Φεύγοντας
ο προηγούμενος μήνας πήρε μαζί του και δύο από τις πιο καυτές Κυριακές
του χρόνου. Όλοι, ο καθένας για διαφορετικούς λόγους, θα τις θυμούνται.
Οι κοινοτάρχες ως την αποφράδα ημέρα της εξαφάνισής τους από το στερέωμα
της νεοελληνικής τοπικής αυτοδιοίκησης. Τα κόμματα και οι Νομαρχιακές τους
επιτροπές ως τις ημέρες που ξεθώριασε ο τσαμπουκάς τους. Οι υποψήφιοι ως
τις μέρες που γλύτωσαν το εγκεφαλικό και τέλος οι ψηφοφόροι ως τις ώρες
που επιτέλους αποφάσισαν να πάρουν στα σοβαρά το ρόλο τους και να σπάσουν
πλάκα με όλους τους προηγούμενους. Οι εξειδικευμένοι δημοσιογράφοι, αφού
τέλειωσαν πια τα... τυχερά τους, έπεσαν με τα μούτρα στις εμβριθείς αναλύσεις
για το εκλογικό σώμα, για το ρόλο της αποχής, του άκυρου, του λευκού, του
πράσινου, του μπλε, του κόκκινου και του ροζ ψηφοδελτίου. Οι πάντες όμως
είδαν - έστω κι αν δεν το ομολογούν- ότι η εποχή των απόλυτων πλειοψηφιών,
των "δημοκρατικά" μονοδιάστατων αποφάσεων, δέχθηκε ένα ισχυρό ράπισμα.
Η Κέρκυρα, που άλλοτε αποτελούσε προπύργιο αυτού του φαινομένου, έδωσε
ένα μάθημα σ΄ αυτούς που επιμένουν να πιστεύουν ότι η νεοελληνική, μεταπολιτευτική
ιστορία είχε ότι είχε να πει τον Οκτώβριο του 1981.
Λίγες στιγμές πρν από το 2.000 οι μάσκες των νευρόσπαστων της εξουσίας είναι καιρός ν΄ αρχίσουν να πέφτουν. Ας βοηθήσουμε όλοι.
