιχής, διότι δεν της αναγνώριζε ελεύθερη βούληση; γ) H εμμονή μας Θα πρέπει να είναι πεισματάρικα επίμονη, αντίστοιχη, περίπου της αργόσυρτης διάρκειάς μας (διότι εμείς, αποδείξαμε ότι αντέχουμε να επιμένουμε, στα τελευταία, τουλάχιστον, τρεις χιλιάδες χρόνια). Αλλωστε, τα εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας είναι απαράγραπτα χαι τα βλακεύματα κατά της κοινής λογικής, τα οποία τραυλίζει οιοσδήποτε Γερμανός σατραπίσκος, ευκαταφρόνητα. Οι Γερμανοί εγκλημάτησαν και δεν τιμωρήθηκαν, έκλεψαν χαι δεν πλήρωσαν. Αν τους αποθρασύνουμε με την υποχωρητικότητά μας, θα αποθρασύνουμε την επιθετικότητά τους. Και επιτέλους, έλεος, είμαστε οι εφευρέτες τον Νόμου: <<πέφυχε γαρ... άνθρωπος το μεν Θεραπεύον υπερφρονείν, το δε μη υπείχον Θαυμάζειν>> (Θουκυδίδης Γ, 39): ναι, εκ φύσεως ο Γερμανός περιφρονεί τον γλείφτη που κορδακίζεται ως θεραπαινίς και Θαυμάζει τον ανυπάκουο. Το δίκιο μας είναι ανυποχώρητο, διότι η φύση δεν υπείκει στην φρίκη. Μένει για το σημερινό μας, νωχελικό εθελότρεπτον, να δείξει ότι είναι ανυποχώρητο. Εμείς, οι σημερινοί αραχτοί της πλησμονής και μεγάλαθλοι της ραστώνης, το οφείλουμε αυτό στον ταπεινό εκείνο, των Ελλήνων λαό, που, υπερυψώνοντας την νέκρωσή του, τότε, εν νηφαλίω μέθη, χάρισε στους σημερινούς Γερμανούς το επαχθές προνόμιο να παραμείνουν άνΘρωποι.