Op de tast
Op goed geluk
dwaalde ik door het donker

Zonder haast
op mijn gevoel
zo heb ik de weg gevonden
Naar een plek waar ik nooit eerder ben geweest
waar ik al mijn twijfels afgooi en vergeet

oh
Ik zie de hemel open gaan
oh
dit is de hemel, hij bestaat

Ik hoor je stem
Voel je blik
Voel dat ik ben uitverkoren
Je pakt mijn hand
Lacht me toe
Hier ben ik totaal verloren
Je zegt me dat ik nergens bang voor hoef te zijn
Dat alles goed komt omdat jij er bent voor mij

Oh
Ik zie de hemel open gaan
Oh
Dit is de hemel, hij bestaat
Ik weet nu hij bestaat

En weet je liefste
Ik besef dat dit niet eeuwig duren kan
Hoewel ik al zolang ik leef
Naar deze plek verlang
Oh
Ik zie de hemel open gaan
Oh
Dit is de hemel, hij bestaat
Ik weet nu hij bestaat
Ik zie de hemel
oh

De hele wereld draait
en tuimelt om me heen
maar ik herhaal wat ik weet
ik ben niet meer alleen
ik ben niet meer alleen
Ik zie de hemel.

Ik denk nog vaak aan hoe het toen begon.
Wat ook komt we slaan er ons wel door .
Maar als de vlinders sterven in je schoot.
We lagen arm in arm in het gras onder de zon.
Maar we wisten allebei er komt een tijd.
Die zwaar en moeilijk wordt.

Want de passie raak je kwijt .
En ik zei we vechten en we gaan ervoor.
Dan rijst de levensgrote vraag is de liefde minder groot?

En het sprookje van de prins op 't witte paard.
Is veel te vroeg voorbij.
Als de passie is bedaard.
Het doet pijn maar geef jezelf een nieuwe kans.
Alleen dan krijgt je leven weer wat glans.

Refrein:

Dus droog je tranen ook al heb je veel verdriet.
Je kan treuren net als ik maar 't helpt ons niet.
Droog je tranen ook al heb je veel verdriet.
Het leven gaat door.
Je begint weer van voor.
Er ligt vast wel iets moois in 't verschiet .

Het is nu donker, buiten is het stil.
Ik stel me weer de vraag is het dit nu wat ik wil.
Dit duurt duizend keer langer dan ik dacht.
Wat passioneel begint.
Heb je zelden in je macht.
En helaas ik wil wel maar ik kan het niet.
Is het dwaas dat ik jou daarom verliet .

(Refrein)

Het doet pijn maar geef jezelf een nieuwe kans.
Na een tijd krijgt je leven weer wat glans.

(Refrein)

Laat me nu toch niet alleen.
Radeloos en verloren.
Sloop die muren om me heen Help me zo bij jou te kome.

Laat me eens je gezel zijn.
Wees de gids die mij zal leiden.
Want ik ben reeds lang op reis.
En zo moe, kom en bevrijd me.
Neem me mee naar je land.
Vol muziek en vol dromen.
Leid me naar je land.
Laat me in jouw wolken wonen.

Laat me nu nu toch niet alleen.
Neem mijn hand en toon me.
De weg die leidt naar jou alleen.
Help me zo bij jou te komen.
Neem me mee naar je land.
Vol muziek en vol dromen.

Leid me naar je land.
Laat me in jouw wolken wonen.
Laat me nu toch niet alleen.
Radeloos en verloren.
Sloop die muren om je heen.
Help me zo bij jou te komen.

Daar gaat ze.
En zoveel schoonheid heb ik nooit verdiend.
Daar staat ze.
En zoveel gratie heb ik nooit gezien.
Soms praat ze.
Terwijl ze slapend met m'n kussen speelt.
Ik laat ze.
Zolang ze maar met mij m'n lakens deelt .
En zelfs de hoeders van de wet.
Kijken minzaam als ze fout parkeert.
En zelfs de flikken hebben pret.
Als ze sensueel voorbij marcheert.
Ongegeneerd .

Ik weet wel.
Dat zij waarschijnlijk niet lang bij me blijft.
Ik weet wel.
Dat zij met anderen haar tijd verdrijft.
Zij heeft soms.
Geheimen waar ik liever niets van weet.
Zij zweeft soms.
En droomt zodat ze soms ook mij vergeet.

En zelfs de hoeders van de kerk.
Kijken minzaam op haar schouders neer.
De bisschop zegt: dit is Gods werk.
Buigt z'n grijze hoofd en dankt de Heer.
Nog eens een keer.
Dank u, meneer.

Zij heeft soms.
Geheimen waar ik liever niets van weet.
Zij zweeft soms.
En droomt zodat ze soms ook mij vergeet.
En zelfs de hoeders van dit land.
Zouden liever in m'n schoenen staan.

Ja, de premier dingt naar haar hand.
En biedt mij zijn portefeuille aan.
Maar ik denk er niet aan.
Loop naar de maan.
Daar gaat ze.
Daar staat ze.

Anne als ik jou zie ben ik niet meer bij te sturen.
Anne die momenten zouden eeuwig moeten blijven duren.
's Morgensvroeg ik breng het ontbijt naar de kamer.
Het is nog donker en jij ligt nog wat te slapen.
Je ene been hangt uit het bed je haren door elkaar.
En ik geef je 'n zoen op je neusje maar je wordt het niet gewaar.

Je drinkt je koffie en begint zachtjes wat te praten.
Je kan 't niet laten en toch moet je even gapen.
Maar het is zondag dus hoeven we vandaag toch niets te doen.
We duiken terug de lakens in en we vrijen tot de noen.
Je vlijt je zachtjes tegen me aan je hoofdje in mijn zij.
En dan weet ik dat je van me houdt en dat maakt me blij.

't Is niet zo lang geleden.
Maar 't lijkt een ver verleden.
Ze heette Domino.
Of ze noemde zich zo.
En zij had in haar ogen.
Het blauw van regenbogen.

Ze hield niet van Clouseau.
Wel van Mozart en zo.
En bij het ochtendgloren.
Was ik al lang verloren.
Het was echt goed raak.
Ik heb een vreemde smaak.

Ze is niet lang gebleven.
Heeft geen adres gegeven.
Ze heette Domino.
Domino of zo.

Ze hield van verre landen.
Van godverlaten stranden.
Van wachten op Godot.
Zij had kultuur en zo.
Er was iets in haar haren.
't Is moeilijk te verklaren.
Het leek wel maneschijn.
Moet mijn verbeelding zijn.

Dan zei ze ik vergeet je.
Ze lachte zelfs een beetje.
Je komt er wel doorheen.
Jij redt het wel aleen.
't Was hard om te verduren.
Maar 'k ging door heter vuren.

Ze heette Domino.
Domino of zo.
En zij had in haar ogen.
Het blauw van regenbogen.
Ze hield niet van Clouseau.
Wel van Mozart en zo.
Er was iets in haar haren.
't Is moeilijk te verklaren.
Leek wel maneschijn.
Kan mijn verbeelding zijn .
Ze zeggen dat ik taai ben.
Dat ik een echte haai ben.
Het lijkt alleen maar zo.

Vraag maar aan Domino.
Ik heb in heel mijn leven.
Om niemand veel gegeven.
Maar wel om Domino.
Domino of zo.