1. Mercury Rev: Deserters΄ Songs (V2)
Το καλύτερο άλμπουμ του γκρουπ και τοπ επιλογή γι΄ αυτή τη δεκαετία. Όπου - ξώφαλτσα - η ήπια ψυχεδελική μπαλάντα γίνεται επίσημη βιομηχανική πρόσκληση.

2. Belle & Sebastian: The Boy With The Arab Strap (Jeepster)
Φολκλορική όαση στο απέραντο πεδίο της ηλεκτρικής δύσης.

3. REM: Up (WARNER)
Ευπρόσδεκτη χαμηλότονη πρόταση που διαφοροποιείται αυτό το ρυθμικότερο παρελθόν τους.

4. Make-Up: In Mass Mind (Dischord/ Hitch - Hike)
Ξετσίπωτα παλιομοδίτικο γκαράζ με φωνή και άποψη που τσακίζει κόκαλα.

5.Television Personalities: Dont΄ Cry Baby... It΄s only a movie (Damaged Goods)
Μαγικές ατμοσφαιρικές /low - fi/ pop ψυχεδελικές νότες - διασκευές εκλεκτών της παρέας.

6.Salako: Re - inventing Punctuation (Jeepster)
Για απόλαυση και μελέτη, χίλιες κατευθύνσεις από άλλες τόσες επιρροές.

7. Beck: Mutations (Geffen)
Εξωτισμός και ερωτική ποπ για να εξαγριωθούν όσοι λάτρεψαν το Loser.

8. Μark Lanegan: Scraps at Midnight (Sub - Pop)
Εσωστρεφείς μελαγχολικές μπαλάντες για την κάθαρση της μοναξιάς.

9. Jack: The Jazz Age (Too Pure)
Οι ποπ μπαλάντες των παρανόμων ερώτων για λάτρεις του Ναμπόκοφ.

10.  Brian Jonestown Massacre: Strung out In Heaven (TVT)
Δανείζονται το όνομα τους από τον θανόντα των Stones και τη χαμένη αίσθηση των 60΄ς με μοναδική αίσθηση.

11.  Elliott Smith: Xo (Dream Works)
Μετά το Όσκαρ τον έμαθαν ευτυχώς και αυτοί που υποτιμούν τα κατά κόσμον "εναλλακτικά".

12.  Grasshopper & The Golden Crickets: The Orbit Of Eternal Grace (Beggars Banquet)
Βαρύ, ποιητικό, ατμοσφαιρικό, ψυχεδελικό κλίμα από τον Grasshoper των Mercury Rev.

13.  Gorky΄s Zygotic Myncil: Gorky 5 (Fontana)
Δε μοιάζουν με κανένα άλλο γκρουπ, αλλά προσπαθήστε να συνδυάσετε τις progressive αναζητήσεις των Caravan χωρίς τους αυτοσχεδιασμούς με την παράνοια των Moon και κάτι θα καταλάβετε.

14.  Delgados: Peloton (Chemical Underground)
Περιέχει το καλύτερο τραγούδι της χρονιάς ( Pull The Wires From The Wall) - σε απόσταση αναπνοής από το Goddess on a Highway των Mercury Rev.

15.  Βοο Radleys: Kingsize (Creation)
Ήδη διαλύθηκαν αλλά η ιδιαίτερη Brit - pop τους θα μείνει για καιρό.

16.  Placebo: Without You I΄m Nothing (Hut)
Ένας χαρισματικός τραγουδιστής και ένα πάντρεμα ποπ και ροκ ιδιαίτερα υγιές.

17.  Gomez: Bring It On (Hut)
Όπως και πριν δυο τρία χρόνια οι Ocean Colour Scene, διατηρούν απαραβίαστους τους κανόνες της κλασσικής ποπ τραγουδοποιίας επιδεικνύοντας ένα καθόλου ευκαταφρόνητο ταλέντο.

18.  Golden Smog: Weird Tales (Ryko / Hitch Hike)
Στο δρόμο που - προ τριακονταετίας - χάραξαν οι Byrds το γκρουπ με τα μέλη των πολλών αστέρων διαιωνίζει το μύθο του κλασσικού Αμερικάνικου ροκ.

19.  The Hormones: Where Old Ghosts Meet (V2)
Γλυκύτατη Brit - pop με ευμνημόνευτες μελωδίες.

20.  Pulp: This Is Hardcore (Island)
Η μόνη ποπ καταγραφή που γνωρίζω κατάλληλη για close - up εξέταση σε θέση sit back and relax.

21.  Magoo: Vote the Pacifists Ticket Today (Chemical Underground)
Ο ανεξάρτητος βρετανικός ήχος της δεκαετίας του ΄90 που περισσότερο έχει να κάνει με περαιτέρω αναζητήσεις παρά με την προβλέψιμη ποπ του εν λόγω λαού.

22.  Cat Power: Moon Pix (Matador / Hitch - Hyke)
Αν σας έλειψαν οι Mazzy Star, σπεύσατε.

23.  Hefner: Breaking God΄s Heart (Too Pure)
Μια κιθάρα και μια ραγισμένη φωνή για fucked - up ακροατήρια.

24.  Arnold: Hillside Album (Creation)
Μουντά τοπία από χαμηλότονες ακουστικές μπαλάντες με ψυχεδελικό ένδυμα.

25. Six by Seven: The Things We Make (Mantra)
Αποθέωση της πολλαπλής χρήσης της κιθάρας για ένα ογκώδη ροκ δίσκο με πολλές όψεις.

26.  Arab Strap: Philophobia (Chemical Underground)
Προκλητικά "γδυμένοι" στίχοι, απουσία συμβατικού ηθικού υπόβαθρου, εξαντλητικά αργοί ρυθμοί για ψυχές που δε χωρούν πουθενά.

27.  Air: Moon Safari (Source)
Η μεσόγειος είναι εδώ. Σύγχρονη, ερωτική, ηλεκτρονική.

28.  Robert Pollard: Waved Out (Matador/ Hitch - Hike)
Η φωνή των Guided By Voices σε ένα προσωπικό ξεγύμνωμα με μερικές από τις πιο αμερικάνικες στιγμές της άλλης όχθης.
 
Πίσω στο μενού της Μουσικής Επιστροφή στο ΕΧΙΤ