De doorn in het vlees van Paulus

En de Here sprak tot Mozes in de velden van Moab bij de Jordaan van Jericho: Spreek tot de Israelieten en zeg tot hen: Wanneer gij de Jordaan overtrekt naar het land Kanaan, dan zult gij al de bewoners van het land voor uw aangezicht verdrijven en al hun beeldhouwwerk vernietigen; ook zult gij al hun gegoten beelden vernietigen en al hun hoogten verwoesten. (Num 33:50-52 )

Maar indien gij de bewoners van het land voor uw aangezicht niet verdrijft, dan zullen degenen die gij van hen over laat, tot dorens in uw ogen en tot prikkels in uw zijden zijn, en zij zullen u benauwen in het land waarin gij woonachtig zijt. (Num 33:55 )

In de Engelse vertaling vinden we nog een vers in Richteren 2:3 waarin God zegt tegen de Israëlieten : „Therefore I also said, I will not drive them out from before you; but they shall be as thorns in your sides."

Dit is in de Nederlandse Bijbel niet zo nauwkeurig vertaald: „En Ik heb ook gezegd: Ik zal hen niet voor u uit wegdrijven, maar zij zullen u tot tegenstanders en hun goden u tot een valstrik zijn." Het woord „tegenstanders" moest dus eigenlijk vertaald zijn met: „prikkels in uw zijden".

De storm in het leven van Paulus.

De schrijver van het boek van Handelingen, maakte de volgende aantekening in hoofdstuk 27.

En toen zich verscheidene dagen zon noch sterren vertoonden, en zwaar noodweer ons bedreigde, werd ons tenslotte alle hoop op redding benomen. (Hand 27:20)

Paulus en de schrijver van dit boek waren op weg naar Rome toen hun schip door een storm werd overvallen. Alle hoop om te overleven werd hen benomen. Dus ook Paulus verwachtte geen redding meer. Hij lag beneden het dek te bidden. „Heer, had U niet gezegd dat U mij zou sturen naar de heidenen en dat ik naar Rome moest gaan…? Hij dacht aan de tijd dat de discipel Ananias naar hem toegestuurd was toen hij blind was geworden na een ontmoeting met Jezus en hoe hij weer kon zien nadat Annanias voor hem gebeden had. En door Zijn dienaar had God hem geroepen om eerst het goede nieuws te brengen aan de heidenen en dan aan de Joden.

Wat was er verkeerd gegaan? Waarom bevond hij zich nu in deze hopeloze situatie? Terwijl hij daar lag te bidden verscheen er een engel aan hem en ik geloof dat deze engel een speciale boodschap had voor Paulus.

Bij de kleurlingen.

Enige jaren geleden werd ik uitgenodigd om ergens te spreken en de Heer zei me om geen boodschap voor te bereiden want Hij zou de woorden in mijn mond leggen.. De bijeenkomst werd gehouden in een kleurlingwijk in de stad Durban in Zuid Afrika. Terwijl de mensen aan het zingen waren wachtte ik op de Heer en plotseling bevond ik mij in de geest, aan boord van dat schip dat bezig was om te vergaan en ik hoorde wat de engel tegen Paulus zei. En daaruit ontstond de boodschap die ik nu met u wil delen.

De boodschap.

Toen de Israëlieten op het punt stonden om het beloofde land binnen te trekken en in bezit te nemen, kregen ze de opdracht om alle hoogten te verwoesten en met de inwoners af te rekenen in dat land en als ze dat niet deden dan zouden ze een doorn in hun vlees zijn. Wat betekent dat nu voor ons. Ten eerste moeten wij ons afvragen wat nu precies dat beloofde land is. Dat is onze erfenis en het gaat hier niet om een beloning die wij in de hemel zullen ontvangen.

Onze erfenis.

