We predicted it, alas it happened! And worst than what we were predicting. We repeatedly warned that withdrawal of Russian invaders and collapse of their puppet regime would be followed by the trampling and destruction of Afghanistan by the fundamentalists. We warned that the body and soul of our homeland and its people will be crushed once again under the chains of fundamentalism, and it happened the way not seen before in the history of any Muslim or non-Muslim country.

On 28th April 1992 the poisonous and murderous swords of traitor Gulbudin and his companions fell on our people, especially on Kabul's people. The fundamentalist criminals, these blood thirsty lackeys of foreign reactionary governments, these filthy violators of seventy year old mothers hide themselves under the name of Islam while engaging in orgies of blood baths in Kabul.

Ignore the obvious neighboring reactionary governments, the so-called free world is bemused by the insane competition between their client groups in Afghanistan and consider it a pity to order them silence or to stop their 'game'.

But, wherever there is injustice there is resistance. These dark and ominous nights have a dawn to follow them. The blood thirsty fundamentalist who play like swine with our counties existence and our people's fate will undoubtedly be hanging from the noose of our people's justice. Yes, the day when fundamentalists, and associates to these psychotic killers will be burned in the animal feces, would be the day of revenge of our outraged and injured people. This is the path and the secret to life with dignity and freedom, honor and pride of our people.

Telling the stories of pain and never ending suffering of Martyr Kabul's people is not easy. These songs are nothing but reflection of hellish sadness, and the fire of hate and love and revenge from fundamentalist demons which is burning in the hearts of noble and freedom loving people of Kabul.

Art and Culture Committee of the
Revolutionary Association of Women the of Afghanistan (RAWA)
March 1993

آه، ما گفتیم و دردا که همه فجیع تر از آنچه پیشبینی می کردیم به وقوع پیوست. ما مکررا هشدار دادیم که پس از خروج تجاوزکاران روسی و انحلال رژیم پوشالی اگر پای بنیادگرایان به افغانستان باز شود، آنگاه جسم و روح مردم ستمکشیده ما زیر سنگینی چنان زنجیر های سهمگین و سیاه خرد خواهد شد که تاریخ نظیرش را در هیچ کشور مسلمان یا غیر مسلمان دیگری بیاد نخواهد داشت.

شمشیر خوفناک و زهرآلوده‌ی گلبدین میهنفروش و شرکا که ۱۴ سال تمام در فضای وطن ما چرخ میزد و چرخ میزد سرانجام در ۸ ثور ۱۳۷۱ بر سر مردم ناکام ما یکباره فرود آمد و بخصوص به سختی بر گلوی کابل و اهلیان بی‌پناهش نشست. اینک تبهکاران بنیادگرا این سگان شکاری دولتهای ارتجاعی، این بدذاتان متجاوز بر مادران هفتاد ساله، این رجاله های بی‌ناموس به سرکردگی گلبدین، ربانی، سیاف، مزاری، خلیلی وغیره که با رزالت بی‌مانندی هقت قلمه خود را زیر آرایش اسلامی می‌پوشانند، چنان بیداد پست و خانمان براندازی را در حمام خون کابل گسترانیده اند که با هیچ تعبیر و تشبیعی تصویر شدنی نیست.

از کشور های ارتجاعی معلوم الحال همجوار که بگذریم دنیای به اصطلاح آزاد هم با مشاهده رقابت جنون آمیز جاسوسان شان در افغانستان طوری غرق لذت و هیجان بی‌پایان شده اند که حیف و شرم شان می آید تا زبان گشوده بر آنان فرمان آرامش دهند.

ولی هر جا که ستم هست، مقاومت هست. این شبها و روز های تیره را سحریست. جلادان بنیادگرا که امروز درسریر جنایت و خون و هرزگی همچون خوکان مست و هار همه‌ی هستی میهن و مردم را به بازی گرفته اند فردا بیگمان بر سر دار خلق بپاخاسته و انتقام گیر ما حلق آویز خواهند بود.

آری، روزی که بنیادگرایان و همدستان این بیماران سفله خونخوار همراه با فضله جانوران سوزانیده شوند، روز خجسته انتقام مردم خنجرخورده و برباد رفته ما از دشمنان اخوانی و مالکان خارجی شان خواهد بود.

اینست راه و راز ترنم مجدد آهنگ و جوشش زندگی توام با رهایی، سربلندی و بالندگی ملت ما.

بیان حدیث درد و داغ ناسور مردم کابل شهید آسان نیست. این سرود ها و ترانه ها چیزی بشمار نمیروند جز بازتاب نارسای اندوه دوزخ آسا و قوغ و نفرت و کینه و عشق مقدس انتقام از دژخیمان بنیادگرا که در قلب ریش کابلیان و هر هموطن شرافتمند و آزادیخواه ما زبانه میکشد.

کمیته فرهنگی و هنری
«جمعیت انقلابی زنان افغانستان»
حوت ۱۳۷۲