Wavesurfer zocht met zijn fans de zon op !
Wavesurfer zocht met zijn fans de zon op !
U zult hem, net als wij, vorige week ongetwijfeld gemist hebben in de chat: charmeur numero Uno, expert strijker (regio Belgi� Oost) bij de Nieuwe Strijkmobiel N.V., uitstekend kok en wijnkenner, kortom levensgenieter Wavesurfer. Geen spoor van hem te bekennen in chatbox noch jacuzzi. Nochtans, wie aandachtig de chatbox heeft gevolgd weet dat Wavesurfer vorige week met zijn fans een fanreis maakte. Wave's Holiday Club trok naar het broeierige hete Sicili�. TV1- en Radio Donna-reizen verbleken bij de ambiance die de groep, dankzij haar animator Wave, daar beleefde.
Aangezien de Marc32-Website u steeds weer de primeurs bezorgt over het gebeuren in de chatbox, volgt hierna een voorpublicatie van Wave's dagboek. Het volledige dagboek leest u binnenkort in Humo.
Een enthusiaste groep van 48 bijna uitsluitend vrouwelijke fans staat me al op te wachten in de vertrekhal van Zaventem. Vandaag is het dan zover, na lang plannen en uitzoeken gaan we met Wave's Holiday Club een weekje op reis. het idee werd me van de hand gedaan door Isis en Dolfijntje die het slechte weer hier niet meer zagen zitten en constant om zon vroegen. Ik dacht toen bij mezelf: als de zon niet naar ons komt, dan gaan wij naar de zon. Om jaloezie te vermijden heb ik dan meteen al mijn fans uitgenodigd om mee te gaan. Plus Sergio, want die is tegenwoordig overal te zien. Na wat zoentjes links en rechts, 141 om exact te zijn, konden we inchecken en gingen we aan boord van de Sobelair Boeing die ons naar Palermo zou vliegen.
De enthusiaste leden van de Wave Holiday Club gaan in het vliegtuig.
We vinden gemakkelijk plaats aan boord en speciaal voor mij hadden ze gezorgd voor een schoon plaatske op de eerste rij, vanwaaruit ik zelf in de cockpit kon binnenkijken. Spijtig dat je op die boordcomputer niet kunt inloggen op de chatbox, toch een serieuze tekortkoming voor zo een duur vliegtuig. De bediening aan boord is zeer goed, dankzij de goeze zorgen van Tania, de air-hostess, die haar mijn complimentjes laat welgevallen. Vooral mijn belofte dat ze de volgende gastvrouw mag zijn op mijn site, maakte haar gelukkig.
Tania, de stewardess en binnenkort de nieuwe gastvrouw bij Wave ?
Na een vrolijke vlucht - Sergio heeft nog een airke of twee gezongen - landden we velig in Palermo en werden overgebracht naar ons hotel. Daar begonnen de problemen echter: wie zou er nu het dichtste bij de Wave slapen ? Discussies alom, want iedereen wou in de kamers naast mijn kamer. Ik heb uiteindelijk een tombolake moeten organiseren en Snuiteke was, met een zeer luide gil, de gelukkige winnares van het verblijf in de kamer naast mij.
Snuiteke, overduidelijk gelukkig op het balkon naast de kamer van Wave
Om iedereen gelukkig te maken heb ik dan maar een uurtje champagnezwemmen georganiseerd, kwestie van ook eens die bikini's uit de valiezen te zien komen. Hoeft het nog gezegd dat de sfeer er onmiddellijk inzat en dat het begin was van een zeer uitbundige nacht !?
Bij het wakker worden stel ik - tot mijn opluchting vast - dat ik alleen in bed lig en dat mijn kamer vrij is gebleven van achtergebleven dameslingerie. Blijkbaar is de eerste avond nog deftig afgesloten, maar absoluut zeker weet ik het niet bij gebrek aan herinnering. Met kleine oogskes trek ik de luiken van mijn terras open en zie diep beneden mij de glinsterende Middellandse Zee en rechts van mij, op het terras van de buren, Snuiteke in een uiterst aardig oranje badpakje, die mij met een veelbetekenende glimlach aankijkt. Zou zij zich dan meer van de afgelopen nacht herinneren dan ik ?
