Fotoplakboek
 
 

Welkom in mijn kleine fotoplakboek. Laat mij beginnen met mijn moeder. Mijn moeder is een heel speciale vrouw en ik kom 
 

 
 

er oprecht voor uit dat ik haar soms mis als ik weg ga, of dat ik nog altijd graag een knuffel van haar krijg, hoewel ik nu toch al 18 jaar ben. Ze draagt nog altijd heel veel zorg voor mij en verwent mij als geen ander, soms ook wel iets te veel, maar ik kan echt zeggen dat ze een fantastisch mens is.
 
  
 
 

 
. 
Dit is Christophe, beter gekend als Marconi. Marconi is een van mijn beste vrienden en samen verbrengen we vele uurtjes op de CB-bak, zeverend over de grootste bullshit maar soms ook heel erg serieus. Samen hebben we al veel meegemaakt maar het is vooral dankzij onze CB- installatie dat we nog regelmatig contact houden. Onze conversaties gaan dan als volgt: Ik geef hem eerst een telefoon,ik laat de phone 1 maal rinkelen en dan weet Christophe dat hij zijn CB moet aanzetten. Dan ga ik naar mijn CB en roep hem op, op ons vast kanaal 14. Als hij dan standby is beginnen we meestal met te vragen wat we nodig hebben van mekaar en dan ontstaat een gewoon gesprek, maar het leuke aan CB is dat we mekaars gezichten niet zien, en toch gezellig kunnen keuvelen. Het is dus een soort van chat, maar meestal veel leuker. We hebben ook nicks maar die noemen wij Skip-names. De mijne is Papa X-ray, of Faxray op de digitale QSO's.Ja, we houden soms ook digitale QSO's (QSO=gesprek) door middel van het Hamcomm-fenomeen van W.F.Schroëder. Dit is een soort van modem, maar deze gebruikt de ethergolven als medium en niet de telefoonlijnen.
 
 
 
 
 
 

Dit is mijn enige broer, Tim. Ik zie hem niet veel, we spreken niet veel maar we beseffen wel dat we kunnen overeenkomen. Daar blijft het ook bij. Maar toch weten we van mekaar, dat ondanks alle kritiek op mekaar, we toch mekaar begrijpen. In moeilijke situaties is het dan ook meestal mijn broer die een relativerende rol speelt en mij beschermt.
 

 
 
 

Dit is mijn vader met mijn moeder en mijn broer (lang geleden). Mijn vader is van beroep havenmeester in de haven van Gent. Ik heb veel ontzag voor mijn vader, en bewonder hem enorm, maar ik laat dit niet echt blijken, en soms is het wel echt moeilijk om begrip te hebben voor mekaar. Mijn vader verwierf "roem" door het hele havenbedrijf van Gent te automatiseren. "BASIC rules!!!. Hij leerde mij tevens programmeren in basic toen ik slechts 6 jaar was, maar een echte Wizzkid ben ik nooit geworden.
 

 
 
 

En dat ben ik, ongeveer een half jaar geleden, zonder veel commentaar want de volgende foto zegt meer over mij.

 
 
 
 
 
 
 

Dat ben ik op vakantie, op een van mijn favoriete vakantiebestemmingen : Pont du Gard in het zuiden van Frankrijk (Languedoc Roussillion). Hier heb ik de reeds de mooiste momenten van mijn hele leven beleefd. De broeierige hitte van het zuiden en de complete rust trekt me hier aan.

 
 
 
 
 
 
 
 
Dit is mijn klasje. Op school ben ik geëngageerd in de leerlingenraad en als medevoorzitter heb ik er veel plezier in om allerlei dingen te organiseren zoals 100 dagen. De leerlingenraad is vertegenwoordigd in de GIL, de Gentse Interscolaire Leerlingenraad.
 

Verder wou ik hier nog foto's plakken van mijn vrienden van de Vooruit. Van alle klieken zijn wij toch wel een van de betere. Elke vrijdag hangen wij rond het Woodrow Wilsonplein, meerbepaald de Vooruit of Felix zijn kot. We wachten elkaar op aan de stedelijke bibliotheek en dan beleven we de gekste , bizarre, vertederende momenten en dat soort of dingen... Maar spijtig genoeg heb ik nog niet de beschikking over degelijke foto's, dus geduld, Dimi, Bassie, Felix, Kris, Iris, Irmine en nog vele anderen, ze komen eraan. Blijf dus uitkijken naar de volgende update van deze pagina.

 
 
 

Back to homepage