Hiç acı çektin mi? Unutulmanın verdiği ızdırabı taa iliklerinde hissettin
mi? Nefes alıp verirken sevdiğini içine çekip onunla bütünleşebildin mi? Kaç
akşam onu düşünerek uyuyamadın ? Kaç akşam bir sigara yakıp gelecek için
hayaller kurdun? Ve en önemlisi sen sevgin için ne yaptın... Sen sevdanın
limanında bir sal'a sahip olabildin mi?Ümitlerin bittiği yerde umutların
başlayabileceği hiç aklına geldi mi? Sorunlar ve sorular kimi zaman acı
çektirir kimi zamanda gerçeğin ta kendisidir,aynasıdır . Sevmek ise
yediğinde , içtiğinde , gezdiğinde , gördüğünde , uyuduğunda, onunla
sevdiğinle beraber olabilmek değil midir? sevmek , sevilenin tadına varmak.
Sence sevginin büyüsü bakışlarda başlayıp dudaklardan dökülmez mi ? belli
etmez mi insan sevdiğini , utansa bile tavırları ele vermez mi onu ,
konuşurken enginlere dalıp ta gözlerindeki manayı çözmeye çalışmaz mı her
sözünden bakışından bir anlam çıkarmaz mı?

Mutluyken ,  onu düşünmenin tadını başka bir yerden alabildin mi?sence ,
hayaller kurmanın verdiği şevki , yanındayken omuzlarına yaslanmanın
dizlerine uzanmanın ona dokunabilmenin güzelliğini tadını kaç kere yaşadın?
Ağlandın mı gece sabahlara kadar ? ondan haber alamamanın , ona ulaşamamanın
, verdiği endişe ile hiç gözlerinden yaş döküldü mü ? ''Aradığınız kişiye şu
anda ulaşılamıyor '' cümlesi en nefret ettiğin cümle kaç kere oldu !!! ...

Neyi paylaştın ? Yediğini, içtiğini, gezdiğini, gördüğünü ,paranı bir yana
bırak sen benliğini sevdiğinle paylaşabildin mi ? hiç onunla bütünleşebildin
mi? , biz bir BEN iz diyebildin mi? Sevgini sevdiğinle paylaşabildin mi? O
en zor ana düştüğünde bile ''beni seviyor asla öyle bir şey yapmaz ''
dedirttirebilecek bir şeyler yapabildin mi ? Gerçek arkadaşlık sence
yanlışlarını tatlı dille düzeltmek değil mi? Arkadaşlık ve sevgi , onun için
her zaman en iyisini en hayırlısını istemek değil mi ? Onu ona zarar veren
huylardan , alışkanlıklardan uzaklaştırmaya , bıraktırmaya çalışmak sence
sevgi değil mi? Değilse ne?

Onun yanındayken, anlam veremediğin bir şekilde, Bir titreme sardı mı her
yanını ? Birlikte yürürken hiç önüne geçip de gözlerime bak , Beni seviyor
musun diyebildin mi? Onun güzelliğine kapılıp , herhangi bir cafe de , çay
bahçesinde , siparişini yanlış anlayıp içecek yerine koca bir yiyecek menü
ısmarladın mı ona ? Yoksa sen sevgiyi sadece yüzeyden paylaşıp yaşayanlardan
mısın ? Eğer seviyorsan derinlere dalmalısın , dalmalısın ki, sevgiyi ,
nefes olarak ihtiyaç olarak hissedebilmek için...

Bilir misin birde gerçek sevenler vardır , bilir misinki , onların sevgisini
yürekleri , gözyaşlarını geceler , hayallerini ise , tertemiz ve saf
duygular paylaşır...

Doğukan
[email protected]

GEL ARTIK !

Başın göğe erdimi ki sevgili. En büyük sen oldun mu? Herkes seni parmakla gösteriyormu artık? İşte bu "O" diyorlar mı? Diyorlar değil mi?

Ne yaptım ben sana ne istedin de olmadı, neyi düşledin de gerçekleşmedi? Benden daha çok seven varmıydı?

Olmadı değil mi? Bulamadın benim gibisini, bulamadın böylesine seveni. Bulamazsında gülüm. Bende kahpelik yoktu hainlik yoktu sırf sen vardın sevdan vardı, şimdiyse sen yoksun hala sevdan var. Gülüşün geliyor aklıma gülüyorum, kızışın geliyor yine gülüyorum. Gidişin geliyor aklıma suratım asılıyor, maziye dalıyorum sonra sövüyorum kendi kendime...

