θέλω ένα περιοδικό που να ανεβάζει τον αναγνώστη...

Σε μια εποχή που ο πολιτικός λόγος περιθωριοποιείται και αντικαθίσταται από παραπολιτικές απόψεις διαδρομιστών και ανθρώπων της εξουσίας, η δημιουργία ενός πολιτικού και συνάμα κομματικού περιοδικού από το κυβερνών κόμμα δεν μοιάζει και μια τόσο εύκολη υπόθεση. Δεκαοχτώ χρόνια επαφής με την εξουσία, δεν είναι λίγα ούτε για την κοινωνία ούτε για τα μέλη του ΠαΣοΚ. Αναντίρρητα ο κομματικός λόγος έχει επισκιασθεί εδώ και πολύ καιρό από την κυβερνητική πρακτική. Τα μέλη σε όλες τις βαθμίδες της κομματικής ιεραρχίας έχουν απομακρυνθεί από τις εποχές που αποτελούσαν ένα ζωντανό πολιτικό κύτταρο της κοινωνίας. Με αυτά τα δεδομένα η απόφαση για την έκδοση ενός εντύπου -ύστερα μάλιστα από την διακοπή της κυκλοφορίας της "Εξόρμησης"- έμοιαζε τουλάχιστον απίθανη. Ο Τηλέμαχος Χυτήρης είχε διαφορετική άποψη και μετά από πολλές συζητήσεις με κορυφαία στελέχη του ΠαΣοΚ, ανέλαβε την διεύθυνση της Έκφρασης, ενός περιοδικού που ναι μεν εκδίδεται από το ΠαΣοΚ, δεν θέλει όμως σε τίποτε να μοιάζει με ανάλογα έντυπα παλαιοτέρων εποχών. Και πολιτική, και κόμμα, και πολιτισμός και διάλογος. Δύσκολο να χωρέσουν όλα μαζί σε 64 σελίδες. Το μέλλον όμως θα δείξει.

ΤΗ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΠΗΡΕ Ο Π. ΠΕΡΙΣΤΕΡΗΣ

Κύριε Χυτήρη όταν μιλάμε για πολιτικά περιοδικά στην Ελλάδα μετά την μεταπολίτευση, αναφερόμαστε σε ορισμένα έντυπα σταθμός τα οποία, κατάφεραν να επιβιώσουν έως σήμερα. Ένα είναι το "Αντί" ένα άλλο είναι τα "Πολιτικά Θέματα".Παράλληλα είχαμε και θεωρητικά εργαλεία κομματικών σχηματισμών, διάφορα άλλα, ιδιαίτερων και αριστερίστικων ομάδων, και έτσι περάσαμε στη δεκαετία του ΄80, όπου έχουμε ένα μεταμοντέρνο περιοδικό ας πούμε, που ασχολούνταν με την πολιτική όπως ήταν ο "Σχολιαστής" το οποίο όμως έσβησε μαζί με την δεκαετία. Στη δεκαετία του ΄90 έχουμε μερικές "γκλάμουρους" προσπάθειες, όπως ήταν το "Flash" και στη συνέχεια το "Crash", τα οποία δεν κατάφεραν να επιβιώσουν σε αυτό το χώρο, και πέρασαν αλλού. Τελευταία τέτοιου είδους προσπάθεια από τις οργανωμένες εκδοτικές ομάδες, ήταν το "Tempo" το οποίο και αυτό δεν  κατάφερε να λειτουργήσει στο χώρο. Έτσι ερχόμαστε σε ένα νέο περιοδικό, το οποίο φιλοδοξεί να καλύψει ένα κομμάτι του πολιτικού λόγου, ένα περιοδικό που όμως έχει έναν συγκεκριμένο προσανατολισμό αφού εκδίδεται από το ΠαΣοΚ και μάλιστα σε μια μεταιχμιακή εποχή, αμέσως μετά, δηλαδή, το κλείσιμο της εβδομαδιαίας, και κάποτε καθημερινής εφημερίδας "Εξόρμηση".
Πριν απ΄ όλα θα πρέπει να σας πω ότι η πολιτική δεν είναι πια στη μόδα. Η πολιτική ήταν της μόδας και αφορούσε τους πάντες, την περίοδο μετά την δικτατορία, και το μπουμ το εκδοτικό σε βιβλία και περιοδικά της  εποχής εκείνης το αναφέρατε. Σήμερα δεν συμβαίνει κάτι τέτοιο, υπάρχει ποικιλία περιοδικών,  κυρίως ειδικών. Έχει αλλάξει επομένως  και η αγορά και τα ενδιαφέροντα του πολίτη. Σε αυτό  έχουν συμβάλει και η τηλεόραση και τα άλλα μέσα που υπάρχουν με αποτέλεσμα να μην υπάρχει ενδιαφέρον για ένα πολιτικό περιοδικό. Αυτή την έλλειψη ενδιαφέροντος, την ζήσαμε όσον αφορά στην έκδοση της "Εξόρμησης", η οποία είχε  παίξει στον καιρό της έναν ιστορικό ρόλο,  και είχε φτάσει σε πολύ ψηλές κυκλοφορίες είχε καταλήξει καθημερινή όπως θα θυμάστε, στα τέλη της δεκαετίας του ΄70, με αρχές του ΄80. Μετά, τα τελευταία χρόνια, έβγαινε από κεκτημένη ταχύτητα, νομίζω, δεν πουλούσε πια παρά ελάχιστα φύλλα. Δεν συνέβαλλε πλέον σε τίποτα η έκδοση της γι΄ αυτό και πάρθηκε η απόφαση να κλείσει. Το νέο περιοδικό το οποίο βγαίνει τώρα η "Eκφραση"  και στο οποίο είμαι και διευθυντής, ακριβώς επειδή έχουν αλλάξει τα πράγματα, προσπάθησε να αλλάξει λίγο την στόχευση. Δεν είναι ένα περιοδικό το οποίο πιστεύει ότι θα έχει μεγάλη κυκλοφορία, αλλά προσπαθεί να γίνει ένα συνδρομητικό περιοδικό. Με την έννοια αυτή βγάζει 60.000 τεύχη το μήνα, και τα στέλνει προσωπικά σε αποδέκτες σε όλη την Ελλάδα. Δεν το στέλνει καν σε τοπικές οργανώσεις του ΠαΣοΚ, σε νομαρχιακές οργανώσεις, σε ντάνες που λέμε, προκειμένου να διαδίδεται. Το στέλνει προσωπικά και ζητάει την συνδρομή. Έχουμε κάποιες αντιδράσεις απ΄ αυτούς που το λαβαίνουν και σιγά - σιγά αυξάνονται οι συνδρομές. Η τιμή άλλωστε της συνδρομής δεν είναι και πολύ ακριβή, είναι 5.000 δρχ. το χρόνο. Το στυλ του περιοδικού είναι πολιτικό, μην το ξεχνάμε. Προσπαθώ να μην είναι κομματικό όργανο όπως γνωρίζαμε μέχρι σήμερα, αλλά  να αναφέρεται σε θέματα γενικότερα τα οποία μας απασχολούν και τα οποία δεν γνωρίζουμε σε βάθος. Δεν είμαι ευχαριστημένος ακόμα σύμφωνα πάντα με το μοντέλο που έχω στο μυαλό μου. Θέλω να είναι πιο ζωντανό, πιο πλούσιο, και ακόμα πιο ανοιχτό. Πιστεύω ότι χρήζει βελτιώσεων κι αυτή είναι η προσπάθεια.