Onze erfenis staat beschreven in het evangelie van Johannes :

Wie mijn geboden heeft en ze bewaart, die is het, die Mij liefheeft; en wie Mij liefheeft, zal geliefd worden door mijn Vader en Ik zal hem liefhebben en Mijzelf aan hem openbaren. (Joh 14:21)

Jezus antwoordde en zeide tot hem: Indien iemand Mij liefheeft, zal hij mijn woord bewaren en mijn Vader zal hem liefhebben en Wij zullen tot hem komen en bij hem wonen. (Joh 14:23)

Ja, dat is onze erfenis. Jezus zal Zichzelf aan ons openbaren en Jezus en de Vader zullen tot ons komen en bij ons wonen. Ja, maar, hoor ik u zeggen, Jezus woont toch al in ons of bij ons. De Statenvertaling zegt het zo mooi: „ en Wij zullen woning bij hem maken." Voor zover ik het begrepen heb zit Jezus nu aan de rechterhand van de Vader en woont de Geest van Christus in mij. En in de brief aan de Efeziers schrijft Paulus:

In Hem zijt ook gij, nadat gij het woord der waarheid, het evangelie uwer behoudenis, hebt gehoord; in Hem zijt gij, toen gij gelovig werd, ook verzegeld met de Heilige Geest der belofte, die een onderpand is van onze erfenis, tot verlossing van het volk, dat Hij Zich verworven heeft, tot lof zijner heerlijkheid. (Efe 1:13-14). De Heilige Geest is in ons komen wonen en Hij is het onderpand van onze erfenis.

Nu stel ik mij dat zo voor: Toen ik gelovig werd kwam de Heilige Geest in mij wonen met Zijn vuur en Zijn bezem! om mij voor te bereiden , mij te reinigen, mij in staat te stellen in liefde te wandelen en Gods geboden te bewaren, zodat ik mijn hele erfenis mag ontvangen en dat is dus dat Vader en Jezus ook woning zullen maken in mij. Geweldig! Wat een erfenis!

Er is dus een voorwaarde verbonden aan het ontvangen van die erfenis.Die voorwaarde is dat ik Gods geboden onderhoud en die zijn dus, dat ik God lief heb met alles wat in mij is en mijn naaste liefheb als mijzelf. En dat is nog lang niet zo eenvoudig, zoals wij allemaal wel weten. Onze menselijke liefde is helemaal ontoereikend en als we dan ook nog rondlopen met gedachtepatronen en oude bolwerken uit ons oude leven dan wordt het nog moeilijker! En nu is dus het goede nieuws voor ons, dat Jezus voor ons naar het kruis is gegaan en wij kunnen dus deze bolwerken en gedachtepatronen afbreken door de kracht van de Heilige Geest die in ons woont en ons helpt en onderwijst. Maar als wij niet bereid zijn om Hem Zijn werk te laten doen dan kunnen ook wij onze gehele erfenis niet ontvangen en lopen we rond met dorens in ons vlees.

De doorn in het vlees van Paulus.

Wist u dat Paulus ook een doorn in zijn vlees had? Ik heb vaak genoeg boodschappen gehoord waarin beweerd werd dat die doorn iets te maken had met zijn gezondheid. Die avond bij de kleurlingen liet de Heer mij zien wat die doorn in het vlees van Paulus nu eigenlijk was. Er was iets uit zijn oude leven wat nog niet opgeruimd was. Maar Paulus kon dat zelf niet zien totdat die engel naar hem toegestuurd werd en toen vielen de schellen van zijn ogen. God’s tijd om hier iets aan te doen was aangebroken en totdat het zover was, was God’s genade genoeg voor Paulus. Zoals u weet was Paulus geboren in Tarsus en daardoor werd hij dus een Romeins burger. Hij werd Saul van Tarsus genoemd en daardoor wist iedereen ook waar hij vandaan kwam. De Romeinen overheersten de Joden en ze waren erg wreed. De Joden haatten hen. Ik heb verhalen gehoord van iemand die getrouwd was met een Duitse vrouw en alleen daardoor vlak na de tweede oorlog in de gevangenis belandde. Hij was verdacht totdat bewezen werd dat hij niet de kant van de Duitsers gekozen had in de oorlog. Ik weet ook dat in de V.S iedereen van Japanse afkomst om veiligheidsredenen in een kamp werd ondergebracht. Zo kunt u zich voorstellen dat Saul ook met achterdocht bekeken werd door de Joden, alleen maar omdat hij nu toevallig geboren was in Tarsus. Kinderen kunnen erg wreed zijn onder elkaar en ik kan me zo voorstellen dat hij als kleine jongen hier al onder leed. Daarom probeerde Saul ook zijn hele leven wanhopig te bewijzen dat hij er toch echt wel bij hoorde, dat hij toch wel een echte Jood was van afkomst en hij wilde niets liever dan voor volwaardig te worden aangezien door zijn volksgenoten. Daarom besloot hij om Farizeeër te worden. Hij studeerde bij de beste leraren en werd een echte fanatieke Jood. Hij was ook bezig zichzelf iets te bewijzen, door de christenen te vervolgen en te doden. Was het nu een noodlottige vergissing dat hij in Tarsus was geboren? Had God een vergissing gemaakt? Nee, daar ging het dus om. Hij was geroepen om een apostel te worden voor de heidenen. En daarvoor was het nodig dat hij op heidens grondgebied werd geboren. Dat opende de weg voor hem om naar Rome te gaan . Geen vergissing dus!