Benimde hayallerim vardı kendime dair. Nezaman düşünsem, hep sen vardın yanımda. Evlenirken sendin kolumdaki, gülerken yanımdaki sendin. Güzel bir yer görsem, orada hayal ederdim seni.Ayakkabı görsem ayağın, yüzük görsem parmağın velhasıl her güzel şeyde sen gelirdin aklıma. Herşeyi sana yakıştırırdım..! Herşeyim sendin.

Deli mi diyorsun? Dersin tabii, sensiz kalmadığın için dersin, sensizliğin hasretini çekmediğin için dersin. Sensiz kalda gör. Nasıl korkarsın güneş doğacak diye, insanlar uyanacak, sensizliği düşünemeyeceğim, sana birşeyler yazamayacağım, sensizliğin şerefine içmeyeceğim diye nasıl korkarsın, sensiz kalda gör. En çok neyden korkarsın biliyormusun? Seni görmekten. Bir köşeyi dönünce, seni yanında bir erkekle gülerken görmekten korkarsın. Ya o da beni görürse, berduşluğumu saçımı sakalımı, kan kırmızı gözlerimi görürse diye, sensizliğin yüzünden, derbeder olduğumu anlarsa diye nasıl korkarsın biliyormusun ve çıkamazsın dışarı, kaçarsın insanlardan. Kendini geceye mahkum edersin. Ağlarsın güneş doğarken, çilem başlıyor diye. Başını yastığa koyarsın da uyuyamazsın. Bir sağa bir sola dönersin, güneş batıncaya dek. Ve nihayet güneş batar gider gider yüzün. Sensizliğin resmine bakarsın aynada. Ardından masaya bir bardak koyarsın. Bir bardak dersin, tek bir bardak içeceğim, sıhhat niyetine, ikinciyi doldurursun
farkında olmadan, sensizliğin şerefine, derken üç dersin acın dinsin diye, acın çoğalır dört dersin gidişine beş dersin, sonra unutursun saymayı. Sabah olur sızarsın masada, yatağına götürürler seni geceye kadar uyur da dinlenirsin, için yana yana.

Kaç kez zindan olmuş gecelerim nasıl da almış aklımı, filiz vermiş içimde sevdan. Dost düşman söz eder kendi kendince. Kınanmak yiğit başına. Bu ne ayıp ne de yasak öylece bir gerçek kendi halinde. Belkide yaşamama sebep.

Evet ağlamaklı oluyorum geceler. Hani kurşun sıksam geçmez geceden, başım dumanlı, terliyorum yine buram buram. Anlatamam nasıl ıssız karanlık ve nasıl zehir zıkkım sigaram. Yine bir cehennem var yastığımda GEL ARTIK…

