Ιούλιος
Δίσκος του μήνα
1
SONIC
YOUTH:
A Thousand Leaves
(Geffen)
Δέκατος - τέταρτος δίσκος τους
στα δεκαοχτώ χρόνια της ύπαρξης τους ως γκρουπ, ο πρώτος που
ηχογραφούν σε προσωπικό τους στούντιο. Κανένα τραγούδι δεν είναι μικρότερο
από έξι λεπτά, κανένα δε μοιάζει με τίποτε άλλο πέρα από τους Sonic Youth,
κανένα δεν είναι ευμνημόνευτο - ως συνήθως. Και είναι ευχάριστο που οι
Sonics μετά την πιθανολογούμενη εμπορική στροφή πέραν του Dirt διέψευσαν
τους πάντες. "Δε μπορείτε να με πιάσετε! Είμαι ασύντακτη!" τραγουδάει η
Kim Gordon. Kαι αυτό είναι το κύριο χαρακτηριστικό του γκρουπ όλα αυτά
τα χρόνια: ασύντακτοι στην έκφραση, την απόδοση, τη συμβατική επικοινωνία,
τη μελωδία, τον ήχο, την άποψη.(8)
Δίσκος του μήνα 2
THE
DANDY WARHOLS:
Come Down
(Parlophone)
Με δύο δυνατά σινγκλς στο ενεργητικό τους (Not If You Were The
Last Jankie) και (Every Day Should be A Holiday ), το κουαρτέτο από το
Portland του Oregon εκπλήσσει με το πόσα διαφορετικά στυλ από Αμερικάνικες
και Βρετανικές επιρροές αναπτύσσεται σ΄ αυτό το δεύτερο άλμπουμ του. Από
βελβετική ποπ μέχρι μουντούς ατμοσφαιρισμούς - χωρίς την απαιτούμενη ψυχεδελική
κατάρτιση - μέσα στα οποία τα χιτ - σινγκλς τους οδηγούν την κούρσα.
Αν έλειπαν κάποιες αδιάφορες στιγμές θα είχαμε να κάνουμε με έναν πολύ
καλό δίσκο.(7,5)
Δίσκος του μήνα 3
ARAB
STAP:
Philophobia
(Chemical Underground)
Εξαιρετικός, χαμηλότονος, αφαιρετικός δίσκος, δεύτερος για τους
Arab Strap που κατάγονται από το Falkirk της Σκωτίας. Το γκρουπ είχε πρόβλημα
με τις αρχές του Falkirk, οι οποίες κατήγγειλαν την παραποίηση της νυχτερινής
ζωής πόλης εκ μέρους των Arabs - τουτέστιν άγρια underground καταγραφή
των καταστάσεων σε φυσικό και ψυχολογικό επίπεδο -
" a walk on the wild side" που θα λεγε και Lou. "Philophobia" σημαίνει
"ο φόβος του να ερωτευτείς". Επικεντρώστε την προσοχή σας στον τίτλο και
συνεχίστε απτόητοι την ακρόαση στην άβυσσο της ανθρώπινης ψυχής που αναζητά
ισόποσα τη λύτρωση και την ηδονή.(8,5)
Δίσκος του μήνα 4
PAGE
& PLANT:
Walking Into Clarksdale
(Fontana)
Ευχάριστη επιστροφή του άλλοτε τρομερού διδύμου των Led Zepelin
σ΄ ένα δίσκο που δεν αναμασάει τις δάφνες του παρελθόντος αλλά επιπλέει
άνετα στο σημερινό ανταγωνισμό με αρκετές καλές ιδέες και κατά τόπους
εκλάμψεις έμπνευσης. Ας μην ξεχνάμε ότι έχουμε να κάνουμε με έναν κιθαριστή
κι ένα τραγουδιστή από τα κορυφαία ονόματα της ιστορίας του ροκ. Όπως έγραψε
το ΝΜΕ: "Αυτή είναι η γενιά ΕΧ (τέως), αρχαία, αλλά που δικαιολογεί την
ύπαρξη της"(7,5)
Δίσκος του μήνα 5
JUBILEE
ALLSTARS:
Sunday Miscellany
(Lakota)
Τα τραγούδια τους - λένε -είναι βουτηγμένα "στο αλκοόλ και τη θλίψη".
Τρία αδέλφια από το Δουβλίνο με τις πλάτες φορτωμένες ακουστικές κιθάρες
και ερωτικές ιστορίες κατά κανόνα αποτυχημένες. Αργόσυρτες χαμηλότονες
μπαλάντες που θ΄ αρέσουν στους φανατικούς των Palace και των Smog. Και
κείνη η φωνή; Εσκεμμένα ή αθέλητα σ΄ ελαφρύ φάλτσο;(8)
Δίσκος του μήνα 6
EMBRACE:
The Good Will Out
(Hut)
Ένα όνομα με το οποίο θ΄ ασχολούμαστε χρόνια, αφού ήδη έχει ξεσηκώσει
τους απανταχού φίλους της Brit Pop πριν καν κυκλοφορήσει το ντεμπούτο του.
Γκρουπ με δυνατότητα να γράφει ποπ μπαλάντες - από τη μεριά των Oasis,
οι οποίοι θα στέκονται άβολα από δω και πέρα στο θρόνο τους. Με τους τελευταίους
μοιράζονται τα ίδια πράγματα. Πολύ καλά φωνητικά, άψογο παίξιμο και παραγωγή,
φλυαρία στην ανάπτυξη του τραγουδιού, λιγότερο ροκ ίσως, αλλά και πολύ
χαμηλότερο προφίλ.(8)
Ρετρό του μήνα
The
Jimi Ηendrix Experience: BBC Sessions (MCA)
Τα άπαντα του μεγαλύτερου κιθαρίστα όλων των εποχών όπως καταγράφηκαν
από τους τεχνικούς του ΒΒC, τότε που γεννήθηκε ο θρύλος του δεύτερου μισού
της δεκαετίας του ΄60. Ομιχλώδεις, σκληρές ψυχεδελικές κιθάρες, διαβολικοί
ρυθμοί, η πιο cool άποψη του πρώιμου χαρντ ροκ μέσα από τα μεγάλα στάνταρτς
του Hendrix και διασκευές όπως το Day Tripper των Beatles. Η κιθάρα όπως
κανείς μέχρι τότε δεν είχε παίξει, κανείς Δε μπόρεσε μέχρι τώρα να αντιγράψει
και κανείς κατά πάσα πιθανότητα Δε θα πλησιάσει στο μέλλον. Έστω κι αν
εδώ η παράθεση των τρακς είναι περισσότερο ντοκυμενταρίστικη παρά σύνολο
αισθητικά δεμένο.(9)
Επιστροφή στο ΕΧΙΤ