BÖYLE BiR DOSTUNUZ OLDUM?

Daima düşünceliydi.

Susması konuşmasından uzun sürerdi.

Luzumsuz yere konuşmazdı.

Konuştuğunda ne fazla,ne de eksik söz kullanırdı

Dünya işleri için kızmazdı

Kendi şahsı için asla

öfkelenmez ve öç almazdı  

Kötü söz söylemezdi

Affediciliği tabii idi intikam almazdı

Düşmanlarını affetmekle kalmaz,onlara şeref ve değer verirdi

Kimseyle çekişmezdi

Çok konuşmazdı.Boş şeylerle uğraşmazdı.

Umanı umutsuzluğa düşürmezdi

Hoşlanmadığı birşey hakkında susardı

Hiç kimseyi ne yüzüne karşı nede arkasından kınar ve ayıplardı

Kimsenin kusurunu araştırmazdı

Kimseye hakkında hayırlı olmayan sözü söylemezdi.

Yanında en son konuşanı ilk önce konuşan gibi dikkatle dinlerdi

Gerçeğe aykırı övgüyü kabul etmezdi

Her zaman ağır başlıydı

Konuşurken çevresindekileri adeta kuşatırdı

Kelimeleri parıldayan inci dizileri gibi tatlı ve berraktı

Yürürken beraberindekilerin gerisinde yürürdü

Yürürken ayaklarını yerden canlı kaldırır,iki yanına salınmazdı

Adımlarını geniş atar,yüksek bir yerden iner gibi öne doğru eğilirdi

Vakar ve sukunetle rahatça yürürdü

Kapısına yardım için gelen kimseyi geriçevirmezdi.

Dostlarına şöyle derdi"Dünya da garip bir kimse,yahut bir yolcu gibi ol"

Herzama hüzünlü ve mütebessim bir haletle dururdu.

Adet üzerine sarfedilen hiçbir kötü sözü ağzına almamıştı.

Sıkıntılı hallerinde kabalaşmaz,bağırmazdı.

Fakirlerle birlikte yerdi. öyleki onlardan ayırt edilmezdi.

Sade kiyafetler giyer,gösterişten hoşlanmazdı.

Konuşurken yüzünü başka tarafa çevirmezdi.

Bulunduğu mecliste ayrıcalıklı bir yere oturmazdı. Sabahları evinden çıkarken şöyle derdi."İlahi,doğru yoldan sapmaktan ve saptırılmaktan,kanmaktan ve kandırılmaktan,haksızlık etmekten ve haksızlığa uğramaktan,sayğısızlık etmekten ve sayğısızlık edilmekten sana sığınırım" Sıradan değildi.Ama sıradan insanlar gibi yaşardı...

O HZ.PEYGAMBERDİ (sallallahu aleyhi vessellem)