Ζωή Φυτούση

Eνα αγόρι, ο Οδυσσέας, μεγαλώνει στον κάμπο της Στρογγυλής, στα χρόνια μετά τον πόλεμο. Χωρίς να καταλαβαίνει τον λόγο, βρίσκεται αντιμέτωπο καθημερινά με την σκληρότητα του πατέρα και της γιαγιάς του αλλά και την αδιάφορη στάση της μάνας του. Μοναδική του διέξοδος η επαφή του με την φύση και τα ζώα του αγροκτήματος που φροντίζει καθημερινά. Σ΄ αυτό τον τόπο που λες και σταμάτησε ο χρόνος, θ΄ ανακαλύψει τα όρια του εαυτού του, θα ερωτευθεί, θα ανακαλύψει την αιτία των δυνών του και μετά θα φύγει απ΄ αυτόν τον ¨ανελέητο κόσμο". Η ηθοποιός και τραγουδίστρια Ζωή Φυτούση, στο πρώτο της μυθιστόρημα, διαλέγει ένα θέμα που δεν συνηθίζεται στα περίπου αυτοβιογραφικά μυθιστορήματα των νέων ελλήνων συγγραφέων. Πίσω από το κεντρικό θέμα που είναι η ψυχική και σωματική κακοποίηση ενός μικρού παιδιού από την οικογένειά του, υπάρχει ένα εντυπωσιακό φόντο κυριολεκτικά κεντημένο  από εκατοντάδες λαογραφικές και κοινωνικές πληροφορίες που όμως δεν το περιορίζουν στο να είναι απλά και μόνο ένα λαογραφικό αφήγημα αλλά ένα μυθιστόρημα με Θεοτοκικής καταγωγής ένταση και πάθος. 

ΤΗΝ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΠΗΡΕ Ο ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΠΕΡΙΣΤΕΡΗΣ
 

Στο βιβλίο σας κυρία Φυτούση σκιαγραφείτε με έντονα χρώματα την ζωή στο χωριό. Ένα χώρο που, για τους τουρίστες είναι ειδυλλιακός, εσείς τον βλέπετε ως δεξαμενή τεράστιας σκληρότητας, που ξεκινά όχι μόνο από τις οικονομικές συνθήκες, αλλά και από τα ξεπερασμένα ήθη.
Τα λέτε εσείς ξεπερασμένα τα ήθη αλλά εγώ νομίζω ότι υπάρχουν μέχρι αυτή τη στιγμή. Όταν ταξιδεύω πράγμα που κάνω από νεαρή ηλικία, στα χωριά μας, δεν πάω μόνο για να περάσω καλά αλλά και για να μελετήσω και βλέπω ότι δεν είναι ξεπερασμένα αυτά τα ήθη. Μπορεί να τοποθετώ το βιβλίο μου σε μια εποχή παλαιότερη αλλά τα ήθη αυτά υπάρχουν και σήμερα. Σας παρακαλώ εσείς που είστε νέος όταν πάτε διακοπές, ρίξτε τα μάτια σας στο χώρο και τα παιδιά για να δείτε ότι τίποτα δεν είναι ξεπερασμένο. Δυστυχώς ισχύει ακόμα η αντίληψη του αφήνω το παιδί μου και αγράμματο για να κάνει τη δουλειά, να με εξυπηρετήσει δηλαδή και ξυπόλητο και πεινασμένο. Καλά βέβαια κι εγώ το παρατραβάω λίγο για να κάνω την ιστορία ενδιαφέρουσα, πιο σκληρή. Αλλά όχι ότι δεν υπάρχει η σκληρότητα. Εσείς τι λέτε;