Veel tijd om na te denken is er niet, want het ontbijt wacht. Een douchke, mijn zwembroekske aan en een Wave Holiday Club T-shirt en ik vertrek naar de ontbijtzaal. In de gang word ik begroet door andere fans, die mij eveneens met een mysterieuze glimlach bekijken. Maar wat is er de afgelopen avond toch gebeurd dat ik me niet kan herinneren ?
De groep kon elke ochtend genieten van een schitterend ontbijtbuffet.
In de ontbijtzaal staat in het midden een tafel waaraan Flower reeds heeft plaatsgenomen. Ze laat haar schoonste glimlach zien als ik bij haar aankom en de andere fans beginnen te applaudiseren en te juichen. Maar wat is er de afgelopen nacht toch gebeurd. Ik heb geen tijd om erover na te denken, want Flower stelt zich recht en geeft mij een zoentje op de wang, en fluistert me in het oor : "Bedankt Waveke, je bent toch zo een lieve jongen !". Nog meer gejuich en hier en daar gaat een fotoflits af; binnenkort gaan die foto's op het internet wel circuleren !
De glimlach van Flower spreekt boekdelen, maar Wave herinnert zich niks.
Het mysterie wordt verder niet ontrafeld, want Isis en Dolfijntje, die de reis in elkaar hebben gebokst, komen bij me aan tafel zitten om het verder verloop van de activiteiten te bespreken. Vandaag gaan we met z'n allen nog wat verder acclimatiseren en gebruik maken van de schitterende sportfaciliteiten van het hotel. Om de keuze te vergemakkelijken, heeft de hoteldirectie een handig lijstje opgemaakt van de diverse sportmogelijkheden.
Het hotel biedt tal van sportmogelijkheden.
Ik zie meteen in dat het voor een sportieveling als mezelf onmogelijk zal zijn om overal intensief aan deel te nemen. Wil ik de fans niet teleurstellen, dan zal ik toch wel overal minstens acte de pr�sence moeten geven. Wat voor de fans een ontspannend snoepreisje is, lijkt voor mij plots een drukke week te zullen worden die wel eens het uiterste van mijn krachten zou durven vergen. En ik voel me verdorie al zo moe; Zou dat komen door wat er vannacht is gebeurd ? Ik kijk naar de nog immer glimlachende Flower, maar durf de vraag niet te stellen.
Na het ontbijt gaan de fans verschillende richtingen uit. We spreken af om halftwaalf aan het zwembad waar we, voor het aperitief, nog gezamenlijk aan de Aquasplash zullen doen, een soort aerbocis in het water. Voor ik het weet sta ik , tot mijn groot plezier en jolijt, tussen 47 juichende, springende en huppelende dames ! Goed voor de rits van Marc32 dat hij hier nu niet is.
Een gezonde geest in een gezond lichaam
Na de gymnastiek laten we de champagne rijkelijk vloeien. Hij wordt dan wel niet geschonken door Gilbert, hij smaakt daarom niet minder lekker. Hetzelfde geldt voor de Siciliaanse specialiteiten die ze ons bij de lunch aanbieden. Ik voel me nog altijd moe echter en zou graag een si�stake doen. Net als ik mij naar mijn kamer wil begeven komt echter een mooie gedaante in wit pakje op me afgesprint, met een tennisrakketje in de hand. Miekatoen, met smekende oogskes of ik toch niet met haar wil gaan tennissen, ze heeft net nog een baan kunnen reserveren. Innerlijk zucht ik - uiterlijk laat ik zoiets nooit zien - en laat me door Miekatoen meetronen naar de gravel.
Miekatoen, een beetje ontgooched omdat Wave, ondanks zijn vermoeidheid, haar toch verslaat bij de tennis
Mijn winnaarsinstinct haalt het evenwel op de baan en ik versla Miekatoen die wat ontgoocheld lijkt te zijn. Die ontgoocheling smelt als sneeuw voor de zon wanneer ik haar eens goed bij haar middel tegen me aanhaal en zeg dat zij vanavond aan mijn eretafel mag komen zitten. "En Flower dan ?", vraagt ze met een glimlach. Maar wat is er daar toch gebeurd met Flower ?
