Λεπτό
χιούμορ και θαυμάσια χρήση της γλώσσας διακρίνει το βιβλίο αυτό του Φίλιππου
Δρακονταειδή. Γραμμένο σε πρώτο πρόσωπο και με ύφος ημερολογιακής καταγραφής
το "Συναισθηματικό ταξίδι" διαδραματίζεται σε δύο ημέρες και δύο νύχτες
στους δρόμους τα εστιατόρια και προπαντός στις συνεδριακές αίθουσες όπου
πνευματικοί άνθρωποι -ανάμεσά τους και ο ήρωάς μας- συγκεντρώθηκαν τον
Ιανουάριο του 1988 για να συζητήσουν για την ευρωπαϊκή πολιτιστική
ταυτότητα. Άνθρωποι από όλα τα σημεία της γης και ανάμεσά τους ο Ούγγρος
συγγραφέας Γκιόργκι Κόνραντ, η πεθερά ενός ξενοδόχου, μια παλαβή γεροντοκόρη
και μια όμορφη δημοσιογράφος θα στροβιλίσουν τον ήρωα σε μια άκρως ερωτική
και συνάμα επιμορφωτική ιστορία, που δεν τις λείπουν ούτε τα χαχόλικα σακάκια
του Βιμ Βέντερς, αλλά ούτε το φάντασμα του Λόρενς Στέρν και του Γουστάβου
Κουρμπέ που -ο τελευταίος- μας υπενθυμίζει ποια είναι η καταγωγή του κόσμου.
Ποιος είπε ότι η κομψή γραφή δεν είναι για τις παραλίες;
Εκδ. Λιβάνη σελ. 257, τιμή: 3.640
Σ΄
αυτό το τελευταίο βιβλίο του πολυβραβευμένου Ιταλού συγγραφέα Αντόνιο Ταμπούκι,
αναγνωρίζουμε μιας αστυνομικής πλοκής δράση, πάντα στην πολυαγαπημένη του
Πορτογαλία. Αυτή η θεωρούμενη και αδελφή σε μας χώρα, προσφέρει το σχεδόν
γνώριμο σκηνικό, για την τοποθέτηση ενός σεναρίου που περιέχει έναν φόνο,
την ανερχόμενη νεόπλούτη τάξη (από αυτήν κι αν έχουμε πείρα στην Ελλάδα),
την σύγκρουση του παρελθόντος με το δυσοίωνο παρόν. Ένα πολύ καλό
βιβλίο από έναν συγγραφέα που συνεχίζει την παράδοση των μεγάλων Ιταλών
πεζογράφων. Φροντίστε μόνο να έχετε χρόνο στη διάθεση σας όταν θα ξεκινήσετε
την ανάγνωση γιατί το καλό αυτό βιβλίο διαβάζεται σχεδόν μονορούφι.
Το
βιβλίο αυτό είναι γραμμένο από τέσσερις πολύ γνωστούς νεοέλληνες συγγραφείς.
Δημοσιεύτηκε στα Νέα τον περασμένο Φεβρουάριο, σε καθημερινές συνέχειες,
όπου σαν σε σκυταλοδρομία ο κάθε συγγραφέας συνέχιζε κάθε φορά την ιστορία
με τον δικό του τρόπο και την δική του έμπνευση. Κεντρικό πρόσωπο είναι
ο Λάμπρος Φωτεινός, υψηλόβαθμο στέλεχος πολυεθνικής, ένας νεοέλληνας
γιάπης. Μέσα από την ερωτική του περιπέτεια με μιαν νεαρή δημοσιογράφο
βγαίνει στην επιφάνεια όλη η παράνοια των "διαπλεκομένων", σε μια Ελλάδα
που κούτσα - κούτσα βαδίζει προς το μέλλον ατενίζοντας το με μια απέραντη
μελαγχολία.
Ο
Λουκάς Θεοδωρακόπουλος ασχολείται με την λογοτεχνία από το 1954 και έχει
εκδόσει πολλές ποιητικές συλλογές και δύο πεζογραφήματα ενώ έχει μεταφράσει
πάνω από πενήντα ξένους συγγραφείς. Εδώ, ο κεντρικός ήρωας είναι ο Μάριος
και ενώ η πρώτη εντύπωση είναι η διήγηση της ιστορίας του, σιγά - σιγά
η πλοκή εξελίσσεται σε έναν δαίδαλο αφήγησης, που βρίσκει έδαφος και στην
παραμικρή λεπτομέρεια για να εξελιχθεί. Ένα βιβλίο που αξίζει να διαβαστεί
χάρη στην πολύ ενδιαφέρουσα φόρμα του.
Ο
Ναμπόκοφ μας έδωσε πριν από σαράντα περίπου χρόνια την Λολίτα που έγινε
σύμβολο μιας ανείπωτης μέχρι τότε σεξουαλικότητας . Ο Χούμπερτ Χούμπερτ
που τόλμησε να ξεπεράσει τα όρια και να γίνει εραστής της μοιράστηκε μαζί
μας τις... ¨ρυπαρές" του σκέψεις. Τι σκεφτόταν όμως η ίδια η Λολίτα; Με
αυτή την απορία ξεκίνησε η Πία Πέρα για να γράψει το ημερολόγιο της αποκαλύπτοντας
τον μισό - παιδικό, μισό - ενήλικα, κόσμο της Λολίτας και όλη την αφέλεια
και περιέργεια της ηλικίας της καθώς ανακαλύπτει το σεξ. Κάνοντας μια φιλότιμη
προσπάθεια ή Πέρα να αποδώσει το άγουρο ύφος του υποτιθέμενου ημερολογίου
σε πολλά σημεία το καταφέρνει, με αποτέλεσμα ένα βιβλίο με χιούμορ και
έντονη παραστατικότητα που απορροφά τον αναγνώστη.
Το
πολύ καλό λογοτεχνικό περιοδικό "Περίπλους" επιδίδεται τον τελευταίο καιρό
στην έκδοση πανέμορφων μικρό - βιβλίων. Δύο από αυτά είναι οι "Σκέψεις
για την επιστήμη του αυνανισμού" και το "Περί του έρωτα". Το
μεν πρώτο αποτελεί μια ομιλία που είχε κάνει ο Μαρκ Τουαίην αντιδρώντας
με τον τρόπο του στην πλήξη που του προκάλεσε η συνάντηση του με έναν συντηρητικό
σύλλογο. Σκάρωσε λοιπόν αυτό το προπαντός, αυτοσαρκαστικό, λογύδριο.
Το "Περί του έρωτα" ανήκει στην σειρά, "Τα κίτρινα" που πραγματεύονται
με χιούμορ μέσα από παροιμίες και διάσημες ρήσεις καθημερινά θέματα.
