| Het heeft er lang naar uit gezien dat net als vorig jaar Racing Genk de zestiende
finales niet zou overleven. E�n rake counter langs de aalgladde Thibaut bracht Lebbeke
medio tweede helft op voorsprong. Via het klassieke bloed, zweet en tranen-patroon slaagde
Genk er slechts tijdens de slotminuten via de ingekomen N'sumbu in de scheve situatie
dankzij onnoemelijk veel karakter recht te trekken. Om niet verrast te worden, had
Aim� Anthuenis in zijn tactische bespreking nochtans duidelijke richtlijnen meegegeven.
�Trek het tempo van meetaf aan steil de hoogte in zodat Lebbeke de kans niet krijgt om in
de match te komen�, droeg Anthuenis op. De leerlingen van Aim� Anthuenis bleken
aanvankelijk goed bij de les te zijn geweest. Vanaf de eerste minuut werd de Oostvlaamse
vierdeklasser tot ver op de eigen speelhelft teruggedrongen. Geen erg moeilijke opgave
overigens, vermits Lebbeke voorin alleen de snelle Braziliaan Torres in de woestijn liet
prediken.
Genk verraste in enige mate met zijn slagorde. Dat de gekwetste Gert Doumen en de zieke
Branko Strupar er niet bij zouden lopen, was vooraf geweten. Minder voor de hand liggend
was het bankzitje dat Krzysztof Bukalski kreeg toegewezen. De Poolse internationaal kreeg
daarmee mogelijk de rekening gepresenteerd voor zijn recente mindere prestaties.
Voorin vatte Ernest Konon naast Souleymane Oulare post. De Guinees haalde reeds in de
openingsminuten met een spectaculaire omhaal op de dwarsbalk uit. Het sein tot een
loopgravengevecht? Gedeeltelijk toch. Na en klein half uur stonden er al een handvol hele
en halve kansen in het Genkse scenarioboek. Gudjonsson kwam ��nmaal in schietpositie,
Davy Oyen en Marc Hendrikx mikten naast, maar vooral te onthouden waren een knappe
beweging van Oulare en een door doelman Janssen in hoekschap geranselde kopbal van
Philippe Clement.
Rapid Lebbeke deed echter meer dan alleen het verweer verzorgen. De ervaren Joris
Cornet deed Wilfried Delbroek een bal uit het doelvlak wegvegen. De beste bezoekende
mogelijkheid was aan het halfuur voor de snel counterende Torres, die de zweefkunsten van
Istvan Brockhauser bijna succesrijk uittestte.
Op dat ogenblik hield Genk het dirigeerstokje al niet meer heel stevig in de vuisten
gekneld. Te veel stationnetjes, het tempo dat regelmatig stokte en Lebbeke dat zodoende de
tijd kreeg om zich nog beter te groeperen. Net voor rust toch nog ��n gave Genkse kans.
Het duet tussen Oulare en Gudjonsson stierf een te vroege dood in het zijnet.
De tweede helft begon voor Racing Genk desastreus. Rosenilton Torres zag tot zijn grote
verbazing maatje Gunter Thibaut volledig ongedekt staan en voor dergelijke
geschenkartikelen haalt Thibaut nooit zijn neus op. De meegereisde geel-blauwe aanhang
uiteraard in opperste staat. Aim� Anthuenis trok onmiddellijk de nodige konsekwenties en
bracht zijn jokers in. De broertjes Keita-N'sumbu mochten zich offensief als nieuwe
inspiratiebron uitleven. N'Goy N'Sumbu begreep wat er moest gebeuren. Zijn kopbal glipte
door de handen van doelmand Janssen, maar gelukkig stond daar nog Frank Hauben als
engelbewaarder.
Het zou niet de laatste maal zijn dat Lebbeke enige bovenaardse assistentie nodig had.
Zonder groots te zijn rolde Genk de pletwals uit. Oulare zette enkele malen gevaarlijk
aan, maar het was Philippe Clement, die met een inloper de stand in evenwicht bracht. Genk
rook de kwalifikatie en zou zijn prooi niet meer loslaten. N'sumbu bezegelde welgeteld zes
minuten voor tijd het lot van de meer dan verdienstelijke Oostvlamingen. |
