ลักษณะประจำพันธุ์ 
              ลักษณะปรากฎทั่วไปของอัลเซเชี่ยนจะต้องเป็นสุนัขแสดงให้เห็นความได้สัดส่วนเป็นอันดี รูปร่างของอัลเซเชี่ยนจะต้องกระเดียดไปทางเกรย์ฮาวด์ ร่างกายจะต้องมีกระดูกแข็งแร่ง กล้ามเนื้อ
สมบูรณ์ เคลื่อนไหวรวดเร็ว ร่างกายสุนัขทั้งหมดตลอดจนการแสดงออกต้องมีท่าทีระมัดระวัง 
               คุณลักษณะเด่นชัดสามประการคือ ความซื่อตรง ไม่มีการเปลี่ยนแปลงความฉลาด 
และความสามารถที่ใช้ความคิดเพื่อตัวมันเอง
              ขนาดน้ำหนัก  อัลเซเชี่ยนมีขนาดโตกว่าสนัขปานกลางเล็กน้อย ตัวผู้สุง 24-26 นิ้ว  ตัวเมียสูง 
22-24 นิ้ว    ส่วนน้ำหนักประมาณ 26-31 ก.ก. สุนัขตัวใดสูงเหนือมาตรฐานสูงต่ำกว่ามาตรฐานสูงสุด จะทำให้คุณค่าของพันธุ์นั้นน้อยลง
สีขน                          สีขนไม่สำคัญอาจเป็นสีดำ สีเทาอย่างสีเหล็ก สีเทาอย่างขี้เถ้า สีเหลืองแกมแดงอ่อน สีน้ำตาล-
                                   แกมแดงอ่อน สีน้ำตาลอ่อน กับมีหลังอานเป็นสีดำ สีน้ำตาลค่อนข้างเหลือง สีน้ำตาลอ่อน
                                   มีรอยด่างเป็นสีขาวที่หน้าอกและขาเป็นสิ่งที่พออนุโลมได้ สีขั้นสุดท้ายของลูกสุนัขสามารถ
                                   รู้ได้เพียงแต่เมื่อขนตอนบนงอกขั้นโดยทั่วไป แต่สีที่นิยมมากที่สุด  คือ สีดำ และน้ำตาลปนดำ
เส้นขน                      มี 3 ชนิด เส้นขนสั้น เส้นขนหยาบหรือที่เรียกว่าขนเส้นลวดและขนเป็นเส้นลอนขนชั้นล่าง
                                  ซึ่งเป็นขนละเอียดทำให้กันน้ำได้ เส้นขนแต่ละเส้นจะเหยียดตรงแข็งแรงแนบสนิทกับร่างกาย
                                  เส้นขนบนหัวรวมทั้งเส้นขนใบหู และขนด้านหน้าของขา นิ้วเท้าเป็นเส้นขนสั้นเกรียนหรือขน
                                  ที่คอจะยาวและหนา ความยาวของเส้นขนที่สั้นเกินไปถือเป็นข้อบกพร่อง
หัว                            ต้องได้ขนาดกับร่างกาย ไม่หยาบกร้าน เกี้ยงเกลา ความกว้างระหว่างหูทั้ง 2 ข้างพองาม 
                                  เมื่อมองดูหน้าผากจากด้านหน้า และด้านข้าง ควรโค้งเล็กน้อย อาจมีรอยเพียงร่องตรงกลาง-
                                  เท่านั้น แก้มโค้มกลมไม่ควรยื่นออกมาเมื่อมองด้านบน ส่วนยอดของหัวจะค่อยเรียวเป็นรูป-
                                  เอนปากมีขนาดยาวและแข็งแรง ริมฝีปากควรยืดคลุมกรามมิดชิด ตั้งจมูกควรทอดได้
                                  ระดับกับแนวของหน้าผาก การกัดที่ถูกควรเป็นเช่นเดียวกับการตัดของกรรไกร 
                                  ไม่ใช่ฟันบนข่มฟันล่างหรือฟันทางข่มฟันบน
หู                               ควรมีขนาดปานกลาง กว้างที่โคนและตั้งอยู่เบื้องสูง หูทั้งสองข้างควรตั้งตรงเรียวขึ้น
                                  ไปจนถึงปลายหูที่แหลมและโน้มไปข้างหน้าเล็กน้อย ลูกสุนัขหูอาจไม่ตั้งจนกว่าอายุ 4 
                                   หรือ 6 เดือน
ตา                              ควรมีขนาดปานกลางมีลักษณะเหมือนผลอัลมันด์ ไม่พองหรือโปนออกมา สีตาควรเป็นสีดำ
ลำตัว                         หน้าอกควรลึก ไม่กว้างเกินไป ซี่โครงไม่แบนหรือเป็นรูปถัง หนังท้องจะต้องรั้งดึงขึ้นมา
                                    เพียงปานกลาง หลังตรง ระหว่างโหนกหลังตรง ต้นคอและตะโพกไม่ยาวเกินไป 
                                    เนื้อตะโพกต้องกว้างและมีกำลังตะโพกต้องยาวและโค้งเล็กน้อย 
หาง                             ควรมีขนยาวเป็นพวงลงมาจนถึงข้อเข่าหลัง บางทีอาจโค้งงอไปทางด้านหนึ่ง เวลาพักนิ่ง ๆ 
                                    หางควรห้อยลงมาอยู่ในลักษณะโค้งเพียงเล็กน้อยเมื่อตื่นตัว ส่วนโค้งของหางจะมากขึ้น 
                                    หางไม่ควรเป็นเส้นตรงหรือโค้งขึ้นเหนือหลัง สุนัขที่ถูกตัดหางไม่ควรนำเข้ามาปะปนกัน
อุ้มเท้า                         อุ้งเท้าควรกลมเบียดกันสนิทและโค้ง เนื้ออุ้งเท้าควรแข็งมาก เล็บสั้นและแข็งแรง เป็นสีคล้ำ
                                    นิ้วเท้าเล็ก อาจเป็นเดี่ยวหรือคู่
ข้อบกพร่อง                 ข้อบกพร่องที่จะทำให้ประสิทธิภาพเลวลง เช่น ประสาทอ่อน ตื่นเต้น ตกใจง่าย
                                      มีลูกอัณฑะลูกเดียว ไม่แข็งแรงขาดกำลัง ผอม สีซูบซีด เทอะทะเกินไป หลังอ่อน ขาตั้งตรง
                                      ปากสั้นเกินไป หรือยาวเกินไป ฟันไม่เจริญ (อ่อนแอ) หรือฟันผุ เส้นขนสั้น หรือยาวเกินไป