|

|
Στο χρώμα του νερού
Tο είχα σε κακό να φύγει ο Αύγουστος και να μην πάω ούτε μια
μέρα διακοπές. Μια μονοήμερη, έτσι για την τιμή των όπλων. Η ζέστη συνεχίζεται,
και η μόνη παρηγοριά ο ρωσικός χειμώνας, που τρίζει τα δόντια, σε όλες
τις αγορές του κόσμου και δείχνει, πόσο σταθερή είναι η πορεία της ελληνικής
οικονομίας και πόσο σοφό το σύστημα της παγκοσμιοποίησης της αγοράς.
Μια μέρα μόνος μου μακριά από το πολιτικό τοπίο, όπου κανόνας είναι
το ψέμα (άντε και καμιά φορά οι μισές αλήθειες). Μακριά, από τις πολεμικές
κραυγές, του αρχιεπισκόπου, που θέλει πίσω τις χαμένες πατρίδες, έχω κακή
εμπειρία από το στρατό και δεν θέλω να ξαναπάω, ούτε και να ζήσω στην πραγματικότητα
της διηγήσεις του παππού και του πατέρα μου από τους πολέμους. Μακριά από
την τηλεόραση.
Εδώ στον πεθαμένο όρμο, όλα είναι πραγματικά...
Η θάλασσα φτάνει ως πέρα. Το καρνάγιο βουβό και νεκρό. Το κύμα αφρίζει
φθινόπωρο. Τα σπίτια κυκλώνουν τον όρμο. Στο χρώμα της ώχρας . Παλιά. Τριακόσια
χρόνια εκεί. Παράθυρα ανοιχτά τείχη ερείπια. Στενά που εμπορεύονται μνήμες.
Τα αχνάρια εδώ. Τα σημάδια στους τοίχους.
Τι άραγε γίνανε οι άνθρωποι;
Είναι όμορφο να αφουγκράζεσαι σιωπές. Είναι ωραίο να ζεις εδώ αδέσποτος
και ευάλωτος. Η λήθη και η μοναξιά έχει το χρώμα του νερού.
Μια ζωή άμετρος, πρέπει επιτέλους να παραδεχτώ, ότι ο κύκλος
μιας εποχής πήρε τέλος. Ο χρόνος, η έκταση, ο χώρος και η αίσθηση
χωρίς τελεία και παύλα, χωρίς στόχο. Μόνη τροχοπέδη ένα ηλίθιο συναίσθημα
και το καθήκον. Αμάν πια αυτό το καθήκον...
Μέσα μου ένας ερημίτης ζητάει δικαιώματα και εγώ συνεχώς αναβάλλω.
Η ιερότητα της μοναξιάς όπου δεν έχει πλαίσιο χλευάζει ξένα ότι προκύπτει
σαν παραλλαγή. Και ο πεθαμένος όρμος της μονοήμερης ήταν μια παραλλαγή.
Δεν μπορούσε να είμαι ποτέ μόνος σ΄ αυτό το πραγματικό και ζωντανό τόπο
με μνήμες αιώνων. Ποτέ δεν θα μπορούσα να νοιώσω τη μοναξιά με φιλικά φαντάσματα
που με συντρόφευαν και μου έλεγαν αλήθειες.
Πήρα το δρόμο της επιστροφής, σε μια πραγματικότητα που η μοναξιά
αναδεικνύεται αρνητικά, χιλιάδες μοναξιές γύρω μου, κινούνται σε αυστηρά
καθορισμένα πλαίσια και περιμένουν έστω και μια μονοήμερη για να επικοινωνήσουν...
¨
|