De rest van de middag sport ik hier en daar mee, maar niet fanatiek. Want vanavond staat er weer een avondje uit op het programma en ik wil deze keer mij goed herinneren wat er gebeurd is.
Ambiance op de avondlijke feestjes van de Wave's Holiday Club, zoals uit deze foto van Sofia blijkt.
Bij het wakker worden stel ik - tot mijn opluchting vast - dat ik alleen in bed lig en dat mijn kamer vrij is gebleven van achtergebleven dameslingerie. Blijkbaar is de tweede avond dan toch deftig afgesloten, maar absoluut zeker weet ik het niet bij gebrek - eens te meer - aan herinnering. Met kleine oogskes trek ik de luiken van mijn terras open en zie diep beneden mij de vertrouwde glinsterende Middellandse Zee. Op het terras rechts van mij is niemand te bespeuren. Even overvalt de paniek mij, het kan toch niet zijn dat Snuiteke hier de nacht heeft doorgebracht. Op dat ogenblik bedekken twee handen mijn ogen en voel ik een zacht vrouwenlichaam tegen mijn rug. Een stem fluistert: "Koekoek, wie is het ?". Bang antwoord ik: "Eh...eh...Snuiteke ?". Ik hoor een lach en nadat ze me een deugnietje heeft genoemd, geeft Isis mij een zoen op mijn wang en zegt ze nog even het dagprogramma te willen bespreken. Maar hoe komt zij in mijn kamer en wat is er vannacht toch gebeurd ?
Isis die de Sicili�-reis van de Wave Holiday Club grotendeels organiseerde.
Vandaag wordt het een culturele dag: we gaan het eiland wat verkennen per bus. Dat geeft me vandaag wellicht de kans om een beetje rust in te halen op de bus, want ik ben toch weer zo moe. Dat is echter buiten de waard gebleken, want op de bus ontpopt Sergio, de enige mannelijke deelnemer aan de reis, zich tot een waar animator. Iedereen kent de Sergio van de chat: in het begin van het jaar nog wat stillekes met zijn liesbreuk, maar ondertussen volledig hersteld, zoals we uit de bewegingen van zijn pelvis konden afleiden. Er wordt gezongen en gelachen op de bus, ik word verdorie onderworpen aan een echt diepte-interview, krijg zelfs de lastigste vraag voorgeschoteld wie ik van de chat nu het liefste zie en moet tot slot nog Tiritumba in duet zingen met onze buschauffeur, terwijl die nota bene een paar haarspeldbochten moet nemen.
Blije gezichten tijdens de daguitstap in het Siciliaanse binnenland.
Het is een hele mooie dag geworden: stukje Palermo, Selinunte, de Tempelvallei, 's middags een heerlijks slaatje met heerlijke Italiaanse wijn. Moe maar tevreden kwamen we dus terug in het hotel aan, waar ik eens te meer vastbesloten was om de avond helder van geest door te komen. 's Avonds mochten Isis en Dolfijntje, de twee reisleidsters uiteraard plaatsnemen aan mijn eretafel.
Dolfijntje (enfin, toch haar handen) en daarachter Isis, de twee voortreffelijke reisleidsters
Bij het wakker worden stel ik vast dat ik alleen in bed lig, maar dat in mijn kamer verschillende stukken dameslingerie liggen. Vanuit de badkamer weerklinkt gezang 'Feel like a woman'. Blijkbaar is de derde avond dan toch niet deftig afgesloten, maar absoluut zeker weet ik het niet bij gebrek - weeral - aan herinnering. Met kleine oogskes trek ik de luiken van mijn terras open en zie diep beneden mij de vertrouwde glinsterende Middellandse Zee. Op het terras rechts van mij zit Snuiteke in een blauw badpakje en ze geeft me een veelbetekende knipoog, zo eentje van het vettige type. Maar wat is er gebeurd en vooral, met wie ? Net als ik mij wil omdraaien, hoor ik de deur van mijn kamer dicht slaan en stel ik vast dat ik weer alleen in de kamer ben. Zal ik het aan Snuiteke vragen ? Ik beslis van niet en sla meteen ook het ontbijt over, een beetje uit scrhik voor veelzeggende blikken.