Want gij hebt gehoord van mijn vroegere wandel in het Jodendom: ik heb de gemeente Gods bovenmate vervolgd en getracht haar uit te roeien, en in het Jodendom heb ik het verder gebracht dan vele van mijn tijdgenoten onder mijn volk, als hartstochtelijk ijveraar voor mijn voorvaderlijke overleveringen. Maar toen het Hem, die mij van de schoot mijner moeder aan afgezonderd en door zijn genade geroepen heeft, behaagd had, zijn Zoon in mij te openbaren, opdat ik Hem onder de heidenen verkondigen zou, ben ik geen ogenblik te rade gegaan met vlees en bloed; (Gal 1:13-16)

Hij was dus nu bekeerd en begon zijn roeping te vervullen, maar het verlangen om door zijn eigen volksgenoten te worden erkend en voor vol te worden aangezien, was dus iets waar hij nog niet mee afgerekend had. Dat zien wij ook duidelijk als wij hem volgen op zijn zendingsreizen. In elke plaats waar hij kwam ging hij eerst naar de synagoge om daar zoals het de gewoonte was onder de Farizeeërs, uitgebreid met zijn Joodse volksgenoten en medefarizeeërs de Torah te bestuderen, enz. Het waren diezelfde Joden die hem nog steeds niet voor vol aanzagen en hem zelfs haten omdat hij een Christen was geworden, ze vervolgden hem en veroorzaakten problemen voor hem waar hij ook naar toe ging. En reken maar dat dit pijn deed. Zijn lichaam had het zwaar te verduren. Hij werd gegeseld en gestenigd en voor dood achtergelaten. Verworpen en niet begrepen worden of voor vol aangezien worden doet ook pijn. Het besluit om naar Jeruzalem te gaan om de feesten daar bij te wonen en aan de rituelen deel te nemen kwam dus ook voort uit dit verlangen om door de Joden geaccepteerd te worden en te bewijzen dat hij ook een volwaardige Jood was.

De Heilige Geest probeerde hem verschillende malen te stoppen toe hij op weg was naar Jeruzalem en waarschuwde hem voor de moeilijkheden die hem daar te wachten zouden staan als hij toch ging. „Ik ben bereid voor het evangelie te sterven", zei Paulus. Dat geloof ik ook wel, maar in dit geval was hij bereid om te sterven voor dat bolwerk in zijn eigen leven. Hij maakte dus eigenlijk een omweg in plaats van naar Rome te gaan, zoals de Heer gezegd had. De rest van het verhaal kennen we en nu was hij dus aan boord van dit schip en de engel verscheen aan hem en God opende zijn ogen. Ik kan me zo voorstellen dat Paulus zich bekeerde en God om vergiffenis vroeg en God verzekerde hem dat hij toch naar Rome zou gaan, dat zijn leven gespaard zou worden. En God zei dat de mensen die eigenlijk door hem in deze situatie waren beland ook gespaard zouden worden, als ze naar hem zouden luisteren. En zo gebeurde het. Toen ze eenmaal op het eiland waren aangespoeld probeerde de duivel nog een laatste keer, Paulus te verhinderen naar Rome te gaan en een adder beet hem in zijn hand. Maar Paulus had van God gehoord, en hij schudde de slang van zich af in het vuur en het gif had geen macht over hem om hem te doden.