Σαφώς υπάρχει. Θα πρέπει να είναι ξεπερασμένες αυτές οι συμπεριφορές, που εντοπίζονται εντονότερα σε κάποιες επαρχίες. Εδώ, δεν ξέρω αν το καταλαβαίνουν οι αναγνώστες οι οποίοι δεν είναι από την Κέρκυρα, αλλά ουσιαστικά φωτογραφίζετε και περιγράφετε, μια συγκεκριμένη περιοχή της Κέρκυρας, η οποία θα μπορούσε να είναι και ο κάμπος της Στρογγυλής και του Αγίου Ματθαίου, σύμφωνα με τις πληροφορίες που δίνονται.
Ναι μπορεί, δεν έχει τόσο σημασία που είναι. Κάπου θα τοποθετήσεις την ιστορία σου αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι γίνεται εκεί κι όχι κάπου αλλού. Εγώ, π.χ. έζησα καταστάσεις σε άλλα νησιά στην Ιθάκη, στη Χίο, τη Μυτιλήνη, κι έτσι δεν θεωρώ ότι μόνο εκεί  συμβαίνουν απαραιτήτως. Για μένα το βιβλίο μου είναι μια κραυγή. Κοιτάξτε εγώ δεν έχω καμιά σπιθαμή γης, είμαι γέννημα θρέμμα της Αθήνας. Όταν αδειάζει η Αθήνα και μένω τρόπος του λέγειν ολομόναχη, δεν έχω να πάω πουθενά σε ένα δικό μου μέρος εννοώ. Πάνε οι άλλοι στα χωριά τους στις πατρίδες τους τρώνε, πίνουν, διασκεδάζουν και φεύγουν χωρίς να ρίξουν τα μάτια τους, στο πρόβλημα για το οποίο εγώ φωνάζω και λέω παρακαλώ, μην τα περιμένουμε όλα από την εκάστοτε κυβέρνηση, εμείς οι ίδιοι οι πολίτες μπορούμε να στρέψουμε τα μάτια μας, στο παιδί. Αυτό ήθελα να πω, αν δεν το πέτυχα, πολύ λυπάμαι.

Η ιδέα και ο βασικός κορμός πάνω στην οποία χτίσατε εσείς την αφήγηση, βρίσκει την άκρη του σε πραγματικά γεγονότα;
 Ε, όχι είναι υπερβολές αυτά. Ο Οδυσσέας μου είναι όλα τα παιδιά τα αδικημένα, λίγο το ένα λίγο το άλλο.

Παράλληλα όμως έχετε και ένα πλήθος πληροφοριών λαογραφικού χαρακτήρα, που πιστεύω ότι θα σας ταλαιπώρησε να τα εντοπίσετε και να τα διασταυρώσετε.
Αρκετά, δεν ήταν ακριβώς ταλαιπωρία γιατί εγώ από πολύ μικρή τα μελετάω, αλλά υπήρχε το ψάξιμο, η έρευνα , η ερώτηση, αλλά ίσως να έχω και ανακρίβειες δεν ξέρω, δεν παίρνω κι όρκο.

Εγώ δεν εντόπισα καμία.
Αλήθεια για πείτε μου κι εσείς που ξέρετε.

Επειδή εγώ το έχω συνδυάσει και με τον συγκεκριμένο χωροχρόνο, όπως σας ανέφερα και πριν, πιστεύω ότι έχει μιαν έντονη επιρροή και από το κοινωνικό μυθιστόρημα του Θεοτόκη.
Έχω διαβάσει σε πολύ νεαρά ηλικία, και δεν μπορώ να πω ότι θυμάμαι.

Από ποιους συγγραφείς νιώθετε να έχετε επηρεαστεί.
Νομίζω ότι επειδή είμαι βιβλιοφάγος και επειδή γράφω από 11 ετών νομίζω ότι αυτό θα έπρεπε να το πουν  άλλοι. Ξέρω ότι διαβάζω συνεχώς από παιδί, διαβάζω οτιδήποτε καινούριο ή παλιό κι αισθάνομαι μονίμως μαθήτρια.  Ίσως εσείς κύριε Περιστέρη θα μπορούσατε να μου πείτε και θα το χαιρόμουν πάρα πολύ να μου πείτε που μοιάζω ή από που έχω επηρεαστεί. Γιατί όταν έχω διαβάσει τόσα πράγματα από την παγκόσμια λογοτεχνία και λόγω της δουλειάς μου, είμαι ηθοποιός, έχω διαβάσει εκατοντάδες έργα, όταν λοιπόν έχεις τέτοιο όγκο δουλειάς και εμπειρίας στην πλάτη σου εσύ ο ίδιος δεν μπορείς να πεις επηρεάστηκα από εκεί. Θυμάμαι δηλαδή ότι όταν ήμουν σε πολύ νεαρή ηλικία και διάβαζα Καβάφη, ήταν ανήκουστο σε εκείνη την ηλικία να διαβάζω Καβάφη. Εγώ λοιπόν τον λάτρεψα.

