| Verslag |
In een belangrijke wedstrijd, die weer eens een waterslag werd, kwam Racing eens te
meer als fysisch sterkste ploeg voor de dag. De meest aanvallende ploeg had ook het meeste
last van het overvloedige water. Toch was Genk de hele eerste helft de meerdere van een
enkel aan verdedigen denkend Ekeren. Er waren kansen, er was Strupar, er was Oulare, er
was Oyen maar ... er was ook Moons, die een erg sterke prestatie tussen de palen neerzette
en zeker de beste was in een stug verdedigend Germinal. Na rust begon Ekeren ook
af en toe aan aanvallen te denken. In de 77' kregen zowaar Hofmans en Verstraeten een
kans, na een voorzet van Dauwe en Brockhauser moest uitblinken om Ekeren van de
"finale"-treffer te houden. Hendrikx, pas ingevallen, reageerde op een uittrap
van Moons (eerste fout ?) maar kon uiteindelijk toch niet afwerken. In de laatste
seconden, moesten we toch nog een keer diep doorademen toen een loeier van Radzinski hard
voorlangs ging. Gelukkig floot scheidsrechter Huyghe hierna af.
WE GAAN NAAR BRUSSEL TOE & WE ARE THE CHAMPIONS galmden door het stadion waar de
dolgelukkige fans (nog steeds erg sportief) de uitgelaten spelers bestormden om hen te
feliciteren voor het bereiken van de finale, en ... ook voor het prachtige seizoen dat nu
al niet meer kapot kan en wie weet nog een verassing in petto heeft op 16 mei e.k. |
