Συγκινητική επιστροφή του τραγουδιστή των θρυλικών Pearls Before Swine με μια φωνή και μια κιθάρα Dylanesque αποχρώσεων. Φολκ μπαλάντες ρομαντικού ιδεαλισμού άλλων εποχών, ποιητικοί στίχοι, μελωδίες με άποψη. Έκπληξη το αφιερωμένο στον Kurt Cobain Τhe Swimmer και κορυφαία στιγμή το φινάλε, όπου έχοντας ξεθάψει μια ανέκδοτη κασέτα του παλιού συγκροτήματος ο T. Rapp "διασκευάζει" τον εαυτό του.(9)
Aπο τα κορυφαία ονόματα της σύγχρονης σκηνής της Βρετανίας που ανακατεύουν
την άποψη των ομολόγων του 1967 - ΄68 με τη σημερινή ποπ. Μας είχαν τραβήξει
το ενδιαφέρον με το εκπληκτικό single Millon Suns που περιλαμβάνεται εδώ
και ο δίσκος που ακολούθησε δεν το διέψευσε. Μπόλικος σουρεαλισμός στους
στίχους ξεχωρίζει το άλμπουμ από τη θεματική των αντίστοιχων κυκλοφοριών
της Brit Pop.(8)
Όταν έχεις ένα αριστούργημα σαν το Still Never Away στην τσέπη και ξέρεις
πως κανείς δεν θα το ακούσει πέρα από το γνωστό σινάφι, απορώ πως δεν τα
παρατάς φίλε Jeff Kelly. Γιατί θα μου πεις αυτό έπρεπε ναχες κάνει από
την εποχή του Τhe Night Miss Sandby Died που πάλι το ίδιο συνέβη . Τέλος
πάντων , άλλη μια εξαίρετη επιστροφή, αυτή των Green Pajamas που πλανιέται
στα μονοπάτια των Things στην πρώτη πλευρά αλλά φυλάει θησαυρούς του προσωπικού
τους στυλ στη δεύτερη.(9)
Στα μονοπάτια του Beggar΄s Banquet των Rolling Stones, o Αnton Newcombe συνεχίζει με ένα μίνι LP, στο οποίο περιλαμβάνονται δυο ωραιότατες ροκ μπαλάντες, δυο καλά δείγματα ακουστικού ροκ, ένα νωχελικό ψυχεδελικό ποπ τραγούδι στο στυλ των Mazzy Star με γυναικεία φωνή κι ένα υπερβολικά μακροσκελές τζαμάρισμα που άδικα εκτείνεται στο μεγαλύτερο μέρος της δεύτερης πλευράς.(7,5)
Πολυδιάστατο άλμπουμ, το καλύτερο του γκρουπ, που αποφασίζει εμμέσως
πλην σαφώς να ασχοληθεί με την υπόθεση ψυχεδέλεια, μόνο που ο πειραματισμός
με τα σύγχρονα μέσα θα κάνει τον κλασικό ψυχεδελιστή να παραξενευτεί ή
να αντισταθεί. Η άνθιση του είδους είναι εμφανής πλέον στη Βρετανία και
μάλλον πράματα και θάματα θα βγάλει η συνέχεια. Πάντως ακούστε οπωσδήποτε
το Five In My Heart.(8)
Το πιο παλιομοδίτικο γκρουπ της Βρετανικής ποπ, που σνομπάρουν οι Άγγλοι κι αγαπάμε σ΄ αυτή τη στήλη. Η αλήθεια είναι ότι οι τρυφερές τους μπαλάντες πολλές φορές επαναλαμβάνουν τους εαυτούς τους. Όμως είναι αρκετά καλόγουστες για να τους πούμε όχι. Κι όταν είναι σαν το So low λέμε "κι άλλο, κι άλλο". Για μια ακόμα φορά η συσκευασία του διπλού βινυλίου είναι άψογη.(7,5)
Εντεκα από τα καλύτερα τραγούδια των Jam παιγμένα από μια πλειάδα σύγχρονων
- κυρίως Βρετανών. Κορυφαίες στιγμές το Carnation από τον έναν αδελφό από
τους Οasis που ανοίγει το δίσκο (ο άλλος τον κλείνει με το To be Someone),
το Going Underground με τους Buffalo Tom και το ψυχωτικό The Butterfly
Collector με τους Garbage σε πολύ καλές στιγμές.(7)
Πίσω στο μενού της Μουσικής | Επιστροφή στο ΕΧΙΤ |