ΜΑΘΗΜΑ 1ο: ΦΩΤΕΙΝΗ  ΣΗΜΑΤΟΔΟΤΗΣΗ

"Αν κάτι μπορεί να πάει στραβά, θα πάει."
Σ΄ αυτήν την στήλη θα δούμε από μια άλλη σκοπιά, με την βοήθειά του, ό,τι συμβαίνει γύρω μας και να είστε σίγουροι πως ο νόμος θα λειτουργήσει και θα δώσει απαντήσεις. Ανεξάρτητα αν μετανοιώνουμε (για πράγματα που δεν κάναμε), ή αν έχουμε τύψεις (για πράγματα που κάναμε), έχουμε τουλάχιστον ένα σημαντικό λόγο να ευγνωμονούμε το Νόμο του Μέρφυ. Μας δίνει την ευκαιρία να χαμογελάμε όταν τα πράγματα πάνε στραβά. Κι ένα χαμόγελο, όπως όλοι ξέρουμε, είναι πολύ σημαντικό, ίσως περισσότερο και από τα ίδια τα πράγματα.
Τις προάλλες περπατούσα στους δρόμους της πόλης και διαπίστωνα για πολλοστή φορά το πόσο εξυπηρετικοί τελικά αποδείχθηκαν αυτοί οι φωτεινοί σηματοδότες για την Κέρκυρα. Απολάμβανα το θέαμα και σκέφτηκα την ισχύ του υπέρτατου νόμου του Μέρφυ. Θαύμαζα την λειτουργικότητά τους, το πόσο καλυτέρευαν τη ζωή μας, θαύμαζα την συμπεριφορά των Κερκυραίων οδηγών απέναντί τους.
Δεν λέω πως οι υπεύθυνοι δεν προσπαθούν για το καλύτερο. Όχι, όχι δεν το λέω. Αλλά τι να σου κάνουν και αυτοί. Για όλα τα αναπάντητα ερωτήματα υπάρχουν απαντήσεις και πρέπει να απευθυνθούμε αλλού γι΄ αυτές.

Νόμος του Good:
¨Όταν οι λύσεις που δίνει το υπουργείο δεν ταιριάζουν στο πρόβλημά σου, τροποποιείς το πρόβλημα, όχι την λύση."
Γιατί λοιπόν να παρεξηγήσω τους υπεύθυνους. Κάναν απλά τη δουλειά τους.

Συνακόλουθο του Lerman:
"Δεν υπάρχει ποτέ αρκετός χρόνος και χρήμα".

Τι να σου κάνουν λοιπόν οι υπεύθυνοι. Μπορεί να μην εχουν εξοπλιστεί με φωτεινούς σηματοδότες διασταυρώσεις όπως του Τζαύρου ή στις εργατικές κατοικίες στις Κουλίνες ή η διασταύρωση  Αχιλλείου - Μπενιτσών, υπάρχουν όμως και αυτές που έχουν εξοπλιστεί μην είμαστε αχάριστοι. Ίσως βέβαια να μην λειτουργούν οι φωτεινοί σηματοδότες (βλέπε διασταύρωση στο νέο λιμάνι), αλλά υπάρχουν και αυτές που έχουν εξοπλιστεί και υπολειτουργούν (βλέπε τρία γεφύρια). Αναβοσβήνει εκείνο το σπαστικό προειδοποιητικό κίτρινο φως και ένας Θεός ξέρει τι σε περιμένει αν σκεφτείς να τις διαβείς. Όχι, όχι δεν μπορώ να κακολογήσω κανέναν από τους υπεύθυνους, τους καταλαβαίνω απόλυτα. Αφού ακόμα και αυτές που έχουν εξοπλιστεί και λειτουργούν δεν μας εξυπηρετούν εμάς τους οδηγούς. Δεν δείχνουμε να συμορφωνόμαστε στις εντολές των φαναριών οπότε τι να σου κάνουν και οι υπεύθυνοι. Και μεις όμως από την πλευρά μας δεν φταίμε, όχι δεν φταίμε. Μπορεί να περνάμε με κόκκινο αλλά δεν γίνεται διαφορετικά. Υπάρχει εξήγηση. Είμαστε δικαιολογημένοι. Ο νόμος το λέει καθαρά.

Νόμος του Mc Kee:
"Όταν βιάζεσαι, βρίσκεις πάντα το φανάρι κόκκινο".

Φταίει αυτός ο χρόνος που όλοι κυνηγάμε. Και αν στο κάτω κάτω της γραφής δεν συντηρούνται και τα υπάρχοντα φανάρια, αν καίγονται οι λάμπες τους, αν κάποιοι επιτήδειοι σπάνε το γυαλί τους ποιός καταλαβαίνει την διαφορά. Ποιός περιμένει το Γρηγόρη ή το Σταμάτη να εμφανιστεί για να διασχίσει το δρόμο. Καμιά φορά σκέφτομαι πως θα πρέπει ακόμα και ο Γρηγόρης με τον Σταμάτη να ξεκουράζονται και λίγο, να παίρνουν και αυτοί καμιά άδεια ή ακόμα να έχουν και το δικαίωμα να απεργούν διεκδικώντας επίδομα ανθυγιεινής εργασίας ή αύξηση.
Έτσι φθάνουμε στο συμπέρασμα του αξιώματος του Ducharm:
"Αν κανείς κοιτάξει το πρόβλημά του από κοντά, θα διαπιστώσει ότι και ο ίδιος αποτελεί μέρος του προβλήματος".

Ο Νόμος του Μέρφυ περιγράφει τα πάντα. Δεν ξέρω αν ο Μέρφυ ήταν αισιόδοξος ή απαισιόδοξος. Αυτό που ξέρω είναι ότι:
¨Ο αισιόδοξος πιστεύει ότι ζούμε στον καλύτερο δυνατό κόσμο. Ο απαισιόδοξος φοβάται ότι αυτό είναι αλήθεια¨.
 

Επιστροφή στο ΕΧΙΤ