Kompozytor niemiecki; mistrz kontrapunktu; jego muzyka to doskonały przykład barokowej polifonii; tworzył dzieła na orkiestrę: sześć Koncertów brandenburskich, koncerty na instrumenty klawiszowe, skrzypce oraz cztery suity orkiestrowe; do równie ważnych kompozycji należą dzieła na klawesyn, organy oraz fugi i muzyka chóralna; Bach pisał też muzykę kameralną i pieśni.
Kompozytor i pianista niemiecki, którego mistrzostwo wywarło ogromny wpływ na muzykę XIX wieku; jego dorobek to: uwertury koncertowe, opera Fidelio, 5 koncertów fortepianowych i 2 na skrzypce (jeden nie dokończony); 32 sonaty na fortepian, np. Księżycowa i Appassionata, 17 kwartetów smyczkowych, msza symfoniczna Missa Solemnis, 9 symfonii oraz wiele dzieł młodzieńczych; Beethoven grał na fortepianie swoje własne dzieła i dyrygował orkiestrą do utraty słuchu w 1801; pomimo to nadal komponował.
Kompozytor rosyjski; twórca dzieł melodyjnych, pełnych ekspresji, o błyskotliwej orkiestracji; wśród jego romantycznych utworów jest m.in. 6 symfonii, 3 koncerty fortepianowe, koncert skrzypcowy, opery, np. Eugeniusz Oniegin (1879), balety, np. Dziadek do orzechów (1892), fantazje orkiestrowe, np. Romeo i Julia (1870), oraz muzyka wokalna i kameralna.
Kompozytor austriacki, jeden z 3 klasyków wiedeńskich; już jako dziecko wykazywał wybitne zdolności muzyczne; nauczycielem był jego ojciec, Leopold Mozart (1719- 1787); Mozart tworzył od wieku młodzieńczego, był bardzo płodnym kompozytorem: 27 koncertów fortepianowych, 23 koncerty smyczkowe, 35 sonat skrzypcowych, ponad 50 symfonii (m.in. Es-dur, b-moll, C-dur zwaną Jowiszową, 1788); główne opery: Idomeneo (1781), Wesele Figara (1786), Don Juan (1787), Cosi fan tutte (1790), Czarodziejski flet (1791); jeden z największych kompozytorów światowych.
Kompozytor rosyjski, samouk; czołowy przedstawiciel rosyjskiej szkoły narodowej w muzyce; pracę nad operą Borys Godunow ukończył w 1869, została jednak wystawiona dopiero w 1874 w Petersburgu; niektóre z jego utworów dokończył i zinstrumentował Rimski-Korsakow.