Περισσότερο λαμέ, με παραγωγή σούπερ, χωρίς όμως να έχουν εγκαταλείψει
τη 60΄s θεματική τους (αγάπη, χρόνος, μετενσάρκωση κ.λ.π.) οι Kula Shaker
αφήνουν να αιωρείται ένα ερωτηματικό στην πορεία τους για το αριστούργημα
που είναι ικανοί να κάνουν και που ακόμα δεν αποπειράθηκαν να ηχογραφήσουν.
Ο δίσκος είναι σαφώς κατώτερος από τον προηγούμενο, αλλά το γκρουπ
είναι τόσο χαρισματικό ώστε ακόμα και στις δεύτερες στιγμές του λάμπει.
(7)
Όχι αυτό που μας υποσχέθηκε το "Dig Me Out" του ΄97, παρόλη την εμφανή
ιδιαιτερότητα του γκρουπ. Περισσότερο indie pop, με λιγότερη σπιρτάδα και
επαναλαμβανόμενα μοτίβα, κυρίως στα γυναικεία φωνητικά, που είναι το πιο
καθοριστικό χαρακτηριστικό των Sleater Kinney. Τίποτε άσχημο, όπως και
τίποτε αξιόλογο. (6)
Με καλό μάρκετινγκ οι Έρεβος θα έφταναν σε ευρύτερο ακροατήριο. Κρίμα
δηλαδή, γιατί είναι καλύτεροι από άλλες γνωστότερες σάχλες. Οργή,
Καίνε τις μάγισσες στα δάση, Εχθρός
- καλά σιγκλάκια. Όμως, με εξαίρεση ίσως το Porcelina
- οι "Ανόητες έχθρες" δίνουν το στίγμα περασμένων εποχών κι εδώ βρίσκεται
κυρίως η δική μας αντίρρηση. (6,5)
Το παρόν που λέγαμε βρίσκεται εδώ. Και δεν είναι τυχαίο που αυτοί
οι κλεισμένοι στον κόσμο τους Βρετανοί του ΝΜΕ έστρεψαν επιτέλους τα μάτια
τους στην Ελλάδα, με αναφορά στην ηλεκτρονική σκηνή που επικεντρώνεται
στη Hitch Hyke. Με λίγη καλή θέληση θα θεωρούσαμε τα Τhe
Song of The Ever Circling Sorcerer και If
You Were Me ψυχεδελική ηλεκτροπόπ που θα ικανοποιούσε από αναγνώστες
του Carlos Castaneda μέχρι αναζητητές των Ιμαλαΐων. Και εκεί θα προτιμούσαμε
να έδιναν το βάρος στη συνέχεια οι Sigmatropic (7,5)
Γλυκύτατες, χαμηλότονες, ατμοσφαιρικές, ακουστικές ποπ μπαλάντες
με γυναικεία φωνή, με τη φολκ και την ψυχεδελική αίσθηση στο βάθος, από
τα στούντιο του Κράμερ και της Smimmy Disc. Μην περιμένετε τίποτε απλησίαστο
όπως τους Mazzy Star, όμως αν σας αρέσουν οι τελευταίοι μπορείτε να πλησιάσετε
άφοβα. (7,5)
Από την τρομερή παράδοση της Glitterhouse στον τομέα της παραδοσιακής
ακουστικής μπαλάντας, οι Dakota Suite μας πετάνε το γάντι για να ενδώσουμε
σ΄ αυτό που άνετα θα συντρόφευε τις ακροάσεις των Smog και του Will Oldham.
Εδώ συγκεντρωμένα τα τρία πρώτα Eps του γκρουπ εν αναμονή της νέας τους,
περιορισμένης (1000 αντίτυπα) κυκλοφορίας για την ίδια εταιρεία.
(8)
Οπαραδοσιακός αργός ρυθμός των Smog με τη μοναδική χαμηλότονη αίσθηση που έφτασε σε πολύ υψηλά επίπεδα στα "Wild Love" (΄95) και "The Doctor Came At Dawn" (΄96) γίνεται επικίνδυνα πομπώδης και διανθίζεται με κόλπα που μάλλον δεν τους ταιριάζουν. Περιμένουμε επιστροφή τους σε αυτό που γνωρίζουν να κάνουν καλύτερα. Είμαστε βέβαια λίγο σκληροί μαζί τους γιατί τους αγαπάμε πολύ. Και παρόλη τη γκρίνια μας, το "Knock Knock" έχει κι αυτό στιγμές που δεν τους λέμε όχι. (7)
Πολυπρόσωπη, προχωρημένη ποπ με χίλιες - δυο κατευθύνσεις από έναν
ικανότατο μουσικό που έχοντας περάσει μέσα από αναρίθμητα κανάλια της αμερικάνικης
σκηνής της τελευταίας δεκαετίας - μεταξύ των οποίων Castr Del Sol, Labradford
και Tortoise - εκπροσωπεί το "όλα" και το "τίποτα" των υπόγειων ηλεκτροακουστικών
ερευνών της. (8)
Πίσω στο μενού της Μουσικής | Επιστροφή στο ΕΧΙΤ |