Ο Μακαριστός και ο Μακαριότατος

Δεν είμαι από την Κρήτη, και δεν ξέρω από καλό λάδι. Είμαι από τη Λάρισα, και ξέρω από καλούς Μητροπολίτες. Είμαι από τη Λάρισα και ξέρω καλύτερα απ΄ τον καθένα, τι σημαίνει ιερή αγωνία του θεοσεβούμενου πριν την ενθρόνιση... Πάρτι μολότοφ έξω από το Επισκοπικό και σημαδιακά όνειρα ανήμερα του Αγίου Ιλαρίωνος...
Ξέρω καλύτερα απ΄ τον καθένα, τι σημαίνει πρεσβυτέρα σε ιερή μανία και συσπειρώσεις του Κατηχητικού σχολείου σε οδόφραγμα.... Τον Σεραφείμ τον έκλαψα. Ήταν ο αγαπημένος μου. Μου θύμιζε στρατιωτικό ’γιο, κι είχε ένα βλέμμα από ασπρόμαυρες δεκαετίες. Βλέμμα αλφάδι. Βλέμμα σουγιά. Βλέμμα ορθόδοξο. Κατευθείαν στο θέμα. Χωρίς πολλά πολλά. Η επιτομή του συγκεκριμένου. Η απέχθεια του προλόγου, κι η έξαρση του κυρίως θέματος.
Ο Σεραφείμ ήταν παθιασμένος με κάτι του οποίου δεν γνώριζε τις λεπτομέρειες. Μόνο την ουσία. Γούσταρε τον Θεό κι ήταν σίγουρος πως στις φλέβες των περισσοτέρων Αγίων έτρεχε Θεσσαλικό αίμα....Οι "τα φαιά φορούντες" τον εκνεύριζαν αν δεν είχαν μάθει να τρέχουν με χίλια. Ήθελε φουλ τη μηχανή ο Μακαριστός και πολύ το χάρηκα που δεν έλεγε να φύγει, που γαντζωνόταν πεισματικά απ΄ τη ζωή μέχρι την τελευταία στιγμή...
"Προτιμώ να με λεν αντάρτη, παρά κοκοβιό!!!", έλεγε σε μια συνέντευξη πριν λίγα χρόνια- μου "φερνε ήσυχο ύπνο ο Σεραφείμ, ήξερα πως όσο υπάρχει ,κανείς δε θα τολμήσει να του βγάλει γλώσσα. Προστάτευε  τη φωλιά του σαν γεράκι. Υπήρχε κι αυτό ήταν αρκετό, από μόνο του.
Τόσο διαφορετικός από τον Νέο... Από τον Ωραίο Χριστόδουλο με τις τόσες εγκύκλιες και τις τέσσερις γλώσσες. Από τον ’ξιο Χριστόδουλο, που πρώτευε και στη Λεόντειο και στον θρόνο Δημητριάδος και Αλμυρού. Έκανε πολλά ο καινούργιος Αρχιεπίσκοπος. Πολλά και καλά. Είναι
νέος, μορφωμένος, καινοτόμος, θαρραλέος. Αλλά του λείπει η βασική αρετή: δεν μπορεί να είναι απλός. Γεννήθηκε εγωιστής, κι αυτό το κουβαλάει σ' ότι κάνει και σ΄ ότι λέει, όσο άγιο και θεάρεστο είναι αυτό που λέει ή που κάνει... Απήλαυσε την εκλογή του σαν εστεμμένη Σταρ, κι έχει πολλή δρόμο να διανύσει μέχρι να συναντηθεί με το καίριο. Είναι σαν να θέλησε το ελάχιστο, και να τον τιμώρησαν με το πολύ, ο Χριστόδουλος...
Και θα' χει κάτι νεύρα από κει ψηλά ο Σεραφείμ, μα κάτι νεύρα...
 
 Επιστροφή στο ΕΧΙΤ