GLOBE AND MAIL
1 maart 1984, p. E4
Haar voorste
tanden waren het onderwerp toen ze 13 was.
Wanneer ze
op het podium verscheen en een microfoon vastgreep, met haar lang bruin
haar in een paardestaart, zorgde ze er altijd voor dat ze niet lachte.
Maar al snel werd over haar opvallende hoektanden geschertst in de showbiz
wereld van Quebec.
Céline
Dion, één van de meest toegejuichde zangeressen uit de provincie,
was gekend als het kind met de vampieretanden.
“Ik herinner
me dat ik steeds mijn mond met mijn hand bedekte wanneer ik op het podium
stond”, zegt ze lachend.
“Nee, serieus,
het was een groot probleem toen, met mijn publiek en de fotografen.
Ik luisterde naar sommige komieken die grapjes maakten over mijn tanden
op televisie en huilde.”
Vandaag op
de rijpe leeftijd van 15, neemt Dion, de jongste van 14 kinderen, alle
zangers en muzikanten, een pauze tijdens het repeteren voor een televisie-opname
en stopt ze twee vingers in haar mond om een stevig vastgeschroefde beugel
te tonen.
“Véél
15-jarigen moeten hun tanden laten in orde brengen.” zegt haar moeder Therese.
“Maar voor
Céline was het een echt probleem omdat er zoveel mensen waren die
erover schertsten. U weet wel hoe jonge meisjes zijn...”
Deze jonge
artieste, die de school verliet om een carriëre na te streven, gaat
slechts zelden naar de film of uit dansen met vrienden. Ze gaat vroeg
naar bed - “Dat is beter voor mijn stem” - en staat vroeg op om te repeteren
of om haar eigen video-opnames te bestuderen.
Haar ambitie?
“Ik wil een ster zijn tegen mijn dertigste. Ik zou graag meespelen
in een muzikale komedie met mijn familie, en mijn broers en zussen de kans
geven hun fantasie uit te werken.”
Vanuit de omgeving
van haar vroege kinderjaren in het landelijke Charlemagne naar opvoeringen
in Japan en Frankrijk. Het meisje van het kleine stadje Quebec dat
nooit het huis verlaat zonder haar moeder, wordt geprijst voor haar openhartige
optredens en een stem die beschreven wordt als een kruising tussen Barbra
Streisand en Edith Piaf.
Het begon allemaal
toen ze haar eerste solo bracht op het huwelijksfeest van haar broer.
Ze was 5 - een echt wonderkind, zouden de oudere Dions zeggen. In
die dagen vermaakte de 16-koppige familie vrienden en gasten met hun muziek;
meestal volksliedjes uit Quebec.
Maar roem kwam
er niet over het Dion-ensemble totdat Céline 12 werd en haar moeder
een liedje schreef dat het hek van de dam wierp: Ce n'etait qu'un reve
(Het was maar een droom). De Dions stuurden een tape met daarop het
liedje naar impresario René Angelil.
“We vonden
zijn naam op de cover van een hoes,” herinnert Céline zich, “waarna
ik afwachte en hoopte. En toen gebeurde het allemaal. Vanaf
dan is het een droom geweest, een sprookje.”
Onder de indruk
van haar stem, regelde Angelil een auditie - “Het was niet zoals iets dat
ik ooit daarvoor al gehoord had.” - en hij nam haar mee naar Frankrijk
om er Piaf’s vroegere liedjesschrijver Eddy Marnay, die instemde om de
meeste van haar liedjes te schrijven, te onmoeten. Angelil wist dat
hij een winnares onder zijn vleugels had genomen, en al spoedig verwierf
Dion een plaats in de harten van de Franstalige Quebecanen.
“Ze wordt hier
vandaag beschouwd als een gevestigde ster,” zegt Jean-Claude Aubin van
Trans-Canada Records. “Franstaligen houden van dat soort liedjes.
Als ze in het Engels wil zingen, dan zal ze haar stijl moeten aanpassen.”