Πάντως έχουν γίνει αρκετές αλλαγές από το πρώτο τεύχος έως σήμερα και αισθητικές και δομικές.
Αυτό που σκέφτομαι είναι από την νέα χρονιά να γίνουν περισσότερες αλλαγές, προς μιαν κατεύθυνση έτσι όπως σας την ανέφερα. Με την έννοια αυτή μπορεί να προσεγγίσει όσο αυτό  είναι δυνατόν, το ενδιαφέρον του πολίτη γύρω από πολιτικά θέματα.

Βλέπουμε και μια τάση να δημοσιεύονται και κείμενα διανοουμένων ή ανθρώπων της αριστεράς γενικότερα και εκτός συνόρων οι οποίοι δημιουργούν μια ζύμωση και εντός.
Ναι πρέπει να σας πω ότι η κριτική που δέχομαι στο περιοδικό είναι ότι, το επίπεδο του είναι υψηλότερο από τον μέσο όρο των αποδεκτών του. Εγώ σκοπίμως το έκανα να είναι έτσι, διότι πιστεύω ότι ένα περιοδικό πρέπει να ανεβάζει και να παρακινεί τον αναγνώστη, και όχι να τον καθηλώνει. Δεν θέλω να έχει την εμπορική πλευρά που έχουν τα άλλα περιοδικά. Επιθυμώ να είναι κάτι παραπάνω. Βέβαια εκεί υπάρχει ο κίνδυνος, λόγω των θεμάτων του να μην μπορεί να το πλησιάσει καν ο αναγνώστης επειδή τον υπερβαίνει. Πιστεύω να βρω την χρυσή τομή. Εν πάση περιπτώσει πάντως εγώ ένα τέτοιο περιοδικό θέλω να κάνω και όχι ένα λαϊκίστικο που δεν έχει τίποτα να προσφέρει πλέον.