ANKARALI

Evet beni oraya götüren yıllardır aradığım,nasıl gireceğimi,o kapıyı açacak tılsımlı sözcükleri aradığım gerçek ülkeme taşıyacak şifreyi sen buldun ve yine biliyorum ki senle gidecek.
    Senin söylediğin gibi herşey birarada olmuyor.Seni gördüğüm her gün,her gece,her sabah gözlerime yerleşen o pırıltıyı senin de taşımanı istiyordum.Ben varken çalan telefonları çalıp yanında olduğumu söylemeni...
    Bütün o kadınları en çok da bir zamanlar şimdi bu duyduklarımı sana yaşatan o kadını unutmanı istiyordum.
    Yaşamın bana nasıl bıkkınlık verdiğini bu insanlardan,yüreklerine kazınmış tüm bu kötülüklerden,televizyonda görünce ağladığım savaşlardan,yıkımlardan,bu yoksulluktan,bu ikiyüzlü insanlardan nasıl usandığımı bunları taşıyamayacak denli zayıf olduğumu anlamanı korkarak uyandığım gecelerde anlattıklarımı geçiştirip beni sakinleştireceğine hepsinin doğru olduğunu ama yanımda olduğunu söylemeni istiyordum.
    Oysa sen haklıydın,bunların hepsini yaşamıştın.Böylesine acı duyarak,böyle herşeyimin sana çarpıp zedelenmesine izin vererek yaşayamayacağımı biliyordun.Evet öğrendim.Şimdi bunca zman sonra bana ne yapmak istediğini anlayabiliyorum.Söylediklerini yapıyorum bu dünyaya geri döndüm.Artık o hala hatırladıkça beni ürperten dalgalanmaları istemiyorum,dakikalarca çalıp açılmayan telefonun sesini ya da makinedeki boğuk cümleleri ne zamandır duymuyorum,bana her gün çiçekler gönderen biri var,her gün gelen çiçekleri seviyorum dünyanın en güzel kadını olduğumu duymak hoşuma gidiyor.Evet haklıymışsın öğrenmem gereken tek şey buymuş suyun üstündeki taşlara basarak yürüyüp gitmek,içine girmemek yansıyan görüntülere bakmamak.
    Öyle yapıyorum işte her şey düz bir çizgide gidiyor beklenmedik bir şey yok,şaşırtacak bir şey yok.O her gün aynı saatte arıyor.Aynı saate çiçekler geliyor armağanlar...Onun tam yanında duruyorum bu ne demek biliyormusun tam yanında durmak?
    Bir kadın senin ancak arkanda durabiliyor sevgili.Kocaman görüntünün ardında bir yerde gölgenden seçilemiyor.Başkaları da var mı bunu asla bilemiyorsun,bilemedim bence vardı hep vardı ama her keresinde ince söz oyunlarıyla, yüzündeki gergin ifadeyle,gözlerinde yerleşen bıkkınlıklarla beni hep yalanladın.
    Şimdi biliyorum;senin tek bir kadınla,tek bir müzik parçasıyla mutlu olamayacağını her sabah kalktığında yeni bir heyecan duymazsan mutsuzluktan öleceğini biliyorum.
    Bunu sana yaşatmak istedim.Gerçekten istediğim tek şey buydu seni her sabah uyandığında yeniden mutlu etmek.Böylece çılgınca görüntüler eşliğinde ama benle yaşamanı sağlamak.Oysa senin değişimlerine kapılmaktan,onları izlemekten,onları yorumlamaya çalışmaktan başka bir şey yapamadımki...
    Belki doğru yalan söyledim istediğim tek şeyin senle bu sonsuz maceraya girmek olduğunu,her gün yeniden tek bir bakışla,telefonun çalmasıyla,küçük bir kağıda yazılmış sözcüklerle kalp atışlarının hızlanmasını,beklenmedik bir anda tam her şey yoluna girdi derken yerin ayaklarımın altından kayıvermesini bu sonsuz sarsıntıyı istediğimi söylerken yalan söyledim.
    Ama beni senden iyi kim anlayabilir?
Belki de aslında hiçbir şey istemiyordum ne istediğimi ne düşündüğümü sözcükler halinde belirginleştiremiyordum bile...Birlikte saatlerce oturduğumuz o ilk gün seni seviyordum ve bunca zaman hep aynı hala aynı seni seviyorum doğrusu bu...
    Sürekli bir duvara çarptım,sürekli sanki görünmez bir el beni uzakta tutuyordu.Yapmak istediğim hiç bir şeyi yapamadım.Senin istediğin kadın bu nasıl bir şeydi bilmiyordum,onu olmaya çalıştım,yeter ki o duvar belirmesin,o görünmez el beni yine itmesin diye senin sevimli küçük kızın,senin küçük fahişen,senin dostun evet bunları sende öğrendim.
    Birinden delice sevdiğin birinden ayrılmak zorunda olmak ama ayrılırken onu da içinde götürmek,içinde ondan uzaklaştığın her adımda onun içinde büyüdüğünü,içine sığmadığını duymak,kurtulmaya çalışmak,içinde tutmaya çalışmak,boğulmak bütün bir dünyanın,bütün görüntülerin,anıların,çocukluk günlerinin,gelecek düşlerinin,bugünün renklerinin siliniverdiği bir anda yine de ayrılmak zorunda olmak...Bunun ne demek olduğunu biliyormusun?Eminim biliyorsundur.
    İşte şimdi senden ayrıldım.Sanki o ilk ayrılık anında içime sığdırmaya çalışıp başaramadığım şey şimdi sakince duruyor.Zaman zaman kalbimi sıkıştıran,karın boşluğundaki o bildik burkulmaya yol açan,ellerim titreten, gözlerimin dolmasını sağlayan o olsa da eskisi gibi değil,duruyor.Sanki içimde katılaşan bir ruh...
    Bak artık ağlamıyorum.Kendimi öldüreceğimden korkuyorlardı,kendini öldürmek başka nasıl olabilir ki içindeki coşkuyu,içindeki çocukluğu, içindeki mutluluğu,içindeki her şeye rağmen kendini verişi öldürmekten başka nasıl olabilir?
    Bütün bunların olmadığı bir dünyaya geri döndüm.Hepimizin söylediği gibi, hepimizin yaşadığı sürece söylenip durduğu başka şeyler söyleyip yine de onları değil bu katılaşan yüreğinizi bulduğumuz dünyaya geri döndüm.
    Belki de tek isteğim birlikte bir şarkı söylemekti... Benim şarkımı basit,  sıradan, sevimli bir şarkı ama söylemedin...

