สุนัขพันธุ์อเมริกันฟ็อกซ์ฮาวน์ด
( AMERICAN FOXHOUND )
ถิ่นกำเนิด             สหรัฐอเมริกา
น้ำหนัก                50 ปอนด์ (โดยเฉลี่ย)
ความสูง               21-25 นิ้ว
ขน                       แข็งและแนบแน่น ไม่สั้นเกินไป
สี                         สีอะไรก็ได้
จัดอยู่ในกลุ่ม      HOUND
ข้อดีข้อเสียของสุนัขพันธุ์นี้
ข้อดี
      -      เป็นนักล่าชั้นหนึ่ง
       -      เป็นสุนัขที่มีชีวิตชีวา
      -       เต็มไปด้วยความทรหดอดทน 
      -       เป็นมิตร		 ข้อเสีย
    -        ค่อนข้างจะเจี้ยวจ้าว
     -        มีความโน้มเอียงที่จะไม่เชื่อฟังหรืออยู่ในโอวาท
     -       สุนัขพันธุ์นี้ไม่ค่อยเหมาะที่จะเลี้ยงเป็นเพื่อน
ประวัติ 
              เดอ โซโต เอาฮาวน์ดตัวแรกเข้ามายังโลกใหม่เพื่อแกะรอยพวกอินเดียนแดงในปี 1650 โรเบิร์ต บรุก
ตั้งถิ่นฐานลงในแมรี่แลนด์พร้อมด้วย ฟ็อกซ์ฮาวน์ดทั้งฝูง ท่านยอร์จวอชิงตันเอาสุนัขพันธุ์อังกฤษ  ส่วนหนึ่ง
มาเลี้ยงไว้เมื่อปี 1770 และได้รับของขวัญชิ้นหนึ่งเป็นสุนัขล่ากวางพันธุ์ฝรั่งเศสที่มีหูยาวจากนายพลลาฟาแย็ต
เมื่อปี 1785
             สุนัขสองพันธุ์ของวอชิงตันก็เลยผสมกัน และอาจจะเป็นบรรพบุรุษสุนัขของอเมริกันฟ็อกซ์ฮาวน์ด
ในทุกวันนี้ก็ได้
            พวกนักแสดงหาเมืองขึ้นต่างก็อยากล่าสุนัขจิ้งจอกดังที่รู้กันในอังกฤษแต่ป่าอันเปล่าเปลี่ยวนั้นเอง
ทำให้ต้องเปลี่ยนแปลงกีฬาชนิดนี้เสียบ้าง พวกชาวแมรี่แลนด์และชาวเวอร์จิเสียที่ขี่ม้าได้แข็งก็ไม่ค่อยใฝ่ใจ 
ในแบบฉบับการล่าของอังกฤษยามเมื่อควบตามฝูงสุนัขไปอย่างไม่กลัวตกมาคอหัก
            ฝ่าพงป่าลำธารข้ามทุ่งและไต่เขาไปนั้น พอนักล่าเห็นตัวเหยื่อเข้าแล้วก็มักจะแหกปากร้องไห้เสียวเข้า
กระดูกสันหลังยาม   เมื่อทหารฝ่ายเหนือฝ่ายใต้โลดถลาเข้าประจัญบานกันในยุคสงครามกลางเมืองนั่นเอง 
          นักควบอาชาที่กวดสุนัขจิ้งจอกจี้ไปตามทุ่งตามท่าในฟิลาเดลเฟียที่เพิ่งตั้งเมืองใหม่ ตลอดจนในไร่ของ
เมนฮัตตันตอนบน หรือการล่าสุนัขในบรุกสินนั้นเพิ่งมาสั่งห้ามกันเมื่อไม่ถึง 100 ปีมานี้เอง
          กีฬาดังกล่าวนี้ยังก่อแบบฉบับการล่าสุนัขจิ้งจอกในรูปต่าง ๆ แล้วแต่ว่าจะเป็น-ภูมิภาคไหน บางฝูงที่เจ้าของหวงนักหวงหนาก็ไปโผล่อยู่ภาคใต้ และต่างก็มีชื่อของผู้เพาะเลี้ยงรายฉมัง ๆ ไว้ เช่น 
มอบิน วอล์กเกอร์ เบริ์ดซอง และอื่น ๆ สานพัดยี่ห้อ และต่างพวกต่างก็เหมาะกับวิธีการล่านั้น ๆ
         สุนัขจิ้งจอกในอเมริกานั้นหายากกว่าในอังกฤษ และกลิ่นสุนัข และกลิ่นสุนัขจิ้งจอกในดงทึบและ
ภูมิประเทศที่เป็นขุนเขาก็ตามยาก ฉะนั้นอเมริกันฟ็อกซ์ฮาน์ดจึงต้องอาศัยจมูกที่ไวและแม่นยำเป็นพิเศษ สุนัขที่แกะรอยติดตามสุนัขจิ้งจอกที่ว่องไวรวดเร็วไปไม่ลดลฟฝ่าพื้นภูมิประเทศที่ทุรกันดารไม่ท้อถอย ตีนที่ไม่เหมือนกับตีนกระต่ายของเขานั้นควบจัดสุดที่นักอาชาจะตามได้ทัน
         นักล่าจะตามได้ถูกทางก็เพราะเสียงเห่าหอนของเขาที่บรรเลงไปตลอดทาง สุนัขพันธุ์ฝรั่งเศลของยอร์จ วอชิงตันนั้น กล่าวกันว่าเขาร้องเพราะมีกังวานประดุจ "เสียระฆังในกรุงมอสโก" กระนั้นเทียวละ ยามค่ำคืน
สุนัขพวกนี้จะตามกลิ่นสุนัขจิ้งจอกจนกระทั่งสุนัขจิ้งจอกมุดเข้ารู เข้าโพรง เขาก็จะเฝ้าอยู่อย่างนั้นจนกระทั่ง
เจ้าของป่าเขาเรียกนั้นแหละ เขาจึงจะวิ่งกลับมาไกลนับเป็นไมล์ ๆ เพื่อเข้าบ้าน ซึ่งนับว่าเก่งไม่น้อยที่จับ
ทิศทางกลับบ้านได้แม่น
        อเมริกันฟ็อกซ์ฮาน์ดนั้นหูยาวและตาโศกเอาไปประกวดในอังกฤษแม้ยากที่จะชนะคนอื่นเขาได้แต่เสียง 
ของเขานั้นอย่าบอกเลยที่เดียวทั้งไพร่หรือกระฎมพีทั้งปวงฟังเขาบรรเลงแล้วติดใจ