|
Vroeger was ik gek op lijstjes. Ik noteerde alles: welke boeken ik had
gelezen, welke films ik had gezien en welke lp's ik waar en wanneer had aangeschaft. Aan
het einde van ieder jaar was het dan ook een fluitje van een cent om een top-10 van wat
dan ook samen te stellen. De laatste jaren ben ik deze boekhoud-tik kwijtgeraakt. Ik houd
bijna niks meer bij.
Mijn eerste reactie na het lezen van opdracht 3 van de derde 'de noodzaak van
creedence-bijeenkomst' uitte zich in een hevig gekrab op mijn achterhoofd. Is er op
muziekgebied wat gebeurd in 1996? Om deze vraag te kunnen beantwoorden, heb ik mijn agenda
en het laatste kerstnummer van het Toonaangevend
Tijdschrift Oor (dat ik nog wel ieder jaar trouw koop) ter hand genomen.
En wat blijkt? Zeker op concertgebied is er het nodige gebeurd. Sterker nog: ik heb de
allergrootsten uit de geschiedenis van de popmuziek op de podia mogen aanschouwen. Wat
dachten wij van Bruce
Springsteen, Bob
Dylan, Neil Young en Van Morrison? Als ik deze
namen op een rijtje zie, dan mogen we toch wel van een uitzonderlijk jaar spreken.
Springsteen in zijn eentje in Carré
was natuurlijk bij voorbaat een belevenis. Hij gaf een indrukwekkend concert. Maar
minstens zo veel indruk maakte de voorverkoop: uren voor Carré in de rij gestaan waarbij
de gestaag vallende sneeuwvlokken boven de Amstel voor een schitterend decor zorgden.
Bij Bob Dylan had ik de moed opgegeven, die man kan niet meer zingen dacht ik. Maar wat
bleek, in Vredenburg gaf hij een prachtig concert.
'Dylan murmelt niet, Dylan zingt' schreef het Utrechts
Nieuwsblad.
Van Morrison had, eveneens in Vredenburg, weer eens goede zin en gaf waar voor ons geld.
Dat hebben wij met Van the Man toch meer dan eens anders mogen meemaken.
Neil Young, samen met
zijn huisband Crazy Horse,
ten slotte, was voor mij het hoogtepunt van alle concerten in 1996. Zijn optreden in die
vreselijke Ahoy'-hal was niet evenwichtig en rommelig. Maar ik heb genoten van zijn
klassiekers en zijn gierende gitaargeluid. Rita, die mij naar Rotterdam-Zuid had begeleid,
vond het herriemuziek. Een mooier compliment had Neil niet kunnen krijgen.
Maar er was meer op podiumgebied: een prachtige Emmylou Harris in Paradiso
met een zwaar tegenvallende Joe Henry in het
voorprogramma, een aangename kennismaking met Joe Ely in de Melkweg en een
gemoedelijk Munich Records Festival in Vredenburg met iets te veel
geitenwollensokkensfeer. En tot slot verzorgde 16 Horsepower in de Melkweg een uiterst fascinerend optreden. Bedankt
René! Ik neem al mijn negatieve opmerkingen over jouw bijdrage bij de vorige
noodzaak-bijeenkomst terug! 16 Horsepower mag blijven.
Op cd-gebied moet ik helaas afhaken. Ik heb weer een hoop gekocht, maar voornamelijk oud
spul. Slechts drie aankopen zijn in 1996 verschenen: de uitstekende soundtrack van de film
Dead man walking, How long has this been going on van Van Morrison (goed, maar
niet verrassend en weer snel vergeten), en de geweldige teringherrie op A ass pocket of
whiskey van R.L.
Burnside.
En dan heb ik de nog in 1996 verschenen heruitgave van Younger than yesterday van the Byrds en de boxen 30
jaar Boudewijn de Groot en de Rhino-uitgave The Doo Wop Box II aangeschaft. De
laatste is een schitterend vervolg op de al even fraaie Doo Wop Box I uit 1993. Rhino heeft overigens een van de mooiste sides op
Internet, met allerlei achterinformatie over de totstandkoming van de beide doo wop-boxen
(zowel de zoektocht naar nummers als de commerciële en juridische haken en ogen die bij
het samenstellen van de compilaties om de hoek komen kijken, worden beschreven). Zeker een
bezoekje waard!
Om een mening te kunnen geven over de - volgens vele muziekkenners - plaat van het jaar,
ben ik in het kader van deze noodzaak-opdracht nog even naar Concerto getogen om Odelay
van Beck te
beluisteren. Het klonk allemaal wel aardig, maar niet goed genoeg om tot aanschaf over te
gaan. Ik vond Beck bij vlagen wel erg veel lijken op G. Love & Special
Sauce.
Echte muziekfilms in 1996 kan ik mij niet herinneren. Wel een aantal prachtige speelfilms
met als toppers Fargo (geweldige dialogen: -OH YEAH? -YEAH. -OH!), Trainspotting
en Secrets and lies.
Zijn er nog goede muziekboeken verschenen in 1996? Ik heb geen idee. Wel heb ik genoten
van Gerard Reve's Het boek van
violet en dood waarvan ik jullie het volgende fragment op pagina 103 niet wil
onthouden: 'Mijn verschijning had iets tijdloos: ik had geen leeftijd omdat ik een eeuwige
pelgrim was naar een immer wenkende horizon. Helemaal geen lelijke gozer, en voor de
liefhebbers van het soort nog steeds een buitenkansje.' Met muziek heeft dit weinig van
doen, maar het getuigd wel van grootse poëzie. |
|