Paulus bereikte Rome en al waren de omstandigheden niet zo gunstig, nu hij deze omweg gemaakt had, zorgde God er toch voor dat hij de werken die God voor hem had voorbereid, in alle rust kon doen. In plaats van in een gevangenis, mocht Paulus in een huis wonen en bezoekers ontvangen. En vanuit Rome kon Paulus toen eindelijk aan de Fillipensen schrijven en hen vertellen wat er met hem was gebeurd.

Ofschoon ik voor mij wel reden zou hebben om ook op vlees vertrouwen te stellen. Indien een ander meent op vlees te kunnen vertrouwen, ik nog meer: besneden ten achtsten dage, uit het volk Israël, van de stam Benjamin, (3-6a) een Hebreeër uit de Hebreen, naar de wet een Farizeeër, (3-6b) naar mijn ijver een vervolger van de gemeente, naar de gerechtigheid der wet onberispelijk. Maar alles wat mij winst was, heb ik om Christus' wil schade - SKUBALON = uitbraaksel, geacht. Voorzeker, ik acht zelfs alles schade, omdat de kennis van Christus Jezus, mijn Here, dat alles te boven gaat. Om zijnentwil heb ik dit alles prijsgegeven en houd het voor vuilnis, opdat ik Christus moge winnen, (Filip 3:4-8)

De doorn in ons vlees.

Toen Paulus tot bekering kwam bleek dus dat zijn geboorte geen vergissing was geweest. God had alles zorgvuldig gepland. Zo is dat ook met ons leven. God bepaald waar wij zullen leven en Hij bereidt een lichaam voor ons net zoals Hij dat voor Jezus deed.

Daarom zegt Hij bij zijn komst in de wereld: …………Gij hebt Mij een lichaam bereid; (Heb 10:5 )

Hij heeft uit een enkele het gehele menselijke geslacht gemaakt om op de ganse oppervlakte der aarde te wonen en Hij heeft de hun toegemeten tijden en de grenzen van hun woonplaatsen bepaald, (Hand 17:26)

De Bijbel vertelt ons dat Jezus in alles gelijk gemaakt was als wijzelf.

Daarom moest Hij in alle opzichten (alles) aan zijn broeders gelijk worden…. (Heb 2:17)

God zocht zorgvuldig een moeder uit voor Jezus, en ik geloof dat God dat nog steeds doet.

Hij heeft ons immers in Hem uitverkoren voor de grondlegging der wereld, opdat wij heilig en onberispelijk zouden zijn voor zijn aangezicht. (1-5) In liefde heeft Hij ons tevoren ertoe bestemd als zonen van Hem te worden aangenomen door Jezus Christus, naar het welbehagen van zijn wil, (Efe 1:4-5)

Ik hoor u vragen, Wat is dan met de kinderen die geboren worden uit verkrachting e.d; God onze Vader weet alles van het begin tot einde. Hij wist al voor de grondlegging van de wereld welke vergissingen en verkeerde besluiten onze ouders zouden maken. God heeft veel namen maar Zijn mooiste naam vind ik toch de naam: Verlosser. Het engelse woord dat hier gebruikt wordt is „Redeemer". Dat is een woord wat veel rijker is. Het betekent eigenlijk dat God altijd limonade maakt van citroenen. Kunt U dit begrijpen? Hij wist welke verkeerde besluiten onze vader of moeder zouden maken en Hij had net als bij de zonde van Adam, plan B al klaar liggen om Zijn wil uit te voeren voor ons leven. Halleluja, wat een heerlijke boodschap! Broeders en zusters, wij zijn geen vergissing! God wist al van tevoren of wij een verkeerde partner zouden kiezen en niet degene die God voor ons uitgezocht had. En ik geloof dat God het plan al heeft klaar liggen voor kinderen die uit zo’n huwelijk geboren zullen worden. Ik weet dat dit waar is. Het staat in Gods Woord.

