Bir öykü
MARANGOZ

Yaşlı bir marangozun emeklilik çağı gelmişti.İşveren müteahhide, çalıştığı konut yapım işinden ayrılmak ve eşi, büyüyen ailesi ile birlikte daha özgür bir yaşam sürmek tasarısından söz etti.Çekle aldığı ücretini elbette özleyecekti; ama emekli olmayı arzuluyordu.
Müteahhit iyi işcisinin ayrılmasına üzüldü. Ve ondan,kendine bir iyilik olarak, son bir ev daha yapmasını rica etti.Marangoz kabul etti ve işe girişti; ne var ki gönlünün , yaptığı işte olmadığını görmek pek kolaydı. Baştan savma bir işcilik yaptı ve kalitesiz malzeme kullandı.Kendini adamış olduğu mesleğine böyle son vermek ne talihsizlikti!..İşini bitirdiğinde, işveren, evi gözden geçirmek için geldi.Dış kapının anahtarını marangoza uzattı. "Bu ev senin" dedi,"sana benden hediye".Marangoz şoka girdi. Ne kadar utanmıştı! Keşke yaptığı evin kendi evi olduğunu bilseydi! O zaman onu böyle yapar mıydı!
Bizim için de bu böyledir. Gün be gün kendi hayatımızı kurarız. Çoğu zaman da,yaptığımız işe elimizden gelenden daha azını koyarız.Sonra da şoka girerek,kendi kurduğumuz evde yaşayacağımızı anlarız. Eğer tekrar yapabilsek,çok daha farklı yaparız.Ne var ki geriye dönemeyiz.
Marangoz sizsiniz.Hergün bir çivi çakar,bir tahta koyar ya da bir duvar dikersiniz."Hayat,bir kendin yap tasarımıdır" demiştir biri. Bugün yaptığınız davranış ve seçimler,yarın yaşayacağınız evi kurar.Öyle ise onu akıllıca kurun.Unutmayın:
*Paraya ihtiyacınız yokmuş gibi çalışın.
*Hiç incinmemişsiniz gibi sevin.
*Kimse izlemiyormuş gibi dans edin.

Kaynak: bilinmiyor