Λίγο πριν γιορτάσουμε την είσοδό μας ως ανθρωπότητα στο 2.000 και σαφώς όχι την αρχή του νέου αιώνα όπως λανθασμένα πολλοί θέλουν να υποστηρίζουν μιας και τούτη η είσοδος θα πραγματοποιηθεί το 2001, κάποιοι ζουν με τον εφιάλτη του πολέμου, ξημεροβραδιάζονται νοιώθοντας την καθημερινή απειλή της ίδιας τους της ζωής, ενώ κάποιοι άλλοι "παίζουν" για ακόμα μια φορά με τον κυνικότερο ίσως τρόπο χρησιμοποιώντας την ¨ωμή βία΄΄ στο όνομα της δικαιοσύνης και της ισονομίας, των δικαιωμάτων και της ελευθερίας.
Η στήλη θέλοντας να ευαισθητοποιήσει ακόμα περισσότερο το αναγνωστικό της κοινό ή έστω να βρει το κουράγιο να ψελλίσει κάτι αισιόδοξο και ελπιδοφόρο μέσα από τα χαλάσματα και τα ερείπια της πολεμικής σύρραξης, παραθέτει αφιλοκερδώς τους παρακάτω διαχρονικούς νόμους.

Χάσαμε τη Λεβίνσκι και αρχίσαμε να χορεύουμε με τις βόμβες. Ο Μπιλ ξύπνησε νοιώθοντας μοναξιά και άρχισε να καταστρέφει μια χώρα (παλιό Αμερικάνικο φάρμακο - μαντζούνι σε περιπτώσεις κατάθλιψης). Και έτσι τα Βαλκάνια μοιάζουν πλέον με πυριτιδαποθήκη έτοιμη να εκραγεί.

Βέβαια σε όλη αυτή την ανυπόφορη κατάσταση φθάσαμε αφού προηγουμένως έγινε σωρεία λαθών και από τις δυο πλευρές, λάθη που περιέπλεξαν ακόμα περισσότερο την κατάσταση που επικρατούσε στα εύφλεκτα Βαλκάνια.

Και έτσι τώρα μετά από τόσες μέρες βομβαρδισμών βρισκόμαστε και πάλι σε αδιέξοδο, μόνο που τούτη τη φορά το αδιέξοδο είναι περίπλοκο και όχι απλό όπως πριν. Τα πράγματα περιπλέχθηκαν κάμποσο και ένας Θεός ξέρει πως θα ξεμπλεχτούν. Διότι ο νόμος το λέει καθαρά πως και οι δυο πλευρές έχουν κάθε λόγο να μείνουν καθηλωμένες στις πάγιες θέσεις που διατυμπανίζουν καθημερινά λες και τελείωσαν τα αποθέματα του νερού για το κρασί τους.

Και η Ευρώπη λαβαίνει και αυτή μέρος συνωμοτικά σε τούτη την αθλιότητα του πολέμου. Συνωμοτεί και ακολουθεί έναν ηλίθιο, έναν ηλίθιο σε υψηλό πόστο, αδυνατώντας να εναντιωθεί, θεωρώντας πως ο σκοπός αγιάζει τα μέσα. Και η Αμερική καμαρώνει. Καμαρώνει για τον ηλίθιο. Αλλά για μας είναι μικρός.

Και όλα μοιάζουν παράλογα γιατί οι λόγοι δεν είναι παράλογοι. Γιατί η αιτία δεν είναι η ίδια με τους λόγους που ετούτη η παραφροσύνη γίνεται πραγματικότητα.

Τουλάχιστον εδώ στην Ελλάδα είμαστε με το πλευρό των αδυνάτων. Κάνουμε το παν για τους αδερφούς Σέρβους. Συμπαραστεκόμαστε στο δράμα τους, μαζεύουμε καθημερινά τόνους ανθρωπιστική βοήθεια, διαδηλώνουμε σθεναρά για το δίκιο ενός λαού και μιας χώρας που γυρίζει εκατό χρόνια πίσω, θρηνούμε για το χαμό των αμάχων, πετάμε αυγά στις Αμερικανικές πρεσβείες και προξε-νεία, ξυλοκοπούμε υπαλλήλους, προχωρούμε σε ακρότητες και βιαιότητες για το καλό των αδερφών μας, μποϊκοτάρουμε την Coca - Cola και προπάντων διαδηλώνουμε και φωνάζουμε κρατώντας στο χέρι μας τη σημαία του κόμματός μας μιας και οι ευρωεκλογές έρχονται και δεν πρέπει να χαθεί η ευκαιρία υιοθέτησης του αγώνα, λες και όλα γίνονται για τα μάτια του κόσμου.

ΣΗΜΕΙΩΣΗ
Σε ένδειξη διαμαρτυρίας για τις εξελίξεις στην γειτονική Γιουγκοσλαβία και επειδή δεν καταφέραμε να κάψουμε το ΝΑΤΟϊκό αεροπλάνο στο αεροδρόμιο, προτείνω να θεσπιστεί ειδικό κονδύλι από την κυβέρνηση που θα δοθεί στην Αμερική για την εξαγορά μέρους από την καθημερινή ποσότητα βομβών που ρίπτονται στην γειτονική χώρα. Έτσι και θα γλιτώσουμε περισσότερες ζωές, αλλά και θα δαπανήσουμε επενδύοντας αρκετά χρήματα για τον εξοπλισμό των δικών μας Ενόπλων Δυνάμεων.

ΕΡΩΤΗΣΗ ΚΡΙΣΕΩΣ
Αν μας επισκεφθούν ξαναμμένοι για διασκέδαση και εκτόνωση οι ναύτες του 6ου στόλου πως θα τους υποδεχθούμε στο λιμάνι; Με βάγια ή με ντομάτες;
 

Επιστροφή στο ΕΧΙΤ