Aubin zegt
dat de in Montreal gelegen Trans-Canada drie jaar geleden 1,5 miljoen dollar
investeerde in de opbouw van Dion’s carriëre, maar dat de radio stations
van Quebec nog steeds haar platen niet wilden spelen. Voor programma-regisseuren
was Dion niet meer dan een obscure vocaliste wiens liedjes genoegen brachten
bij oude volksbijeenkomsten.
Nochthans werd
Céline vorig jaar de eerste Canasese zangeres ooit die de felbegeerde
gouden Plaat toegereikt kreeg nadat er van haar album D’amour et d’amitié
(Over liefde en vriendschap) meer dan 700 000 copieën verkocht waren
in Frankrijk.
“Het is vanaf
toen dat we erin lukten de radio stations hier te overtuigen Céline
te promoten”, zegt Aubin. “Zij deed datgene waarvan elke zanger uit
Quebec van droomt. Zij won een gouden Plaat.”
“Vandaag Frankrijk
en Quebec, morgen de wereld,” zegt Dion.
“Ik wil een
internationale ster zijn met in elke grote stad een huis, maar Quebec zal
altijd mijn thuis zijn,” zegt ze. “het is het titel nummer van mijn
nieuw album, Les chemins de ma maison (De weg naar huis). Wanneer
ik terugkom van een trip, voel ik me zo goed terug in mijn provincie, bij
mijn familie.”
HARMONIEUZE NOTEN
Time - 20 oktober 1997 (door
Belinda Luscombe)
 |
Tijdens de
Acamedy Awards van dit jaar, was het opmerkelijk dat BARBRA STREISAND
afwezig
was net toen haar voor een Oscar genomineerd liedje I Finally Found
Someone gezongen werd door een andere diva: CELINE DION. Toen
speculatie optrad over het waarom Babs weg was gegaan, hield deze vol dat
de enige reden waarom ze verstek gaf aan het optreden van de Canadese zangeres
- die soms de nieuwe Streisand genoemd wordt en op dit moment heerst als
de best verkopende artieste - een slecht getimed toiletbezoek betrof.
Nu de twee zangeressen de stemmen bijeengevoegd hebben voor een nieuwe
single; Tell Him: een balade die nu reeds hoog aangeschreven staat, lijkt
het er dan ook op dat de twee willen bewijzen dat er geen rivaliteit tussen
beiden bestaat. De harmonie die er het resultaat van is, zal waarschijnlijk
het plezier van diva-liefhebbers doen verdubbelen en voor een onvermijdelijke
competitie zorgen: het liedje zal weldra te vinden zijn op de verschijnende
Streisand en Dion albums die het binnenkort met elkaar zullen uitvechten
aan de top van de hitparades. |
 |
S'IL SUFFISAIT D'AIMER
Dag Allemaal - 15 september
1998
 |
Het succes
van ‘My Heart Will Go On’, het liefdesthema van de filmhit ‘Titanic’, was
voor Céline Dion de bekroning van een jarenlange internationale
topcarrière. Op haar tweede Franstalige cd werkt zij opnieuw
samen met het Franse supertalent Jean-Jacques Goldman. Dat resulteert
in een rist prachtige liedjes die Céline Dion zingt met alle bravoure
en unieke stijl die haar eigen is. Bovendien hebben de songs stukken
meer inhoud dan haar Engelstalige hits en klinkt Dion authentieker en doorleefder
dan ooit. Niet enkel de fans zullen hiervan genieten. Aanrader. |
RECHTZAAK OVER ONDERGOED CELINE
DION
Infotainment (Ear&Eye)
- 5 oktober 1998
Céline
Dion is verwikkeld in een rechtzaak die haar miljoenen guldens kan gaan
kosten. Volgens aanklager en onderbroekenproducent Carl Legault hadden
de zangeres en haar echtgenoot René Angelil rechten verkocht voor
het gebruik van Céline's naam voor een lingerielijn van Legault.
