ΑΛΦΑΒΗΤΟ

ΑΚΑΘΕΚΤΟΙ

προχωρούν στον εξωραϊσμό του Αμεμόμυλου και του όρμου της Γαρίτσας. Ο όρμος, ένα φυσικό και αισθητικό θαύμα που θα ζήλευαν πολλά διάσημα παραθαλάσσια θέρετρα προσφάτως άλλαξε εμφάνιση: Σαράντα κολόνες "κερκυραϊκού" στιλ ξεφύτρωσαν κατά μήκος του πεζοδρομίου της παραλίας, από τον Ναυτίλο έως την κολώνα του Ντούγκλα. Ακριβώς απέναντι στο πεζοδρόμιο του Άλσους οι ψηλές σωληνωτές κολώνες που τοποθέτησε ο δήμος την περίοδο της Συνόδου Κορυφής, δημιουργούν ένα εντελώς αστείο θέαμα αντάξιο ενός υψηλού επιπέδου καρακιτσάτης αισθητικής. Πάντως είναι ακατανόητη η πρεμούρα των αρμοδίων να τοποθετήσουν τις κολώνες, σε μια περιοχή που δεν οδηγεί σε κανένα εμπορικό κέντρο ώστε να χρειάζεται τέτοιου είδους φωτορύπανση. Οι μοναχικοί νυχτερινοί περίπατοι στον όρμο της Γαρίτσας δεν θα είναι πια ίδιοι. Ίσως όμως μερικοί και με λίγο μεγαλύτερη φαντασία νομίζουν ότι παρελαύνουν (μαζί με το σκυλί τους) στα Ηλύσια πεδία.

ΒΛΑΚΕΙΑ;

Τουλάχιστον αξιοπερίεργα τα όσα συμβαίνουν τους τελευταίους μήνες στον πολύπαθο χώρο της παιδείας. Οι καταλήψεις των σχολείων από τους μαθητές που διαμαρτύρονται για τον νόμο 2525 του μεταρρυθμιστή, τέως τσάρου της οικονομίας και παρά λίγο τουρκοφάγου κ. Αρσένη φαίνεται ότι έσπασαν και την τελευταία χορδή της επικοινωνιακής πολιτικής των εκσυγχρονιστών. Είναι πράγματι μοναδικός ο τρόπος που ένα κόμμα που κυβερνά την χώρα από το 1981, νίπτει τας χείρας του βροντοφωνάζοντας ότι για το κατάντημα της παιδείας υπεύθυνοι είναι οι καθηγητές και φυσικά οι μαθητές. Είναι επίσης παρανοϊκός ο τρόπος με τον οποίο ορισμένοι γονείς αντέδρασαν μπροστά σ΄ αυτή την κατάσταση. Αντί να στηρίξουν τον αγώνα των παιδιών τους προσπάθησαν να εκβιάσουν τα βλαστάρια τους να επιστρέψουν στα θρανία. Οι ίδιοι άνθρωποι που ακουμπούν στα φροντιστήρια περί τις 100.000 δρχ. μηνιαίως προς δόξαν της δημόσιας παιδείας, θεωρούν παράλογη την αντίδραση των παιδιών τους...
Η Κέρκυρα πάντως για μια ακόμη φορά είχε τα πρωτεία και σ΄ αυτές τις κινητοποιήσεις την ίδια στιμγή μάλιστα (και αυτό δεν αποτελεί μομφή κατά των καταλήψεων) που σύμφωνα με όλες τις δημοσκοπήσεις ο νομός είναι πρώτος πανελλαδικά στα ποσοστά αναλφαβητισμού.

ΑΣΥΝΑΝΤΗΣΕΙΣ:

Oλη του η εμφάνιση, οι κινήσεις του, οι κλίσεις του ήταν θηλυπρεπείς. Σ΄ αυτή τη θηλυπρέπεια πρέπει να αποδοθεί η υπερβολική, η νοσηρή του ωραιοπάθεια, και η μανία του, το πάθος του για την ωραία λεπτομέρεια... Αν τύχαινε ν΄ αγοράζει κάτι σ΄ ένα μαγαζί, δεν το έπαιρνε αν του το τύλιγαν σε χαρτί που δεν του άρεσε το χρώμα του. Φρόντιζε πάντα το ντύσιμό του να είναι εξαιρετικά περιποιημένο, και ποτέ Δε θα φορούσε κάλτσες που ο χρωματισμός τους Δε θ΄ αρμονιζότανε τέλεια με το χρωματισμό της κραβάτας του.

