Video Drome Αυγούστου

Video Drome
προηγούμενων
μηνών


Διαβάστε απο 
το αρχείο
του ΕΧΙΤ online


 
 
 
 
 
 


Επιστροφή
στο ΕΧΙΤ

ΓΥΝΑΙΚΑ ΜΕ ΤΑ ΟΛΑ ΤΗΣ 

(Miss Monday)

ΓΥΝΑΙΚΑ ΜΕ ΤΑ ΟΛΑ ΤΗΣΑγγλική παραγωγή 1998. Σκ.: Μπένσον Λι. Ηθ.: Αντρέα Χαρτ, Τζέημς Χικς, Νικ Μοράν, Aλεξ Τζιανίνι. Δ.: 98'. (Οdeon)

Ο Ρόμαν, ένας νέος σεναριογράφος, δίχως έμπνευση, θέλει να γράψει ένα σενάριο με ηρωίδα μια σύγχρονη γιάπισα. Επειδή όμως δεν έχει και πολλά στοιχεία απ΄ αυτόν τον κοινωνικό χώρο, μασκαρεύεται σε γιάπι και τριγυρίζει έξω από τα γραφεία μεγάλων εταιριών. Ώσπου κάποια μέρα θα βρει τα κλειδιά του σπιτιού μιας τέτοιας γυναίκας. Κλεισμένος για μια νύχτα στην ντουλάπα της κρεβατοκάμαράς της θα γίνει αυτόπτης μάρτυρας ενός συγκλονιστικού ψυχολογικού στριπ - τιζ.
Το Miss Monday, που κυκλοφορεί στην ελληνική αγορά με τον άθλιο τίτλο Γυναίκα με τα όλα της, το νέου σκηνοθέτη Μπένσον Λι είναι ένα έξοχο φιλμ με θέμα την νεύρωση της επιτυχίας, το κυνήγι του χρήματος και της δύναμης, αλλά και τους κρυφούς φόβους, τις νευρικές καταπτώσεις των γυναικών εκείνων που όχι απλά είναι ενταγμένες στην σύγχρονη αγορά εργασίας, αλλά διατηρούν και ηγετικές θέσεις. Η Αντρέα Χαρτ, πραγματική γυναίκα, δίχως ιδιαίτερη σιλουέτα, δίχως όμορφο πρόσωπο, με φλεβίτιδα και σχεδόν παραμορφωμένα χέρια, δίνει ένα ρεσιτάλ ερμηνείας αποσπώντας ειδικό βραβείο καλύτερης ηθοποιού στο  Sundance Film Festival ΄98. Ο σκηνοθέτης απορρίπτοντας εμφανώς αυτό τον τρόπο ζωής δεν μπαίνει στον πειρασμό να κάνει ηθικοπλαστικό κήρυγμα, αλλά με τόλμη και καλό ρυθμό ξεδιπλώνει την τραγωδία της καθημερινότητας μιας γυναίκας καριέρας. 
(Η ταινία αυτή, δυστυχώς δεν προβλήθηκε στις ελληνικές αίθουσες).  
 

ΘΕΟΙ ΚΑΙ ΔΑΙΜΟΝΕΣ 

(Gods and Monsters)

ΘΕΟΙ ΚΑΙ ΔΑΙΜΟΝΕΣΑμερικάνικη παραγωγή 1997. 
Σκ.: Μπιλ Κόντον. Ηθ.: Ιαν Μακ Κέλεν, Μπρένταν Φρέηζερ, Λυν Ρεντκρέηβ. Δ.: 105'. (Οdeon) 