De fabrikant kreeg naar eigen zeggen bijna een hartstilstand toen hij erachter
kwam dat het artistieke duo dezelfde deal had gesloten met een andere firma.
"Ze hebben me geruïnieerd. Ik ben mijn huis, mijn werk en al
mijn spaargeld kwijt", aldus Legault, die van Céline Dion en René
Angelil een bedrag van 2,4 miljoen dollar schadevergoeding eist.
DE LAATSTE
De Streekkrant - 19 november
1998
Céline
Dion kondigde eerder al aan dat ze een jaar rust wil nemen om een gezin
te stichten. Haar succes besliste er echter anders over. Samen
met echtgenoot en manager René Angelil heeft ze nu wel een rustperiode
vooropgesteld. Op oudejaarsavond 1999 geeft ze een allerlaatste concert
in Montréal en daarna wil Céline ver weg van de schijnwerpers
aan een nieuwe eeuw beginnen.
CELINE DION BLIKT TERUG EN
NEEMT VOOR MINIMUM 2 JAAR AFSCHEID
www.celineonline.com -
november 1999
Wanneer ik
terugblik op de voorbije tien jaren, kan ik moeilijk geloven wat een ongelofelijke
tocht het is geweest… ik heb zoveel dingen om dankbaar voor te zijn…
zoveel fantastische herinneringen…
… Ik heb prachtige
liedjes toegestopt gekregen van de beste liedjesschrijvers ter wereld,
en ik heb de gelegenheid gehad om ze te zingen in zowat elk continent.
Ik heb het privilege gehad om samen te werken met menige grootse producers
en wereldberoemde artiesten en ik had het geluk om zelf deel uit te maken
van enkele van de grootste projecten ooit georganiseerd in de wereld van
entertainment. Zo ontzettend veel is er gebeurd en ik voel me zo
gelukkig omdat ik de kans kreeg in deze droom te leven. Er is nog
zoveel meer dat ik met muziek wil doen en ik heb nog veel meer doelen en
dromen die ik in de toekomst hoop te vervullen. Voor wat het heden
betreft, wil ik me een beetje terugtrekken uit het spotlicht. Ik
wil voor de verandering eens genieten van eenvoudige dingen in het leven.
Ik wil meer tijd met mijn familie en vrienden doorbrengen, en vooral met
René.
All The Way...
A Decade Of Song
Dit album reflecteert
veel hoogtepunten waar ik plezier aan beleefd heb doorheen mijn Engelstalige
opname carrière. De bekende liedjes zijn nummers die bij de
fans de grootste favorieten werden. Liedjes waardoor mensen me kennen…liedjes
die het verleden herkenbaar maken. De nieuwe liedjes zijn nummers
die ik dit jaar heb gekregen en die me enthousiast maakten om ze op te
nemen en eveneens op dit specifiek album te plaatsen. In zekere zin
staan de nieuwe nummers representatief voor het heden en de toekomst.
Alle nummers zijn bijzonder voor mij, maar misschien heeft één
nummer een extra speciale plaats in mijn hart. Misschien weet u wel
al dat René en ik, zoals de meeste koppels, een speciaal liedje
hebben… Ons nummer is “All The Way”, dat bekend werd dankzij de heer
Frank Sinatra. Bijgevolg kan u zich mijn opwinding voorstellen en
wat een grote eer het voor mij was de kans te krijgen dit liedje samen
met de verbazingwekkende stem van meneer Sinatra op te nemen. Wat
hij de muziek gaf zal altijd tijdloos zijn…en ik voel me bevoorrecht om
hem op mijn eigen kleine manier een eerbetoon te kunnen brengen.
“All The Way” somt op wat mijn man en ik voor mekaar voelen, en op een
andere manier beschrijft het een gevoel dat ik heb wanneer ik denk aan
al de liefde en steun die me gegeven wordt door vele toegewijde mensen
die alles wat deze ongelofelijke reis inhield mogelijk maakten.
Back
to my homepage | Terug
naar index Nederlands |Terug
naar nieuwspagina