Voor ons productie-experiment hadden we een scene nodig met niet teveel
inhoud (dan bedoel ik bijv een verhaallijn die duidelijk uit het beeld
is af te leiden of een hele bepaalde sfeer die opgelegd wordt door het
beeld).
Het kostte even moeite om een goede scene te vinden, de meeste hadden
of teveel inhoud, of ze waren te kort. Totdat we de film Exotica keken.
Excotica is een film over een belastingcontroleur wiens dochtertje is overleden,
en hij zoekt troost bij een danseres in een nachtclub. In de film lopen
verschillende verhalen door elkaar die we langzaamaan allemaal bij elkaar
zien komen. Een scene die telkens terugkomt is het beeld van een grote
groep mensen die op een enorme grasvlakte iets zoeken. De scene die wij
gekozen hebben, is de eerste in die serie: een lang shot van een met gras
begroeide heuvelrug, waar langzamerhand, vanaf een enoprme afstand gefilmde
mensen overheen lopen, recht op de camera af. Voordat de mensen zo dichtbij
kunnen komen dat we kunnen zien hoe ze doen of wat voor kleren ze dragen,
is de scene weer afgelopen. De scene duurt 38 seconden en heeft eigenlijk
weinig sfeer in het beeld gelegd gekregen. In het origineel wordt de sfeer
bijna volledig door de muziek (uitgesproken melancholiek dit keer) verzorgd.
Deze scene was dus ideaal voor ons, weinig beeldinhoud waar nog alles
mee te doen is.
We zijn meteen gaan experimenteren met bestaande muziek eronder zetten,
en drie van die experimenten zullen we dinsdag de 23ste a.s. ook presenteren.
Twee versies zijn voorzien van zelfgecomponeerde muziek, dus in totaal
zullen we 5 nieuwe versies + het origineel van deze scene laten zien.
Ook willen we nog even een klein onderzoekje uitvoeren onder de presentatie;
we willen iedere aanwezige een formuliertje in laten vullen met voor elke
versie van de scene 2 vragen:
1 Wat voor sfeer/gevoel roept deze scene bij je op?
2 Vind je het geluid bij het beeld passen?
Dat kunnen we na de presentatie dan nog even verwerken, om te kijken
of anderen deze scenes op dezelfde manier ervaren als wijzelf.
Eén versie vraagt misschien wat extra uitleg, de versie met de Franse tekst en het speeldoosje. We hebben bij die versie ook wat aan het beeld veranderd, de scene is wat langer geworden door een beeld-fade in. Je zou kunnen zeggen dat dat een flauw trucje is om deze versie anders te laten lijken, terwijl daarvoor niet als enige middel het geluid hebben gebruikt, maar ook aan het beeld hebben zitten sleutelen. Dit was echter niet onze bedoeling; bij ons onderzoek gaat het om de relatie tussen beeld en geluid, en in dit geval hebben wie iets met het beeld gedaan zodat er even meer aandacht op het geluid gericht zou worden.
De cd's waar de bestaande muziek vanaf komt, staan vermeld onder het
kopje 'bronvermelding' op de indexpagina.
Christina en Francis in de nachtclub Exotica