Είχε μια πολυτιμότατη γούνα που δεν την αποχωριζότανε ποτέ και την έπαιρνε μαζί του σ΄ όλα τα ταξίδια του. Όταν του παρατηρούσαν ότι η γούνα αυτή ήταν δυσανάλογη με τα οικονομικά του μέσα, απαντούσε: "Τα λίγα χρόνια που έχω να ζήσω, θέλω να τα ζήσω σαν πρίγκιπας...".
Ο τύπος ανθρώπου που παρουσίαζε ο Άλκης Θρύλος σε ένα τεύχος του περιοδικού Νέα Εστία του 1937, δεν ήταν άλλος από τον ιδρυτή της Νέας Σκηνής, τον συγγραφέα του "βιβλίου της αυτοκράτειρας Ελισάβετ", Κωνσταντίνου Χρηστομάνου, ενός βιβλίου που τον έκανε γνωστό σ΄ ολόκληρη την Ευρώπη. Ο Χρηστομάνος πέθανε στην Αθήνα το 1911, φτωχός και απομονωμένος και αγνοημένος απ΄ όλους.

Φέτος το όνομα του Χρηστομάνου θα ξεφύγει για λίγο από την σκόνη των βιβλιοθηκών και την μνήμη των ιστορικών της λογοτεχνίας και θα περάσει στην κεντρική σκηνή του Εθνικού Θεάτρου. Ο Ανδρέας Στάϊκος ύστερα από παραγγελία του Εθνικού ανέλαβε να γράψει ένα έργο με θέμα που έπρεπε να αφορά τον Κωνσταντίνο Χρηστομάνο και την αυτοκράτειρα της Αυστρίας και βασίλισσα της Ουγγαρίας, Ελισάβετ. Έτσι ένα χρόνο μετά την συμπλήρωση των 100 χρόνων από την δολοφονία της Σίσσυ, το φάντασμά της αντάμα με αυτό του Χρηστομάνου θα συνεχίσουν τους ατέλειωτους περιπάτους στους κήπους του Αχιλλείου συζητώντας για το ελληνικό τοπίο και τους μύθους του.
Ο Στάϊκος παρουσιάζει έναν Χρηστομάνο απογοητευμένο και κατεστραμμένο οικονομικά μετά το ναυάγιο της Νέας Σκηνής να συνομιλεί με την εμψυχωμένη ανάμνηση της μοναδικής ίσως γυναίκας που αγάπησε της Σίσσυ, την εποχή που ζούσαν στην Κέρκυρα.
Ο ίδιος χαρακτηρίζει το έργο του:
"Η Αυλαία πέφτει", "μια σκηνική φαντασία με σύνθεση οπερατική. Κι αυτό και τα άλλα έργα μου μπορώ να τα χαρακτηρίσω εξουθενωτικά τόσο στη σύλληψη όσο και στην εκτέλεσή τους. Γράφω για να με θαυμάσει ένα πρόσωπο, και όχι για το ανώνυμο πλήθος. Αλλά όταν μπεις στη διαδικασία της γοητείας, τότε είναι πιθανόν, εκτός του ενός, να γοητεύσεις και πολλούς άλλους. Πάντως, ένας συγγραφέας είναι κατά τη γνώμη μου σημαντικός όταν το κοινό μπορεί να παρακολουθήσει την αγωνία του, τα δύσκολα στάδια που έχει περάσει γράφοντας, τα αδιέξοδά, αλλά και τις εξάρσεις του".
Την παράσταση σκηνοθετεί η Μάγια Λυμπεροπούλου ενώ την Ελισάβετ θα ερμηνεύσει η Νόνη Ιωαννίδου και τον Χρηστομάνο ο Δημοσθένης Παπαδόπουλος. Το θεατρικό κείμενο, όπως και τα άλλα βιβλία του Στάϊκου, θα κυκλοφορήσει από τις εκδόσεις "Άγρα".

