|
Perfect concert van oude rot
'Op 29 mei traden in Paradiso Ian Hunter en Mott the
Hoople op. Eens te meer werd bewezen dat popsterren uit de jaren zestig en zeventig er
beter aan doen om zich voor te bereiden op hun pensioen en zich niet meer te wagen aan
optredens met live-muziek. Ian Hunter was duidelijk vele jaren ouder geworden, had zich
voor de gelegenheid een fijne popbril aangeschaft en z'n haren nog eens goed in de krul
gezet. Zijn begeleidingsband deed z'n best, maar had duidelijk betere tijden gekend en het
resultaat was dan ook een lusteloos en overbodig concert.'
Dit had een recensent kunnen schrijven, maar dan was hij blijkbaar bij een ander concert
geweest.
Ian Hunter en Mott the Hoople klonken me
vaag bekend in de oren en in de popencyclopedie las ik dat het hier 'glamrock' betrof, een
genre dat me nooit geboeid heeft. Met de 'glam' in de schoenen trok ik dus naar Paradiso.
Ik was van plan om een half uur te blijven, voldoende om een indruk van het concert te
krijgen en na een uur wachten op de band die maar niet begon, bedacht ik dat een kwartier
ook wel lang genoeg zou zijn.
Uiteindelijk kwam men op. Ik heb niet kunnen ontdekken wie Mott was en wie
precies the Hoople, maar ik neem aan dat de zanger Ian Hunter was. Van alle nummers die
gespeeld werden, kende ik er welgeteld één, hun hit 'All the young dudes'. Ik was die
avond doodmoe en ik had geen zin in Hunter en Mott, maar ik ben het hele concert gebleven
om de eenvoudige reden dat het een heel leuk concert was. Ian was uitstekend bij stem (de
kenners vinden ongetwijfeld dat hij vroeger beter klonk), z'n begeleidingsband was
bijzonder op dreef en de leadgitarist speelde meerdere sterren van de hemel. Kortom, ik
heb me zeer vermaakt bij een perfect concert. |
|
