Bir sevgili bul ki ölmesin

Dertli birisi, aglayip inlemede, degirmen taslari gibi dönmedeydi. Imam Sibli, onu görüp sordu:
    - Ey gözü yasli kisi, bu aglayis neden?

Adam:
    - Ey alemin seyhi, dedi, bir sevgilim vardi, güzelligi canima can katiyordu. Öyle bir güzeldi ki, yüzü nar
       cicegine benziyordu....Fakat öldü. ben de derdinden yüzlerce defa ölüyorum. Onun hasretiyle gözüme alem,
       kara görünmede....Ne bir an onu unutabiliyorum, ne de vuslatina eriyorum....

Seyh Hazretleri isiklar dolu gözlerini dertli adamin gözlerine dikip dedi ki:
    - Madem ki gönlün bu yüzden perisan, bu yüzden kendinden gecmedesin.....Bu gam, bu keder nedir ki, neden
       boyuna aglayip duruyorsun? Yeniden bir sevgili tut....Öyle bir sevgiliye gönül ver ki ebediyyen ölmesin ve sen 
       de ayrilik derdine düsmeyesin.....Nihayet ölüp giden dostun dostlugunu, insanin canini dertlere sokar....

Imam Sibli Hazretlerinini vermek istedigi ders su idi:
    - Rabbini sev de ebediyyen ayrilik derdine düsme!......

Kaynak: Secme Dini Hikayeler - Mustafa Necati Bursali