Ένας γέρος και άρρωστος σκηνοθέτης, παλιά δόξα του Χόλιγουντ, ζει απομονωμένος, χωρίς καμία επαφή με τους ομότεχνους του. Η γνωριμία του με τον κηπουρό του, αρχικά θα του ξυπνήσει το ομοφυλοφιλικό του πάθος, ενώ στη συνέχεια θα λειτουργήσει καταλυτικά στην απαρίθμηση των γεγονότων της ζωής του. Φαντάσματα από το παρελθόν θα έρθουν να τον συναντήσουν σε μια τελευταία επί της γης συνάντηση. 
Η καλύτερη ταινία της χρονιάς, με έναν έξοχο Ιαν Μακ Κέλεν στα χνάρια και το επίπεδο του Ντερκ Μπόγκαρτ του Θάνατος στην Βενετία. Πολυβραβευμένη σε πολλά διεθνή φεστιβάλ, δεν βρήκε εύκολα διανομή σε Αμερική και Ευρώπη. 
Μην την χάσετε επ΄ ουδενί λόγο. 
 

ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΚΡΗ ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ

ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΚΡΗ ΤΗΣ ΠΟΛΗΣΕλληνική παραγωγή 1998. 
Σκ.: Κωνσταντίνος Γιάνναρης. Ηθ.: Στάθης Παπαδόπουλος, Κώστας Κοτσιανίδης, Δημήτρης Παπουλίδης, Αιμίλιος Χειλάκης. Δ.: 90'. (Odeon).

Ο πολλά υποσχόμενος σκηνοθέτης του 3 steps to heaven, επιστρέφοντας στην Ελλάδα, θέλησε να κάνει το ελληνικό ομόλογο του Μίσους του Κασοβίτς. Ελληνοπόντιοι έφηβοι σε αναζήτηση έρωτα, δόσης, ταυτότητας και χρημάτων. 
Τα παζολινικά "παιδιά της ζωής", τα "παιδιά των μηχανουργείων" του Χρονά, σε μια σκληρή έκδοση. Η "άλλη" όψη της ελληνικής κοινωνίας, κινηματογραφημένη με γρήγορους ρυθμούς, προβληματικό σενάριο και έξοχη μουσική του ’κη Δαούτη. Κρίμα που στις αίθουσες δεν τα πήγε καθόλου καλά. Της άξιζε μια διαφορετικού είδους διαφημιστική προβολή και μια καλύτερη τύχη.
 

ΤΟ ΒΑΡΥ ΠΕΠΟΝΙ (1977)

Ηθ.: Μίμης Χρυσομάλλης, Κατερίνα Γώγου, Αντώνης Αντωνίου.

ΠΑΡΑΓΓΕΛΙΑ (1980) 

Ηθ.: Αντώνης Αντωνίου, Κατερίνα Γώγου, Oλια Λαζαρίδου. 

ΝΟΚ ΑΟΥΤ (1986) 

Ηθ.: Γιώργος Κιμούλης, Κώστας Αρζόγλου, Φάνης Χηνάς. (Και οι τρεις ταινίες σε κουτί των δύο κασετών από την Art House).

Τρεις ταινίες του Παύλου Τάσιου, πολυβραβευμένες και εισπρακτικά πετυχημένες στην εποχή τους. Στο Βαρύ πεπόνι, σκιαγραφείται ο οικονομικός μαρασμός της επαρχίας, η περιθωριακή ζωή των εργατών στην πρωτεύουσα και ότι αυτό συνεπάγεται για την ζωή τους. Καταληκτικά, μόνο η οργανωμένη πάλη μπορεί να είναι κάποια λύση. Στην Παραγγελιά, η βαριά σκιά του Νίκου Κοεμτζή, ήταν (το 1980) ακόμη έντονη τόσο στην κοινωνία όσο και στους καλλιτέχνες (π.χ. το μακρύ ζεϊμπέκικο για τον Νίκο του Σαββόπουλου). Το μακελειό για μια παραγγελιά, ο κοινωνικός περίγυρος, η ψυχολογία του φονιά. Εξαιρετική η μουσική του Κυριάκου Σφέτσα και οι στοίχοι της Κ. Γώγου. Στο Νοκ ’ουτ η προβληματική του Τάσιου επικεντρώνεται περισσότερο στα ψυχολογικά αδιέξοδα του ανθρώπου της δεκαετίας του ΄80. Τάσεις αυτοκτονίας από τον πρωταγωνιστή αλλά και δόσεις αισιοδοξίας για μια διαφορετική αντιμετώπιση της ζωής. Και οι τρεις ταινίες δείχνουν να αντέχουν ακόμη στο πέρασμα του χρόνου.
    

