tekeningen: Benedikt Schaufelberger
DAG 1 (vrijdag 13-3)
Fris en goed uitgeslapen (?) installeren we ons in onze gezellige hotelkamers. Na een eerste warme maaltijd wordt het dorp verkend. Tussen alle opdrachten door vatten we al vlug dat Saint-Luc betoverend mooi is.
Na wat "klaswerk" (dagboek, brieven en kaartjes - die bedroevend laat in België zullen arriveren - schrijven) beginnen de moni's aan een lange, maar boeiende reeks knutselactiviteiten: een steekspeld in krimpfolie met onze naam erop is de eerste in het rijtje.
Een sneeuwklasdag is niet af zonder "avondwijding": dagevaluatie, prijzen uitreiken (pluim, pechvogel en super-skiër) en voorlezen uit een spannend boek.
DAG 2 (zaterdag 14-3)
Een tweede verkenningstocht leert ons het charmante dorp ten voeten uit kennen.
De "funiculaire" brengt ons in 2 minuten van Saint-Luc naar "Tignousa", waar we voor het eerst onze ski's aanbinden. De zon (die ons alle volgende dagen niet meer zal verlaten) kijkt stralend toe hoe we vallen en opstaan.
's Avonds zetten de moni's ons op weg naar het bedrukken van een T-shirt, dat een knap souvenir aan deze sneeuwklas zal worden.
DAG 3 (zondag 15-3)
Op naar Tignousa om "plastic-ski" of zakkenglijden te doen! Een sneeuwklasklassieker die telkens goed is voor uren dolle pret.
Tijdens de afdaling verliest de ijlende gids het noorden (de andere windstreken ook); we zijn meer dan een half uur te laat voor het middagmaal...
Met het eten zowat nog tussen de tanden staan we even later weer op Tignousa voor het skiën. Bij de meesten van ons begint dat al aardig te vlotten.
Wat ook vlot is het T-shirt: het resultaat mag er wezen!
DAG 4 (maandag 16-3)
"Les Moulins de Saint-Luc" zijn een complex van 7 molens die allen worden aangedreven door water van een en dezelfde stortbeek. Uniek in al zijn eenvoud, maar omwille van zijn efficiëntie eigenlijk een stuk genialiteit uit lang vervlogen tijden. Het bezoek, begeleid door uitleg van de juf, wordt afgerond door een partijtje "dammetjes bouwen" in het kristalheldere water.
Na de dagelijkse skipartij, en het "klaswerk", wordt deze dag uitgeleide gedaan onder de vorm van een fakkeltocht. De rustige sfeer en de warme gloed van de vlammen die de gezichten en de oude gebouwtjes verlicht, maken dit tot een betoverende avond.
DAG 5 (dinsdag 17-3)
Vandaag is het "wisseldag": voortaan skiën we in de voormiddag.
Het zonovergoten Saint-Luc is het beeldige kader van het grote dorpsspel, waarbij de kinderen in kleine groepjes allerlei opdrachten uit te voeren krijgen. Een geslaagde namiddag!
's Avonds doen "De drie Wijzen" hun intrede, athans de kwisversie ervan. Reinhold Messner, Juanita de la Plata (met een felgesmaakt flamenco- intermezzo) en Tomba la Bomba proberen de deelnemers op het verkeerde been te zetten wat betreft de betekenis van bepaalde woorden. Spanning alom; alweer een avond om U tegen te zeggen!
DAG 6 (woensdag 18-3)
Het skiën begint nu "serieus" te worden: gedaan met hellingetjes te voet op te gaan, het betere liften- en afdalingswerk is nu ons deel. Hoewel de sneeuw er wat ijzig bijligt, kan dit de pret niet bederven.
De planetenwandeling is een hooggelegen pad waarlangs beeldhouwwerken, die alle planeten van ons zonnestelsel voorstellen, opgesteld staan. We volgen ze tot "Saturnus", waar we een ideaal terrein vinden om te zakkenglijden, iglo's te bouwen of gewoon... te zonnen. De meeste kinderen zijn helemaal niet akkoord als er om half 5 besloten wordt terug te keren naar het hotel. (Spijtig genoeg is de laatste rit van de "funi" om 5 uur...)
Met "koud-émail" werken, gevolgd door een "receptie" (frisdrank + chocolade) op de gang van onze verdieping, en natuurlijk de avondwijding zijn de laatste feiten van deze mooie dag.
DAG 7 (donderdag 19-3)
Na de skiles wordt het reppen om om 1 uur de bus richting Chandolin te nemen: vandaag maken we de koninginnentocht van de sneeuwklas. De zetellift van "Rotzé" neemt ons mee naar zowat 2600 m. Eénmaal boven is het niet zo ver om een plek te bereiken waar we een mooi zicht krijgen op het "Lac Noir", een stuwmeer. Na de nodige observatie en uitleg begint dan een kilometerslange afdaling, die we af en toe onderbreken voor enkele ludieke activiteiten en korte "lesmomentjes".