Want Gij hebt mijn nieren gevormd, mij in de schoot van mijn moeder geweven. Ik loof U, omdat ik gans wonderbaar ben toebereid, wonderbaar zijn uw werken; mijn ziel weet dat zeer wel. Mijn gebeente was voor U niet verholen, toen ik in het verborgene gemaakt werd, gewrocht in de diepten van het aardrijk; uw ogen zagen mijn vormeloos begin; in uw boek waren zij alle opgeschreven, de dagen, die geformeerd zouden worden, toen nog geen daarvan bestond. (Psalm 139:13-16)

Wanneer wij een verkeerd besluit nemen of een omweg maken in ons leven, zijn vaak andere mensen daar ook het slachtoffer van. Dat was zo met Jonas en met Paulus en zo zal dat ook zijn in ons leven, maar het moment dat onze ogen worden geopend en wij ons bekeren gaat de opwekkende kracht van God aan het werk om alles te herstellen. Uit mijn eigen ervaring weet ik ook dat wanneer wij op dat keerpunt komen, wij aangevallen zullen worden door de duivel omdat deze alsnog zal proberen ons weer in de gebondenheid terug te brengen. Maar als de Zoon ons vrij zet, zijn wij ook werkelijk vrij! En Gods plan voor ons leven zal vervuld worden! Daar zal de Heer Zelf zorg voor dragen. De Bijbel zegt dat er geen eind komt aan Gods trouw! Daarom kunnen wij dan ook samen met Paulus zeggen:

Broeders, ik voor mij acht niet, dat ik het reeds gegrepen heb, maar een ding doe ik: vergetende hetgeen achter mij ligt en mij uitstrekkende naar hetgeen voor mij ligt, jaag ik naar het doel, om de prijs der roeping Gods, die van boven is, in Christus Jezus. (Filip 3:13-14)

Het is belangrijk dat wij net als Jezus weten wie wij zijn en waar wij naar toe gaan. Wie zijn wij? Dat is vooral een moeilijke vraag voor diegenen die geboren zijn uit ouders van verschillende rassen. Zoals de kleurlingen, die waren dus niet zwart en niet blank en werden door beide bevolkingsgroepen niet voor vol aangezien. De Heer liet mij zien dat deze mensen een diep geworteld minderwaardigheidscomplex hebben en dat die vaak gecompenseerd wordt door trots en koppigheid. Dat zijn de bolwerken die opgeruimd moeten worden zodat we vanuit ons hart kunnen zeggen: Ja, Heer , ik ben geen vergissing en ik dank U vanuit mijn hart voor wie ik ben. Ik moest er zijn en U heeft een perfect plan voor mijn leven. Wanneer dat bolwerk is opgeruimd kunnen wij ons uitstrekken naar datgene wat voor ons ligt, de erfenis die God heeft voor ons. Wanneer die bolwerken zijn opgeruimd kunnen wij Gods geboden volgen en Hem liefhebben met ons gehele hart en onze naaste liefhebben met Gods liefde en komen Jezus en de Vader bij ons wonen!

Mijn ervaring is, wanneer ik met mensen bid hierover dat er veel pijn en vaak ook bitterheid naar boven komt. Daar moet u niet van schrikken. De Heilige Geest is aan het opruimen. Geef al uw pijn aan Jezus. Hij is gestorven voor uw pijn en zal uw hart veranderen en u vullen met Gods liefde en dan is het niet moeilijk meer om Gods geboden te vervullen. Graag wil ik met u samen bidden; want u heeft het vast en zeker al begrepen, ook ik heb een Indische vader en Hollandse moeder en heb het heel moeilijk gevonden te weten wie ik nu eigenlijk was. Heb mij vaak minderwaardig en onbegrepen gevoeld. Maar ik weet nu dat de karaktereigenschappen die ik van mijn ouders heb geérfd nodig zijn voor God’s plan voor mijn leven.