Στο τέλος ενός
ταραχώδους και σίγουρα από τους
πλέον ενδιαφέροντες αιώνες που
έχει δει ποτέ η ανθρωπότητα,
φαντάζει κάπως ανόητο να
πιστεύουμε ότι η Γη είναι το
μοναδικό σημείο του σύμπαντος που ο
Θεός θέλησε να μέσα σ΄ ένα
επταήμερο παίξει δημιουργώντας
«κατ' εικόνα και ομοίωση» δύο και
στη συνέχεια μερικά
δισεκατομμύρια... κλωνάκια του. Οι
άνθρωποι σήμερα μπορεί να
κατηγορούνται (από ποιους άραγε;)
ότι απώλεσαν τον ρομαντισμό τους,
συνεχίζουν όμως να κοιτούν ψηλά και
να μετρούν (όχι πια τα άστρα) αλλά
Αγνώστου Ταυτότητας Ιπτάμενα
Αντικείμενα και ενίοτε να κάνουν
το... σταυρό τους.
Από το 1947, όταν ο Kenneth
Arnold πρωτοείδε εννέα παράξενα
αντικείμενα να πετούν πάνω από τα
όρη Cascarde της πολιτείας της Washington,
έως σήμερα το φαινόμενο της θέασης
UFO είναι πια γεγονός για
εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπους σε
όλα τα μήκη και τα πλάτη της γης.
Η γοητεία της
συνάντησης με «άγνωστους, ξένους»
έχει τέτοια δύναμη και τέτοια
αντοχή απέναντι στα λογικοφανή
συμπεράσματα των ειδικών και των...
προσγειωμένων, που συνεχίζει όχι
μόνο να υπάρχει αλλά και να
ενδυναμώνεται από νέους οπαδούς. Οι
αμερικανοί μπορεί να έχουν το
Χόλιγουντ (προκειμένου να μας
αποδείξουν ότι αυτοί είναι ο
περιούσιος λαός της UFOλογίας), οι
υπόλοιποι όμως στέκονται κάθε
βράδυ στο παράθυρο του σπιτιού τους
κλείνοντάς μας το μάτι.
Η Κέρκυρα, του
τουρισμού και της ήσυχης
επαρχιακής ζωής, τα τελευταία
χρόνια έχει το προνόμιο να είναι
ένα από τα σημεία της Ελλάδας που η
εμφάνιση UFO δεν είναι ένα σπάνιο και
εξαιρετικό γεγονός αλλά ένα
σύνηθες καθημερινό φαινόμενο. Ο
Τζίνος Δημητράτος, ζωγράφος και
καθηγητής καλλιτεχνικών στο
επάγγελμα, δηλώνει αυτόπτης μάρτυς
χιλιάδων ΑΤΙΑ που περνούν
καθημερινά από τους κερκυραϊκούς
ουρανούς.
Αρχισε να ασχολείται
έντονα με το θέμα από το 1992. Στις 27
Μαΐου του ίδιου χρόνου, άρχισε να
καταγράφει τις κινήσεις των ΑΤΙΑ
έτσι όπως τις βλέπει κάθε βράδυ από
το παρατηρητήριο που έχει
εγκαταστήσει στην αυλή του σπιτιού
του. Έως σήμερα έχει δει χιλιάδες
και πιστεύει ότι ο ουρανός της
Κέρκυρας είναι ένα πέρασμα αφού
είμαστε στον 20ο μεσημβρινό, αυτόν
που χωρίζει και την Αφρική στη μέση.
Στον ίδιο μεσημβρινό, στην
Ουγγαρία, έχουν εντοπίσει μια μικρή
πόλη, η οποία ονομάζεται Ζλόκο.
Το εξαιρετικό όμως
γεγονός δεν είναι η εμφάνισή τους,
αλλά το ό,τι συνέβη στις δώδεκα παρά
πέντε της Κυριακής Πάσχα του '96 στον
Ποταμό.
«...Για μένα
νομίζω ότι ήταν ένα μήνυμα. Είδα και
το τοπίο, το οποίο είχαν
καταστρέψει. Εμφανίστηκαν
αντικείμενα τεράστια, το
μεγαλύτερο εκ των οποίων θα πρέπει
να ξεπερνούσε το μέγεθος ενός Boeing,
τα οποία για λόγους που δεν
μπορούμε να καταλάβουμε, κατέβηκαν
πολύ χαμηλά και πήραν στέγες,
έσπασαν, ελιές, ξεμόνταραν από έναν
οίκο ευγηρίας τους ηλιακούς
συσσωρευτές, κάποιου του χάλασαν
την ταράτσα, σε κάποιο μαγαζί μπήκε
μέσα η πόρτα και επιπλέον δεν
άφηναν τον κόσμο να βγει από τα
σπίτια του. Αν ήταν αυτό το πράγμα
π.χ. θύελλα, δεν είναι δυνατόν
κάποιος να θέλει να βγει από το
σπίτι του και να μην μπορεί να
βγει». Η συνέχεια, έτσι όπως την
περιγράφει ο κ. Δημητράτος, θα
μπορούσε κάλλιστα να αποτελέσει
ξεχωριστό επεισόδιο των X files! «...Mου
έλεγε μια νοικοκυρά η οποία
επιχείρησε να βγει έξω από το σπίτι
της, ότι μέσα στο σπίτι βρίσκονταν
έξι άτομα, μικροί και μεγάλοι, και
μια δύναμη που δεν είχε ξανανιώσει
στη ζωή της, με μια ώθηση τους
κρατούσε μέσα. Τα αντικείμενα που
ερχόντουσαν μάλλον από την περιοχή
των Βαρυπατάδων, κατέβηκαν περίπου
στα 150 μέτρα. Γι'αυτά, έχω την
απόλυτη μαρτυρία ενός γνωστού μου,
που μαζί με την γυναίκα του (Κ. και
Μ.Π.) δεν μπορούσαν να μπουν στο
σπίτι τους κι αυτό γιατί δεν
κατάφερναν να βρουν την...
