Δύο κερκυραίοι, ο 19χρονος Νίκος Μάμαλος και
21χρονος Θανάσης Σούτης θα πρέπει να νιώθουν ιδιαίτερα περήφανοι που κατάφεραν
η φωτογραφία που τράβηξαν από κοινού να είναι μια από τις τρεις καλύτερες
που διάλεξε η επιτροπή του πρωτότυπου πανελλήνιου διαγωνισμού με τίτλο
"Λαθραναγνώστρια φωτογραφία"
και με θέμα την ανάγνωση που προκήρυξε το
Εθνικό Κέντρο Βιβλίου. Οι δύο φίλοι διαγωνίστηκαν μαζί με άλλους 500 επαγγελματίες
και ερασιτέχνες και τα κατάφεραν περίφημα αφού η ενασχόλησή τους με την
φωτογραφία μετρά μόλις τρία χρόνια.
Ο Νίκος Μάμαλος μιλά στο ΕΧΙΤ τόσο για το
βραβείο όσο και για την σχέση του με την φωτογραφία.
Κατ' αρχάς, επειδή έχει παραληφθεί το όνομα του Θανάση του Σούτη, θα μπορούσε κάλλιστα τώρα να μιλάει αυτός, όχι εγώ, Η φωτογραφία είναι από κοινού.
Η ιδέα της συμμετοχής σου στον διαγωνισμό πως ξεπήδησε; Σε ενδιέφερε
να συμμετάσχεις σ΄ έναν οποιοδήποτε διαγωνισμό ή σ' ενδιέφερε και το θέμα
της ανάγνωσης;
Κατ' αρχάς είδα τον σχετικό διαγωνισμό. Μετά από αρκετό καιρό μου
ήρθε μια ιδέα και στη συνέχεια το κουβέντιασα με τον Θανάση για το πως
θα μπορούσαμε να το στήσουμε. Τραβήξαμε μια μεγάλη ομάδα φωτογραφιών και
προσπαθήσαμε να έχουμε μια ολοκληρωμένη άποψη για το θέμα.
Είχες κάποια ιδιαίτερη σχέση με το βιβλίο;
Γενικά διαβάζω βιβλία. Ήθελα όμως να προσεγγίσουμε το θέμα διαφορετικά:
Ενώ δηλαδή υπάρχει ένας τεράστιος όγκος γνώσης και βιβλίων, οι συγκεκριμένοι
άνθρωποι -οι τυφλοί- δεν έχουν πρόσβαση σ΄ αυτά.
Εσύ το είδες και ως υπαρξιακό πρόβλημα.
Ναι. Γιατί ένα απλό πρόβλημα, μιας αίσθησης, σε απομονώνει από έναν
ολόκληρο κόσμο που είναι ο κόσμος της ανάγνωσης.
Το αγαπημένο σου βιβλίο ποιο είναι;
Αυτό που διάβασα τελευταίο. Ο "Αλέξης Ζορμπάς" του Καζαντζάκη.
Προηγουμένως εσύ τι σχέση είχες με την φωτογραφία.
Όχι ιδιαίτερη. Ασχολούμαι μαζί της περίπου δύο χρόνια. Ξεκίνησα
17 χρονών με μια μεταχειρισμένη μηχανή που χάλαγε συνέχεια. Μαζί με φίλους
τραβούσαμε φωτογραφίες. Δεν την έβλεπα ως καλλιτεχνικό έργο, μετά όμως
πήρα κάποια βιβλία του Πλάτωνα Ριβέλη...
Στην Κέρκυρα μπορούσες να κουβεντιάσεις με φίλους σου διάφορα
προβλήματα και σκέψεις που είχες για την φωτογραφία;
Υπήρχαν δύο καθηγητές μου που δεν ήταν κερκυραίοι αλλά ασχολούνταν
από τότε που ήταν φοιτητές. Στην Κέρκυρα αν πεις ότι θα ασχοληθείς με την
φωτογραφία, είναι σαν να λες ότι ασχολείσαι με την αστροναυτική...
Γιατί κατά την γνώμη σου οι κερκυραίοι φωτογράφοι δεν έχουν φωτογραφήσει
καλλιτεχνικά το νησί (λευκώματα, εκθέσεις);
Γιατί είναι πράγματα που τα θεωρείς αυτονόητα. Βλέπεις ένα ηλιοβασίλεμα
όχι ως φωτογράφος αλλά σαν ένα κομμάτι απ' τη ζωή σου.
Εσύ ως ξένος πως βλέπεις την Αθήνα;
Στην Αθήνα το περιβάλλον είναι άγριο και προσπαθείς να αποτυπώσεις
τον Άνθρωπο μέσα στους τσιμεντένιους όγκους. Πως μπορεί να επιβιώσει εκεί
μέσα.
Έτσι λοιπόν στις πρώτες σου απόπειρες τι ήθελες να καταγράψεις;
Την αποτύπωση της καθημερινής ζωής έτσι όπως εγώ την έβλεπα.
Το έργο ποιών φωτογράφων σου αρέσει ή σε έχει επηρεάσει;
Ο Μπρεσόν, γιατί η παρουσία του είναι έντονη στις φωτογραφίες του.
Ο Κερτέζ. Ο Οικονομόπουλος και ειδικά το λεύκωμά του για τα Βαλκάνια. Από
παλαιότερους ο Μπαλάφας ο οποίος κατέγραψε το έπος του ελληνικού αντάρτικου.
Η αγαπημένη σου ταινία ποια είναι;
Είναι πολλές. Όσο ήμουν στην Κέρκυρα είχα δει δεκάδες ταινίες στην
Κινηματογραφική Λέσχη ΜΕΤΕΙΚΑΣΜΑ. Αυτή που μου έκανε εντύπωση ήταν το "Βόϋτσεκ".
Με την φωτογραφία θα'θελες να ασχοληθείς επαγγελματικά;
Αν βγάλω μερικές πραγματικά καλές φωτογραφίες, που θα στέκουν και
από περιεχόμενο και από γεωμετρία...
Η βράβευσή σου σε κολάκευσε;
Ναι. Περισσότερο πήρα τα πάνω μου.
Τώρα στην Αθήνα τι σπουδάζεις;
Προετοιμάζομαι για την Αγγλία. Θέλω να σπουδάσω υδροβιολογία.
Πως έτσι;
Η Κέρκυρα φταίει. Η θάλασσα είναι έξω απ' το σπίτι μου. Την λατρεύω.
Θα ξαναγυρίσεις;
Μπορεί να κάνω υδατοκαλλιέργειες στην Κέρκυρα. Το ιδανικό όμως θα
ήταν να κάνω έρευνες σε στυλ Κουστώ.
Επιστροφή στο ΕΧΙΤ