Πάντως βλέπουμε κυρία Φυτούση, μια πλημμυρίδα εκδόσεων τα τελευταία χρόνια, και πολλά πρόσωπα γνωστά από άλλες τους ιδιότητες, όπως δημοσιογράφοι, ηθοποιοί,  τραγουδιστές, περνάνε και στο χώρο της λογοτεχνίας. Εσείς πως το κρίνετε αυτό;
Πολύ ωραίο και πολύ ευχάριστο. Εάν, χωρίς να θέλω να πληγώσω κανέναν, δεν είναι αυτοβιογραφίες, Όταν βγαίνει κάποιος και κάνει την αυτοβιογραφία του εμένα με ξενίζει. Προσωπικά δεν θα το έκανα ποτέ. Πιστεύω ότι για τις βιογραφίες, όταν κάποιος έχει προσφέρει ένα έργο πρέπει να αναλαμβάνουν οι τρίτοι να ασχοληθούν μαζί του. Εγώ έχω γράψει άλλο ένα βιβλίο ποίησης, με τον τίτλο ¨Παρεκτός", και κείμενα μου έχουν παρουσιαστεί και σε περιοδικά και εφημερίδες, έχω γράψει ακόμα ένα θρησκευτικού περιεχομένου έμμετρο βιβλίο, ένα παιδικό θεατρικό. Βλέπετε ότι κινούμαι σε μια ποικιλία ειδών κι έτσι δεν μπορώ να χαρακτηρίσω τον εαυτό μου και να πω γιατί γράφω ή από ποιον είμαι επηρεασμένη. Γράφω επειδή δεν μπορώ να κάνω αλλιώς, το θεωρώ ανάσα, ζωή.

Βλέπουμε τα τελευταία χρόνια πολλές γυναίκες να απευθύνονται με έναν ιδιότυπο "συναισθηματικό" τρόπο σε ένα γυναικείο κοινό. Το δικό σας βιβλίο δεν έχει αυτό το χαρακτήρα.
Ναι αυτό μου το είπαν κι άλλοι, και μου έστειλαν μάλιστα και γράμματα με συγχαρητήρια για το πως μπόρεσα να μπω στην αγορίστικη ψυχολογία. Μάλλον τα κατάφερα επειδή η μάνα μου με έλεγε πάντα αγοροκόριτσο και μ΄ έδερνε, ήμουν άτακτο παιδί ανήσυχο, έπαιζα μόνο με τ΄ αγόρια, δεν έπαιξα ποτέ με κούκλες, μόνο ποδόσφαιρο.

Σ΄ αυτό το πρώτο σας μυθιστόρημα βρήκατε δυσκολίες όσον αφορά στον εκδότη;
Εμένα από μικρή με είχε μάθει ο πατέρας μου ό,τι γράφω, επειδή πίστευε σε μένα, να το καταθέτω στην εθνική βιβλιοθήκη. Λοιπόν, το περασμένο καλοκαίρι, είχα πάει στην έκθεση βιβλίου, και μετά πήγα στην βιβλιοθήκη για να καταθέσω το βιβλίο μου και είπα ότι όποιο από τα προσπέκτους των εκδοτικών οίκων βρω πρώτο εκεί και θα πάω να δώσω το βιβλίο μου. Έτυχε λοιπόν να είναι του κυρίου Καστανιώτη, πήγα λοιπόν έκανα μια αίτηση, την υπέβαλα, κι έτσι βγήκε. Δεν μου έκανε ούτε κρύο ούτε ζέστη είχα ένα αίσθημα ότι έτσι και αλλιώς εγώ γράφω. Μετά από περίπου δύο μήνες με πήρε ο κύριος Καστανιώτης και μου είπε ότι κρατά ένα πολύ καλό έργο στα χέρια του, και το εξέδωσε. Δεν είχα όπως βλέπετε ιδιαίτερα προβλήματα.

Πόσο καιρό σας πήρε να γράψετε το βιβλίο;
Επειδή γράφω συγχρόνως πολλά πράγματα δεν μπορώ ποτέ να υπολογίσω τον χρόνο. Για μένα δεν επείγει τίποτα. Κοιτάξτε, κύριε Περιστέρη, για μένα η ζωή μου είναι το θέατρο θα θελα να πεθάνω σε μια πρόβα. Το γράψιμο για μένα είναι όπως όταν αναπνέει κανείς, δεν το παίρνω είδηση. Δεν με απασχολεί ο χρόνος ούτε αν είναι καλό γιατί θα το σκίσω.

Είστε σύμφωνη με το να μεταφέρονται πρόσφατα μυθιστορήματα στην μικρή οθόνη;
Γιατί όχι εφόσον το πλατύ κοινό  δεν διαβάζει μαθαίνεται έτσι το βιβλίο. Εγώ όμως για τον εαυτό μου δεν κάνω μεγαλεπήβολα όνειρα. Αν είναι να ΄ρθει θε να ΄ρθει αλλιώς θα προσπεράσει.
 

 

 Επιστροφή στο ΕΧΙΤ