Ελπίζουμε το ΔΗΠΕΘΕ Κέρκυρας, που δραστηριοποιείται στην προβολή του καλού θεάτρου, να φροντίσει ώστε η παράσταση αυτή, που το θέμα της μας αφορά και για ιστορικούς λόγους, να μεταφερθεί κι εδώ.

Εχουν περάσει ήδη έξι χρόνια από την είσοδο των κερκυραίων πολιτών στο Μον Ρεπό. Ύστερα και από τις τελευταίες σπασμωδικές δικαστικές κινήσεις των Γλίξμπουργκ, στο άλσος και τα Ανάκτορα έχουν γίνει σημαντικά βήματα ανάδειξης και αξιοποίησης του χώρου. Το κεντρικό κτήριο των Ανακτόρων, το βοηθητικό (κτήριο Τίτο) αλλά και η συνεδριακή αίθουσα έχουν ήδη διαμορφωθεί, καθώς και ο περιβάλλων χώρος (πλακόστρωτα, κολωνάκια κ.α.). Εντελώς παράτερο όμως το μεγάλο κτήριο του υποσταθμού της ΔΕΗ με τα σήματα των αστραπών και τα ταμπελάκια "κίνδυνος θάνατος", με το συνεχές βουητό που βρίσκεται ακριβώς απέναντι και σε απόσταση αναπνοής από την είσοδο του συνεδριακού κέντρου...
Το Μον Ρεπό, σύμφωνα με τον νόμο της 11ης Μαρτίου 1994 "παραχωρείται κατά κυριότητα στο Δήμο Κερκυραίων. Η έπαυλη θα χρησιμοποιείται ως μουσείο ή για την πραγματοποίηση πολιτιστικών εκδηλώσεων...". Όσο αφορά την βλάστηση που υπάρχει στο κτήμα, αποτελείται από ελαιόδεντρα, δάφνες, αροκάριες, πεύκα, τσίκες, μανόλιες, κάκτους, φοίνικες και πολλά γηγενή και εξωτικά φυτά. Ο τρόπος όμως με τον οποίο "καθαρίστηκε" το δάσος είναι σχεδόν παράλογος. Εξαφανίσθηκαν οι περισσότερες οι δάφνες, το ιερό φυτό του Απόλλωνα που θα πρέπει να βρίσκεται εκεί από την εποχή των Φαιάκων, καθώς και διάφορα δέντρα και θάμνοι. Δεν κατανοούμε για ποιους λόγους και με πια λογική οι "υπεύθυνοι" ξύρισαν κυριολεκτικά την βλάστηση. Ένα από τα πρώτα αποτελέσματα είναι να δημιουργηθούν μεγάλες δίοδοι στο πυκνό δάσος και τα ρεύματα αέρος να γκρεμίσουν πολλά δέντρα. Σαν να μην έφτανε αυτό, τα δέντρα που έχουν κοπεί τα πέταξαν στους γκρεμούς δημιουργώντας ένα θέαμα σκουπιδαριού. Η σκεπή του ναού του Σωτήρος κατέρρευσε καθώς επίσης και το ανατολικό τοιχίο. Στο βοηθητικό κτήριο, δυτικά του ναού που και αυτό έχει ερειπωθεί υπάρχει ένα κομψό χρωματιστό πορσελάνινο γλυπτό το οποίο μάταια προς το παρόν κάποιοι βάνδαλοι προσπάθησαν να αποκολλήσουν.
Ας ελπίζουμε ότι η νέα δημοτική αρχή να δείξει το απαιτούμενο ενδιαφέρον για ολόκληρο το χώρο πριν να δημιουργηθούν σοβαρές βλάβες σ΄ αυτόν. Η με μέτρο ανάδειξη και αξιοποίηση ολόκληρου του Μον Ρεπό θα πρέπει να είναι ο οδηγός. Έως τότε ας βρεθεί επιτέλους κάποιος να σταματήσει την καταστροφή αυτού του μοναδικού δάσους.