Het overslaan van het ontbijt geeft me de kans om mij meteen toe te leggen op mijn hobby: koken. Met de kok van het hotel, Paolo, heb ik afgesproken dat we vanavond eens een verrassingsdiner gaan organiseren. Het is tenslotte de laatste avond van deze clubreis en omdat mijn fans mij al zoveel hebben gegeven, wil ik ook wel iets terug doen. Samen met Paolo trek ik naar de markt.
Fruit en groeten voor het slotmaal �n om weer wat krachten op te doen.
De rest van de dag breng ik hoofdzakelijk in de keukens door. Voor het eerst ken ik wat rust, alhoewel Julia, de elegante keukenassistente, precies ook niet ongevoelig is voor mijn Brabantse charmes. Ik ga me eens een Assimilleke Italiaans moeten aanschaffen en daarna een Italiaanse chatsite opzoeken.
De verrassing voor de fans is zeer groot wanneer ze 's avonds worden uitegnodigd tot het slotdiner. We hebben ons best gedaan en hebben de tafels rond het zwembad opgesteld. De "oh's" en "ah's" zijn niet uit de lucht en dan hebben ze nog niets geproefd !
Het romantische kader voor het slotdiner
Uiteraard steek ik ook een speechke af, ik weet hoe ik dat moet doen, en blijkbaar pakken mijn woorden, want hier en daar zie ik iemand een traantje wegpinken, zelfs Sergio blijft niet ongevoelig. Met de belofte dat er volgend jaar een nieuwe reis komt, toasten we op de Wave's Holiday Club. Ik denk dat er een mooie traditie is ontstaan. Als ik nu ook maar de rest van de avond helder kan blijven.
Na het diner nodig ik Snuiteke uit ten dans, die per slot een week stil op de kamer naast mijn kamer heeft verbleven. Ik vertrouw haar toe dat ik na zo een week toch wel best moe ben. Ze knikt en zegt dat zij ook moe is en van al het lawaai niet veel heeft kunnen slapen. Welk lawaai, vraag ik me bij mezelf af. Wat is er die nachten toch gebeurd ?
Snuiteke en ik blijven niet lang als enigen op de dansvloer. Er wordt gedanst dat het een plezier is.
Ambiance, ambiance, ambiance
En na een week tussen 47 vrouwen kan ook Sergio zich niet meer houden en trekt hij een kleedje van Miek aan en zet een pruik op. Op het einde van de avond vertrouwt hij me toe dat hij misschien wel een beetje te uitbundig is geweest en dat hij weer iets voelt in zijn liesstreek.
Sergio laat zich van zijn (of haar ?) schoonste kant zien
Bij het wakker worden stel ik - tot mijn opluchting vast - dat ik alleen in bed lig en dat mijn kamer vrij is gebleven van achtergebleven dameslingerie. Blijkbaar is de laatste avond dan toch deftig afgesloten, maar absoluut zeker weet ik het niet bij gebrek aan herinnering. Met kleine oogskes trek ik de luiken van mijn terras open en zie diep beneden ..... een bos. Ik realiseer me dat ik niet in mijn kamer ben wakker geworden. Ik grabbel mijn kleren bijeen, kleed me aan en spurt naar de ontbijtzaal waar ik als laatste aankom. Opnieuw applaus en gelach van alle kanten en ik maak een eerbiedwaardige buiging. Maar wat is er die laatste nacht toch gebeurd.
Na het ontbijt besluiten we te profiteren van de luttele uren die ons nog resten. Ik beslis nog wat te zonnen op het terras aan zee.
Zee, zon en genieten !
En ter afkoeling glijd ik af en toe tussen Isis en Dolfijntje in, van de vier waterglijbanen die het hotel met de zee verbinden.
De glijbanen waar ooit zelfs Gorbatsjov van gleed.
Aan alle goede dingen komt helaas een eind en ook aan deze fantastische Wave fanclubreis. Ietwat stil en ingetogen vertrekken we om vier uur weer richting regenachtig Belgi�: blij voor wat we hebben gekregen en hoopvol voor wat de toekomst nog brengen zal.
(c) Marc32