Πιστεύετε ότι θα βρείτε έαν δεν έχετε βρει έως σήμερα την χρυσή πολιτική τομή, και από τον φορέα που το εκδίδει που είναι το ΠαΣοΚ, ή αντιμετωπίζετε ενστάσεις όσον αφορά την γραμμή του περιοδικού;
Πρέπει να σας πω ότι από την στιγμή που μου ανατέθηκε από τον πρόεδρο του ΠαΣοΚ, τον κ. Σημίτη, η έκδοση του περιοδικού αυτού, μίλησα μαζί του τελείως καθαρά και του είπα ότι θέλω να έχω τα χέρια μου λυμένα και να μην έχω παρεμβάσεις για να μπορώ να δεχτώ. Αυτό μου το υποσχέθηκε και μέχρι τώρα πράγματι, κανένας δεν παρεμβαίνει στην έκδοση του περιοδικού, η ευθύνη είναι αποκλειστικά δική μου. Ελπίζω να μην αλλάξει αυτό το καθεστώς, και με την έννοια αυτή πιστεύω να το διευρύνω ακόμα περισσότερο, όσον αφορά απόψεις πάνω στα τεκταινόμενα και πάνω στις ζυμώσεις που γίνονται γύρω από το χώρο της Ευρωαριστεράς. Βρισκόμαστε σε μια μεταβατική περίοδο όπου ακόμα δεν έχει κατασταλάξει τίποτα. Κι αυτό που θα κατασταλάξει θα είναι αυτό που θα μας καθορίσει τα επόμενα 50 χρόνια. Επομένως η σκέψη, η πολιτική πάνω στα γεγονότα το τι θα κάνουμε ή το τι θα πρέπει να κάνουμε, δεν έχει καμιά σχέση με ό,τι ξέραμε μέχρι σήμερα. Έχει προοπτική για το μέλλον. Σε αυτό είναι που θέλω να είμαστε μέσα, τουλάχιστον όσον αφορά την θεωρητική του πλευρά. Την πρακτική του δεν ξέρω κατά πόσο την καταφέρνουμε. Αυτή είναι η πολιτική της καθημερινής ζωής.

Από ό,τι μαθαίνουμε και στην Ευρώπη, παραδοσιακά φύλλα πολιτικού λόγου και άποψης καταποντίζονται. Εσείς βλέπετε, τουλάχιστον στον περιοδικό τύπο, και στην υπόλοιπη Ευρώπη να γίνονται τέτοιες προσπάθειες έκφρασης ενός πολιτικού χώρου;
Ξέρετε τα σοσιαλιστικά κόμματα, της Ευρώπης έχουν μια συνεργασία κάτω από την ομπρέλα "Ευρωπαϊκό σοσιαλιστικό κόμμα", στο οποίο ανήκει και το ΠαΣοΚ. Έχω πάει πολλές φορές στις Βρυξέλλες και συνεχίζω να πηγαίνω όπου λαβαίνω μέρος σε συναντήσεις, όσον αφορά τα εκδοτικά των κομμάτων αυτών. Πρέπει να σας πω ότι το δικό μας περιοδικό και δεν φημίζομαι να λέω πράγματα υπερβολικά, αυτή την στιγμή είναι το καλύτερο από εμφάνιση και από  υπάρχον Ευρωπαϊκό προβληματισμό. Παλιά υπήρχαν πολύ καλά περιοδικά όπως αναφέρατε τα οποία δεν άντεξαν. Ενα από αυτά ήταν η "Rinascita" που άφησε εποχή. Σήμερα υπάρχουν μόνο κάτι περιοδικά κομματικά τα οποία είναι μόνο για εσωτερική κατανάλωση των οπαδών και δεν λένε τίποτα. Υπάρχουν και μερικά θεωρητικά τα οποία έχουν το σχήμα βιβλίου πια. Υπάρχει πολύ μεγάλος προβληματισμός για το καινούριο που θα πρέπει να υπάρξει στο χώρο αυτό, που να προκαλεί και το ενδιαφέρον του κοινού. Νομίζω ότι ψάχνονται και στην Ευρώπη, είναι η εποχή τέτοια.

Από την έως τώρα εμπειρία σας η "Eκφραση", εκφράζει τις νέες ηλικίες ή το διαβάζουν τα κομματικά μέλη;
Νομίζω ότι είναι ελκυστική γι΄ αυτούς που είδη έχουν ένα επίπεδο ενδιαφέροντος. Π.χ. τους νέους που ενδιαφέρονται να μάθουν τι είναι το ευρώ, που πάει η Ευρώπη. Δηλαδή, ο νέος που θα το διαβάσει θα πρέπει να είναι ήδη ψαγμένος. Αν δεν είναι ο ίδιος εκ των προτέρων ανήσυχος, φοβάμαι ότι δεν θα πλησιάσει το περιοδικό.

Έχετε όμως σελίδες και για τον πολιτισμό.
Ναι, και πολιτισμού και αν θέλετε και σελίδες για τον αθλητισμό, από μια άλλη ματιά όμως. Προσπαθώ να υπάρχει μια εναλλακτική ματιά στα γεγονότα. Δεν με ενδιαφέρει το τάδε αποτέλεσμα ενός ποδοσφαιρικού αγώνα. Με ενδιαφέρει όμως για το που πάει το ποδόσφαιρο και ο αθλητισμός. Το ίδιο κάνουμε και για τον πολιτισμό. Δεν ξέρω τι επιτυχία θα έχει. Πιστεύω όμως ότι η επιτυχία πάντα σ΄ αυτές τις περιπτώσεις θέλει χρόνο. Θα δούμε.