ΤΕΛΙΚΑ

σε μια χώρα που όλα γίνονται με απότερο στόχο να περάσουν από την οθόνη της τηλεόρασης, τα βιβλία μοιάζουν με εν δυνάμει σενάρια που περιμένουν την κατάλληλη στιγμή, το κατάλληλο, κανάλι και τον κατάλληλο άνθρωπο για να μετασχηματισθούν σε εικόνες. Όπως ακριβώς το μικρό ασχημόπαπο μεταμορφώθηκε σε ωραίο κύκνο. Τώρα, αν στην πορεία χαθεί ακόμη και ο λόγος για τον οποίο γράφτηκε το εν λόγω βιβλίο, δεν τρέχει και τίποτε.

Τέτοια περίπτωση υποπτευόμεθα ότι συμβαίνει και με το βιβλίο του Βασίλη Μπούτου "Η συκοφαντία του αίματος" που μεταφέρεται στη μικρή οθόνη από τον σκηνοθέτη Κώστα Αριστόπουλο σε σενάριο του Μπούτου και της γυναίκας του Χρυσάνθης Σωτηροπούλου.
Η υπόθεση του βιβλίου όπως γνωρίζουν οι αναγνώστες του ΕΧΙΤ διαδραματίζεται στην Κέρκυρα το 1944, την εποχή που οι γερμανικές δυνάμεις κατοχής έστελναν στο Άουσβιτς τους εβραίους του νησιού. Οι αντιδράσεις που ξεσήκωσε η αναφορά στο βιβλίο του δημάρχου των κερκυραίων ως συνεργάτη των Γερμανών, οδήγησαν τον συγγραφέα σε αναδίπλωση. Έτσι στην τηλεοπτική μεταφορά, δεν πρόκειται να υπάρχει ίχνος Κέρκυρας, ούτε και των χώρων και ονομάτων που αναφέρονται στο βιβλίο. Γενικά και αόριστα θα διαδραματίζεται σε κάποιο νησί της Ελλάδας...
Τα γυρίσματα έγιναν στη Σύρο, η παραγωγή είναι της Β. Ανδρέου, η μουσική της Ελένης Καραϊνδρου ενώ παίζουν οι: Αγγελική Δημητρακοπούλου, Ναταλία Δραγούμη, Νίκος Ψαρράς, Ειρήνη Ιγγλέση και Καίτη Ιμπροχώρη.
Η σειρά θα προβληθεί σύντομα από την ΕΤ1.

ΣΤΕΦΑΝΟΣ ΞΕΝΟΣ:

Eνας ογκώδης τόμος 660 σελίδων, καρπός πολυετούς έρευνας σε διάφορα ιδιωτικά και δημόσια αρχεία και βιβλιοθήκες, της Ελλάδας και του εξωτερικού, συνθέτει την πολυσχιδή προσωπικότητα του, συγγραφέα, εφοπλιστή, βιομηχάνου, εκδότη και διπλωμάτη του προηγούμενου αιώνα, Στέφανου Ξένου. Ο Ζέφυρος Καυκαλίδης

Συγγραφέας ο κερκυραίος Ζέφυρος Καυκαλίδης, ο οποίος μέσω της βιογράφησης του Ξένου προσπάθησε να δημιουργήσει ένα ψηφιδωτό που θα αναδεικνύει μια ολόκληρη εποχή, κρίσιμη για την χώρα και των ελληνισμό.
Στην πολυσέλιδη εισαγωγή του βιβλίου του ο Καυκαλίδης με αναλυτικό τρόπο παρουσιάζει τις μεθοδολογικές απόψεις που υιοθέτησε στη βιογράφηση του Ξένου. Παράλληλα σημειώνει ότι η βιογραφία του Ξ. της "περιεργότερης και μεγαλοπαιδεύτερης" φυσιογνωμίας του δεύτερου ημίσεως του 19ου αιώνα απαιτούσε και ελευθερία σύνθεσης, γι΄ αυτό η ποιητική του ζωή προσεγγίζεται με ποιητικά ξεσπάσματα. Ένα εξαιρετικό βιβλίο για το οποίο θα επανέλθουμε τον επόμενο μήνα.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΟ ΑΛΦΑΒΗΤΟ ΤΟΥ ΔΕΚΕΜΒΡΗ

Επιστροφή στο ΕΧΙΤ