Zo bereiken we, via een prachtig bos met arven en lorken, Chandolin, het hoogst gelegen constant bewoonde dorp van Europa. Je vraagt je af hoe de eeuwenoude huisjes zich overeind kunnen houden op de steile helling. Dit dorp is waarlijk "het einde van de wereld"; het is enkel door de uitbundige aanwezigheid van de zon dat op deze hoogte mensen konden overleven.
De bus brengt ons, heel laat, terug naar ons hotel. Voor we de ogen sluiten flitst nog enkel de gedachte dat we alweer een onvergetelijke dag meemaakten door ons hoofd...
DAG 8 (vrijdag 20-3)
Skiën, dat is nu fier zijn dat we deze blauwe en die rode piste "gedaan" hebben.
Dat, plus het vele tochten maken, gaat na al die dagen wel wat in de kleren kruipen. Tijd dus om een rustige namiddag in te schakelen, waarin het artistieke primeert.
Op verscheidene plaatsen in het dorp, en bij een klaterend beekje in het bos, gaan we tekenen en gedichtjes schrijven.Aan inspiratie heb je hier geen gebrek: de overweldigende natuur en de mooie huisjes en "raccards" schenken ons dat in overvloed.
's Avonds blijven onze moni's ons verbazen met hun (degelijk voorbereide) activiteiten: deze keer maken we met gekleurd zand leuke tafereeltjes.
De avondwijding strooit zand in onze ogen...
DAG 9 (zaterdag 21-3)
Het skiën wordt er alsmaar leuker op, zeker als je pistes zoals "le Col des Ombrintzes" afdaalt! De meesten van ons vinden twee uren ski per dag véél te weinig, maar alle schone liedjes duren immers nooit lang...
De namiddag begint met een korte, maar zeer steile klimpartij naar "le Pierre des Sauvages". De Steen der Wilden is een in drie delen gespleten grote rots, die lang geleden als offerplaats zou gediend hebben. Melissa, die als laatste de top heeft bereikt, moet eraan geloven: zij wordt (symbolisch) geofferd aan de zon. Deze laatste verdient dat eigenlijk wel, gezien ze ons deze sneeuwklas zo goed als nooit in de steek liet.
Na het voltrekken van deze barbaarse rituelen volgen we vreedzaam door het bos een eind een "bisse".
Terug bij het hotel wordt de cassettespeler in gang gezet, en oefenen we op het pleintje voor "le Cervin" o.l.v. de juf ons dansje "Alane" van Wes, want dat zal vanavond nog "van pas komen".
Deze avond is immers anders dan alle andere... De tafels in het restaurant zijn feestelijk gedekt. Na soep en voorgerecht eten we (struisvogel)steak en frieten, en dit alles wordt in een hilarische ambiance opgediend door onze - stijlvol uitgedoste - skimonitoren. Als met veel show en vuurwerk de koks met een reuzegrote taart de zaal komen binnengeschreden, is het hek helemaal van de dam: het Grand Hôtel davert op zijn grondvesten tijdens het applaus dat spontaan losbarst.
De sfeer zit erin: de dankavond kan beginnen! Na het in de bloemetjes zetten van iedereen die meehielp aan het welslagen van deze sneeuwklas, voeren alle scholen een nummertje op. De skimonitoren verbazen ons met een drum-act, waarbij stoelen als instrument worden gebruikt. Hoofdskimonitor Bart sluit het feest af met enkele rustige nummers op gitaar en mondharmonica. We verlaten de zaal, en gaan via de trappen, waar de volwassenen - met een kaarsje in de hand - opgesteld staan, naar onze kamers. Heel wat kinderen hebben het "lastig", de sneeuwklas zit er al bijna op...
DAG 10 (zondag 22-3)
We skiën alsof er ons leven van afhangt, het is immers de laatste keer dat we het nog kunnen doen tijdens deze sneeuwklas... We houden er ook nog een heus skibrevet aan over; heel attent hebben onze skimoni's er bij iedereen een persoonlijke wens of compliment op geschreven.
Willen of niet, de reiskoffers moeten gevuld worden.
De zon is gelukkig nog steeds van de partij; we verzamelen op het terras voor het hotel. Daar worden cadeautjes en souveniertjes uitgedeeld. De meester zingt liedjes "van toen hij nog jong was" en geeft ons een snelcursus rock&roll.
In een lange stoet trekken we naar het postgebouw van Saint-Luc, waar de gele PTT-bussen ons opwachten. Na uitgebreid afscheid nemen van onze skimonitoren zet het konvooi zich in beweging, richting Sierre waar we de trein huiswaarts nemen.
Heel wat vlotter dan tijdens de heenreis vallen we in slaap, in de zekerheid dat we de voorbije tiendaagse nooit meer zullen vergeten...
|
|
|
|
|
