Ένα σύγχρονο έργο (1994) από τη χώρα του Μ. Μαίτερλινγκ, της οποίας δεν γνωρίζουμε καθόλου τη νεότερη δραματουργία. Γραμμένο επιπλέον, από μια νέα-33 χρονών-συγγραφέα, ταλαντούχα και ήδη βραβευμένη στην πατρίδα της και στη Γαλλία, για το πεζογραφικό και θεατρικό της έργο.
Με γραφή εξαιρετικά στέρεη, άλλες στιγμές ποιητική κι άλλες τολμηρά ανατρεπτική στον αυτοσαρκασμό της, η Νοτόμπ μας μεταφέρει σ' ένα τοπίο "επιστημονικής φαντασίας".
Σε μια πολιορκημένη πόλη (ίσως το Σεράγεβο;), στο κοντινό μέλλον, ένας καθηγητής Πανεπιστημίου, ο βοηθός του (Ντάνιελ) και μια φοιτήτρια (Μαρίνα), παλεύουν να σωθούν από το ...κρύο... Είναι χειμώνας και η έλλειψη πετρελαίου στη χώρα βασανίζει τους πολιορκημένους, καθώς τους στερεί τη ζωογόνο ζέστη. Ένα εφιαλτικό παιχνίδι θ' αρχίσει στο άδειο πλέον από έπιπλα -αφού τα καίει στο τζάκι για να ζεσταθεί-σπίτι του καθηγητή. Η Μαρίνα προτείνει να κάψουν όσα από τα βιβλία θεωρήσουν "άχρηστα", κακογραμμένα, ανούσια! Έτσι τα "κακά" βιβλία δίνουν ζωή (ζέστη) και τα "καλά" μένουν ανέπαφα, αλλά άχρηστα. Για πόσο όμως; Οι κατά τεκμήριον διανοούμενοι (καθηγητής- βοηθός του- φοιτήτρια) προοδευτικά θ'αποφασίσουν πως η καύση των βιβλίων είναι ζωτική ανάγκη, που είναι ικανή όμως να παρασύρει τα "καλά" μαζί με τα "κακά" βιβλία!
Οι "φορείς του πολιτισμού", αυτά τα τρία πρόσωπα- μόνα τους σ'ένα κατεστραμμένο κόσμο-θ' αρχίσουν ν' αποστηθίζουν τα βιβλία που εκτιμούν για να τα ξαναγράψουν κάποτε, όταν το χαρτί θα ξαναπάρει τη φυσική του θέση στο νέο πολιτισμό. Στην πορεία του έργου οι προσωπικότητες των τριών ηρώων περνάνε από τις δοκιμασίες που το κρύο και το μακάβριο παιχνίδι τους θα φέρουν και οδηγούνται σ' ένα ιδιότυπο "happy end": την έξοδό τους, θαρραλέα μες την απόγνωσή τους, στην έρημη πόλη, όπου καραδοκούν οι ελεύθεροι σκοπευτές των βαρβάρων. Αλλά, έχουν στη μασχάλη τους το μοναδικό βιβλίο που σώθηκε και στο μυαλό τους την "Κιβωτό" των αγαπημένων βιβλίων που τα έκαψαν αναγκαστικά για να ζεσταθούν. Μπορούμε να ελπίζουμε, λοιπόν. Ακόμη κι έτσι.
Τα καύσιμα δίνουν την ευκαιρία να ξανασκεφτούμε την πορεία του πολιτισμού μας. Να ψηλαφίσουμε τις αρχέγονες ανάγκες , βάζοντας για λίγο στο πλάι τα κατά συνθήκην ψεύδη που μας καθορίζουν στην καθημερινή ζωή.
Και -εν τέλει- τα ΚΑΥΣΙΜΑ είναι ένας ύμνος στη ζωή και στη γνώση, μια ζοφερή ελεγεία που μπορεί παρ' όλα αυτά να μας "κλείσει το μάτι" με τρυφερότητα και αγάπη για την υπέροχη πολυπλοκότητα της ανθρώπινης φύσης.
Εμείς στη ΣΤΙΓΜΗ νιώθουμε την ανάγκη να μεταφέρουμε το μήνυμα της συνομήλικής μας Αμελί Νοτόμπ από το Βέλγιο στην Ελλάδα. Γι' αυτό και το περιλάβαμε στον προγραμματισμό μας.