ΣΚΥΛΙΑ ΣΤΗ ΧΛΟΗ 

(Lawn Dogs) 

Σκυλιά στη χλόηΑγγλική παραγωγή 1997. Σκ.: Τζον Ντουιγκαν. Ηθ.: Σαμ Ρόκγουελ, Κάθλιν Κουίνλαν, Μίσα Μπάρτον. Δ.: 101'. (Odeon).

Το τέλος της παιδικής ηλικίας, η εφηβεία, οι μύθοι της ζωής, η φιλία, ο έρωτας. Ο Ντούιγκαν στα θαυμάσια Σκυλιά του, μας μεταφέρει σε ένα απίθανο αγρόκτημα στο Λούισβιλ του Κεντάκι.  Ένα δεκάχρονο κοριτσάκι, που οι γονείς του το ντύνουν ως προσκοπάκι του παλιού καιρού, γυρνά στα σπίτια της περιοχής και πουλά σπιτικά μπισκότα. Κάποτε θα γνωρίσει τον μεγαλύτερό της Τρεντ. Και οι δύο έχουν ένα κοινό μυστικό: πάσχουν από την καρδιά τους και η σκιά του θανάτου τους ακολουθεί παντού και πάντα. Η φιλία τους που αρχικά θα βρει κοινό έδαφος, πάνω στην αρρώστια τους, θα αναπτυχθεί στη συνέχεια σε άλλη σχεδόν μεταφυσική βάση, δημιουργώντας ένα παράδοξο ζευγάρι. Χαμηλοί τόνοι, συγκρατημένη κινηματογράφηση και μια ταινία από τις πιο παράδοξες και συγκινητικές της προηγούμενης σεζόν. 
 

ΣΚΟΥΠΙΔΙΑ ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ 

(Scum of the Earth).

Σκουπίδια της κοινωνίαςΑμερικάνικη παραγωγή. Σκ.: Γκόρντον Λούις Χέσλερ. Δ.: 71'. (Art House).

Σπείρα πορνογράφων που κυκλοφορούν παράνομα φωτογραφίες pin up girls, εμπλέκει στα δίχτυα της ανήλικες μαθήτριες, με δέλεαρ τα πολλά λεφτά για να τις φωτογραφήσουν σε τολμηρές πόζες. Μνημείο κακογουστιάς και προχειρότητας, το Scum of the Earth του Γκόρντον Λούις, ενδείκνυται για τους φαν του είδους. Παρά το πολύ τολμηρό εξώφυλλο της κασετίνας, η ταινία δεν δείχνει τίποτε απ΄ ότι υπόσχεται, αφού στην εποχή και στο πουριτανικό αμερικάνικο περιβάλλον που γυρίστηκε όλα θα πρέπει να  υπονοούνται (και ο θεατής να έχει πολύ μεγάλη φαντασία).
Ο Χέσλερ σκηνοθέτης εννέα ταινιών, ανάμεσά τους και τα ανεκδιήγητα Gore - Gore Girls και Monster Go - Go, ασχολήθηκε με τον σκουπιδοκινηματογράφο από το 1967 έως το 1972 αφήνοντας πίσω του "σχολή" τσαπατσουλιάς αντάξια του Ed Wood. Ελπίζουμε η σειρά να συνεχισθεί με καλύτερες επιλογές των χειρότερων δυνατών ταινιών.

Π. Περιστέρης


Επιστροφή στο ΕΧΙΤ