Nadenkend over mijn lijstje kwam ik er achter dat ik maar weinig live-opnamen heb. Over een radio beschik ik al jaren niet meer en live-cd's en platen zijn die er?

Nu kijken de medeleden misschien verschrikt op; houdt deze jongen wel van muziek? Heeft hij alleen maar supergelikte studio-opnamen?
Ik kan jullie geruststellen, dat is niet zo. Maar opvallend is het wel. Misschien is het toch wel zo dat ik niet zo van live-opnamen hou. De geluidskwaliteit is vaak slecht en dat gekrijs van de publiek... Nee, dat kan het ook niet zijn. Ik denk toch dat de belangrijkste reden is dat ik geen radio heb. Want de bands en muzikanten die ik draai, brengen weinig live-cd's uit.

Misschien is dat maar goed ook. Live-muziek moet je meemaken. Komt pas echt tot z'n recht als je de muzikanten ziet spelen. En dan vooral niet op grote podia als Pinkpop, Ahoy' of de Kuip. Live-muziek moet iets intiems hebben. Van kroeg tot Tivoli, groter hoeft het wat mij betreft niet.

Toch bleek bij nader onderzoek mijn muziekverzameling niet geheel live-loos. Veel van die opnamen dateren echter uit het begin van de jaren tachtig, toen je nog programma's als Moondogs had, maar die hebben nu veelal hun relevantie verloren. Zo heb ik nog live-opnamen van onder meer The Jam, Joe Jackson, Kowalski, Simple Minds en Cocteau Twins. Ook kwam ik nog een witte lp van U2 tegen uit 1982. Wie weet is die nu wel veel geld waard.

Zover ik me kan herinneren is er maar één live-plaat geweest die ik veel heb gedraaid en dat is Peter Gabriel plays live. Ik vond zelfs de live-versies veel mooier dan de studio versies. Het kan dus blijkbaar wel. Maar één is een wel erg magere oogst na zoveel jaren muziek luisteren. Ik weet ook nog dat ik een live-plaat van John Cale erg mooi vond, maar nu vind ik dat dus vooral gehakketak.

Het lijstje dat ik uiteindelijk dan toch heb gemaakt, is dan ook weinig representatief voor wat ik veel heb gedraaid. Het zijn enkele pareltjes die ik tussen alles (her)ontdekte. Zoals...