κλειδαρότρυπα! Είχαν την εντύπωση
ότι θα άνοιγε η γη να τους καταπιεί,
τους τράβαγε μια τεράστια δύναμη
προς τα κάτω.
Ένας
επιστήμονας του Δημόκριτου που του
έστειλα μια αναφορά και τις
φωτογραφίες, μου είπε ότι υπήρξε
μάλλον μια στιγμιαία καμπύλωση του
χώρου, και η δύναμη ήταν από κάτω
προς τα πάνω... Έβγαλε, να
φανταστείτε, τα ρολόγια μέσα από
τους θύλακες και πολλοί ήταν αυτοί
που βρήκαν τα καλώδια 12 μέτρα
μακριά. Δέντρα έπεσαν, παλιές
βελανιδιές, ελιές, έριξαν δύο
στέγες και όλα αυτά την Κυριακή του
Πάσχα.
Στην αρχή νόμιζαν ότι
είναι κάποια θύελλα μα όταν γύρισαν
σπίτι τους αντίκρισαν αυτά τα
αντικείμενα γκρίζου χρώματος να
στέκονται ακίνητα χαμηλά. Ήταν
τέσσερα, με πολλά φώτα. Αυτό δεν
έχει ξαναγίνει σε ευρωπαϊκό ή
ελληνικό επίπεδο. Η ακτίνα του
γεγονότος ήταν 7-8 στρέμματα.».
Όμως ένα ακόμη
γεγονός, μετά αυτό του Ποταμού,
έρχεται να ισχυροποιήσει τις
θέσεις όλων όσων πιστεύουν στην
εμφάνιση και δράση ΑΤΙΑ στην
Κέρκυρα. Σε περιοχή έξω από το χωριό
Βαρυπατάδες, εντοπίστηκαν
τεράστιοι κύκλοι στο έδαφος που
όσοι τους είδαν δεν πιστεύουν ότι
τους έκανε ανθρώπινο χέρι. Στον
πρώτο, που βρέθηκε κάτω από μια ελιά
η θερμοκρασία θα πρέπει να ήταν
τέτοια που είχε πεταχτεί ο φλοιός
του δέντρου. Όλα τα χόρτα ήταν
καμένα και πεταμένα προς τη φορά
των δειχτών του ρολογιού. Αρκετές
ημέρες μετά η ομάδα
ξαναεπισκέφθηκε το ίδιο σημείο και
διαπίστωσε ότι πάνω σε αυτούς τους
κύκλους υπήρχαν πολλοί
τυφλοπόντικες. Οι ίδιοι συμπέραναν
ότι στην περιοχή θα πρέπει να
υπήρχε κάποιου είδους ενέργεια την
οποία ένιωσαν τα ευαίσθητα ζώα.
Ένας φίλος του κ.
Δημητράτου του διηγήθηκε ένα
πράγματι περίεργο περιστατικό. Ο
ίδιος φρόντιζε τα κουνέλια του έως
τις δύο το πρωί. Την ώρα εκείνη είδε
δύο φώτα στον ουρανό, το ένα κοντά
στο άλλο, και άρχισε να τα
παρατηρεί. Με τα κιάλια διαπίστωσε
ότι επρόκειτο για ένα μακρόστενο
αντικείμενο, χωρίς φώτα στο κάτω
μέρος. Πέντε λεπτά αργότερα και
αφού έφυγε το πρώτο σκάφος,
εμφανίστηκε ένα δεύτερο, αυτή τη
φορά σε μεγαλύτερο ύψος. Όλα αυτά τα
ξημερώματα της Τρίτης 10 Ιουνίου 1997.
Τέλος, υπάρχει μια
ακόμη μαρτυρία από κάποιον
κερκυραίο που θέλει να μείνει
ανώνυμος και που είναι πραγματικά
συγκλονιστική αφού, ενώ ψάρευε
ανοιχτά στο πέλαγος ήρθε
αντιμέτωπος, σε απόσταση αναπνοής
με ένα ΑΤΙΑ!!! Ο ίδιος υπέστη τέτοιο
σοκ που θα τον σημαδεύει μέχρι το
τέλος της ζωής του.
Ο Τζίνος Δημητράτος
αλλά και χιλιάδες άλλοι σε όλη τη
γη, πιστεύει ότι οι εξωγήινοι όχι
μόνο δεν είναι οι εχθροί αλλά οι
Δημιουργοί μας.
