Αυστραλέζικη
παραγωγή 1995.
Mε δύναμη από την Αυστραλία. Ακόμη μια θαυμάσια παραγωγή που καταπιάνεται
με ένα εξαιρετικά σοβαρό θέμα, αυτό της σχιζοφρένειας και του έρωτα. Ο
Χάρι και η Κέιτ πάσχουν από ψυχωτικές κρίσεις. Μέσα απ΄ τον έρωτα θα σπάσουν
για λίγο τα "δεσμά" της "αρρώστιας" τους και σ΄ αυτή τη ρωγμή που άφησε
ο έρωτας θα μπορέσουν να συναντηθούν και να δεθούν δυνατά. Έρχεται όμως
η στιγμή που η Κέιτ θα ανακαλύψει ότι είναι έγκυος. Αποφασίζουν να κρατήσουν
το παιδί και παράλληλα να διακόψουν τα ψυχοφάρμακα, ρισκάροντας τα πάντα.
Τρυφερό και δυνατό, το Angel Baby ούτε για μια στιγμή δεν περνά στην
όχθη του μελό. Φωτογραφίζει τις προσωπικές επιλογές των ανθρώπων, την σχέση
του έρωτα με την τρέλα, την προσμονή και την σιωπή.
Η ταινία βραβεύθηκε στα φεστιβάλ Γκιγιόμ και Ρότερνταμ ενώ πήρε 7 βραβεία
από το Αυστραλέζικο Ινστιτούτο κιν/φου.
Αγγλική
παραγωγή 1996. Σκ.: Τρέβορ Ναν. Ηθ.: Έλενα Μπόναμ Κάρτερ, Ιμόγκεν Σταμπς,
Μπεν Κίνγκσλεϊ, Νάιτζελ Χόθορν. Δ.: 133΄. (Νέα Κίνηση Video)
Φυσικά η ταινία δεν είναι τίποτε άλλο από μια ακόμη προσαρμογή στην
μεγάλη οθόνη της ομότιτλης κωμωδίας του Γουίλιαμ Σαίξπηρ. Μόνο που ο Ναν
μεταφέρει την δράση του έργου από την Ιταλία του 17ου αιώνα στην Αγγλία
του τέλους του 19ου ενώ προσθέτει και ένα ναυάγιο προκειμένου η Βιόλα
να μεταμορφωθεί σε άνδρα, υπηρέτη του κόμη Ορσίνο τον οποίο και θα ερωτευθεί
σφόδρα....
Ο Ναν έχοντας στη διάθεσή του ένα καστ από γνωστούς και καλούς ηθοποιούς,
κάνει τα πάντα για να αποδεσμεύσει την ταινία του από την στατικότητα του
θεατρικού έργου. Με μαεστρία, δημιουργεί όμορφες σκηνές, γεμάτες πλαστικότητα
και χιούμορ. Στο αποτέλεσμα -που θα ζήλευε και ο Μπράνα- συμβάλουν αποφασιστικά
τόσο η φωτογραφία όσο και η μουσική του Σον Ντέιβι.
Ολλανδική
παραγωγή 1997. Σκ.: Μάικ Βαν Ντίεμ. Ηθ.: Φέντζα Βαν Χούετ, Μπέτι Σούρμαν,
Ζαν Ντεκλέρ. Δ.: 123΄. (Visual)
Ο Μοιραίος Χαρακτήρας του νέου ολλανδού σκηνοθέτη Βαν Ντίεμ, αν και
απέσπασε το Όσκαρ καλύτερης ξένης ταινίας 1998, εντούτοις είναι μια από
τις πλέον ενδιαφέρουσες ευρωπαϊκές ταινίες εκείνης της χρονιάς.
Ο ήρωας, ένας απομονωμένος νεαρός δικηγόρος που συλλαμβάνεται για το
φόνο του πατέρα του, είναι η αφορμή για ένα ταξίδι σε παιδικές τραυματικές
μνήμες. Είναι η άκρη ενός κουβαριού που χάνεται στους υγρούς και σκοτεινούς
δαίδαλους της ψυχής. Η σκιά του πατέρα, η παρουσία - απουσία της μητέρας
αν και θα μας οδηγήσει σε φροϋδικές σκέψεις, στη συνέχεια τη σκυτάλη θα
πάρει η αγωνία και ο τρόμος της αποκάλυψης που το μετατρέπει σ΄ ένα αστυνομικό
θρίλερ που σέβεται όλους τους κανόνες του είδους. Εξαιρετική η φωτογραφία
του Ρότζερ Στόφερς, αντισταθμίζει, την σε κάποιες στιγμές, χαλαρότητα του
σεναρίου.
Π. Περιστέρης