|
Καθαρότατον ήλιο επρομηνούσε
Της αυγής το δροσάτο ύστερο αστέρι,
Σύγνεφο, καταχνιά, δεν απερνούσε
Τ΄ ουρανού σε κανένα από τα μέρη
Και από κει κινημένο αργοφυσούσε
Τόσο γλυκό στο πρόσωπο τ΄ αέρι,
Που λες και λέει μες στης καρδιάς τα φύλλα:
Γλυκιά η ζωή και ο θάνατος μαυρίλα.
|
Χριστός ανέστη! Νέοι, γέροι και κόρες,
Όλοι, μικροί μεγάλοι, ετοιμαστήτε,
Μέσα στες εκκλησιές τές δαφνοφόρες
Με το φως της χαράς συμμαζωχτήτε.
Ανοίξτε αγκαλιές ειρηνοφόρες
Ομπροστά στους Αγίους και φιληθήτε,
Φιληθήτε γλυκά χείλη με χείλη,
Πέστε Χριστός Ανέστη εχθροί και φίλοι.
|
Επιστροφή
στο ΕΧΙΤ