Öylesine mutluyum kıvançlıyım ki bugün sonsuzluğunu haykırmak için
çabalıyorum. Şu güçsüz kollarımın olanca gücüyle güçlü olmalıyım diyorum
kendimce güçlü
Neden bilirmisin?

Çünkü yüreğimde yaşattığım bir dünya vardır. İçinde barındırdığım insanlarda
başka başkadır.

Saf , tertemiz , bütün kötülüklerden arınmış. Ben böylesine insanlara ÖZLEM,
SEVGİ, SAYGI duyarım. Yaşattıkça yaşatmak isterim yüreğimde...!

Şu an ki durumuma gelince ;

Seven kişilerden bahsetmek isterim. Bence seven kişi tüm iyi şeyleri seven,
gören, düşünen kişidir. İnsan böyle bir şeyi varlığında yaşattığında
insandır. Ve yaşıyordur.

Yitirdiğinde ise her şeyi ölmüştür. Belki yaşıyordur ama duyuş, düşünüş,
hissediş ve anlayış nerede kalmıştır. Bir bitkiden farkı var mıdır?

Öyleyse...

Neden yaşıyoruz ve insan denilebiliyor. Bu kelimenin gerçek anlamını taşımak
gerekiyor galiba... Sence

Sıkıldım !!!

Her neyse işte...

Vakit bir hayli ilerledi. Ortalıkta büyük ve derin bir sessizlik var. Sadece
evet evet şimdi bir tren sesi geliyor.

Çok şey yazabilmek için durdurmak istiyorum. Dakikaları zaman geçmesin
istiyorum.

NURAY sana duyduğum sevgiyi ifade etmek istiyorum. Edemiyorum ki dedim ya
saliseler dahi benimle yarış edercesine ilerliyor. İçimden birileri saati
kırıp parçalamamı istiyor.

Saçmalamaya başladım gibime geliyor...

Şu an saat 02:45 bile çoktan geçti. Biraz daha yazmak istiyorum ama olmuyor.

AKLIMA GELEN TEK ŞEY
“ SEN ” VE “ SENİ SEVİYORUM “
DİYEREK BAĞIRMAK .VE SENİ NASIL SEVDİĞİMİ KANITLAMAK

SENİ SEVDİĞİMİ UNUTMA.....!!!!

Şu anda senden ayrılışımın ikinci günündeyim , buğusu çalınmış sıcak özlemin ayrılıklara o kadar çabuk dönüştü ki...
Bu şehir yine kalabalık yine kaskatı bakışlarıyla boğuyor insanların gündüzlerini.
Bense düşlerimi avuç avuç taşımaya çalışıyorum gerçeklere ta ki sabahın o insan eli değmemiş saatleri uykularıma elektirik verinceye dek. İşte bu şehrin ve şehrin soğuk gürültüsünün gölgelerinde aşkımı darğaçlarında sallandırmanın yollarını ararken , eski bir dostun sıcak nefesine rasladım. Tüm bunlar acısıyla, tatlısıyla, tatımlık şımarıklıklarıyla herşeyiyle çok güzel. Tam ben sensizliğe dayanabilmek için , hasretini çektiğim kokuna ulaşabilmek için rüya harıtasını alırken ,bir el dokundu omuzuma. Düğüm düğüm gırtlağımdan tırmanarak özgürlüğe koşan hıçkırıklarımı teselli etti . Seni hergece gördüğüm rüyalarımda sımsıkı tutuyorum ellerini , eğer onları hiç bırakmazsam rüyam sona erse bile sen yanımda kalacakmışsın gibi geliyor.Gözlerimzde çocukluğumuzdan kalan masum,temiz ve pembe renkli etmeye mecbur olmadığımız halde etmekten hoşlandığımız yeminler ve dudağımda sen. SENİ SEVİYORUM... blair Dilek

Sizde kendi Aşk Mektup'unuzu bize gönderin burada yayınlayalım yapmanız gereken tek şey bize mail atmak maillarınızı bekliyoruz....

Mailımız