denoodzaakvan creedence

wat is de noodzaak?

wie zijn de noodzaak?

noodzaak-
nieuws

noodzaak-
opdracht

noodzaak-
projecten

noodzaak-
lijstjes

Zuivere bluegrass, ook voor
niet-liefhebbers


In tegenstelling tot alles wat ik ooit elders heb beweerd: wat is er nu leuker dan naar live-muziek te luisteren. Te laat, om precies te zijn 21.15 uur, kom ik aan in Paradiso. Natuurlijk uitverkocht.
'U bent helemaal alleen gekomen?', vraagt de kaartverkoper. Je ziet hem denken: 'Weer zo'n boerenzoon uit Bavel, die met gevaar voor eigen leven naar de grote stad Amsterdam is gekomen om zijn bluegrass bij te houden.' 'Zeg maar dat je op mijn gastenlijst staat', zegt de schat vol mededogen en ik mag gratis naar binnen.

Opeens begrijp ik zijn gedachten. Volledig uitverkochte zaal met tachtig Tukkers en wat misplaatste 'stetsons'. Maar ik krijg weinig tijd voor sociaal onderzoek. Wat een fantastische muziek, wat een leuk meisje is Alison en wat een perfecte muzikanten. Ik heb in mijn hele leven nog niet zo'n goeie, ingespeelde band gehoord. En dan hou ik nog niet eens van bluegrass. Je kunt een speld horen vallen, zo zuiver. Alle nuances en instrumenten zijn volledig waarneembaar. Alison is aandoenlijk aantrekkelijk, vooral als zij het ritme aangeeft door op haar viool te plukken. Ze is in het echt veel leuker dan op de foto's. Er is geen drummer, maar allemaal nemen ze de ritmepartijen op zich als de ander moet soleren. Alison speelt viool en zingt. En hoe! Heerlijk. Daarnaast twee gitaren, waarvan een ook banjo, een mandoline en een staande bas. Alle nummers duren slechts twee à drie minuten en zijn veelal afkomstig van de cd So long so wrong. Ik ken er niet een, maar deze 'blind date' bevalt prima. Het enige minpuntje is dat de bandleden iets te veel 'incrowd' met elkaar aan het babbelen zijn tussen de nummers. Verder niets dan lof voor Alison. Dit moet eenieder van ons beslist zien. Ook al houdt u niet van bluegrass heren!

noodzaak-
gasten

noodzaak-
links

noodzaak-
dank

noodzaak-
home

english
version

Bij de uitgang staat een vriendinnetje van me te praten met de aardige kaartverkoper. Ze vraagt me of ik nog in de Nicolaas Maesstraat woon, 500 meter verderop. 'Jawel dat doe ik, naar alle tevredenheid en lekker dicht bij Paradiso', is mijn antwoord. Alleen al het hoofd van de kaartverkoper maakte deze avond geslaagd.


Amsterdam, Paradiso, 28 mei 1997
Recensie: Ru de Groen
Reactie


Terug naar concert-index


[wat?]  [wie?]  [nieuws]  [opdracht]  [projecten]  [lijstjes]  [gasten]  [links]
[dank]  [home]  [english version]


e-mail de noodzaak

© de noodzaak van creedence, 1998
all links reserved