Αν χαθώ, θα με ψάξεις;...


Yπάρχουν χαμένοι από χέρι. Χαμένοι στο διάστημα, χαμένοι γενικώς και ειδικώς. Υπάρχουν αυτοί που έχουν χάσει τον μπούσουλα, κι αυτοί που επιμένουν να χάνονται γιατί ρεμβάζουν. Υπάρχουν χαμένα νησιά, χαμένοι πολιτισμοί, χαμένες μητροπόλεις. Χαμένα κορμιά. Ο κατάλογος είναι μακρύς κι οι νέες εγγραφές σαφώς πολλαπλάσιες των επιθυμιών των εκάστοτε χαμένων.
Πάντα έχανα. Αντικείμενα, ανθρώπους, παρτίδες. Ενίοτε χανόμουνα κι η ίδια, έμπαινα στη μηχανή του Χουντίνι κι άφηνα τους άλλους ν΄ αναρωτιούνται. Τα αντιστρόφως ανάλογα του κέρδους με προκαλούσαν με τον ίδιο ακριβώς τρόπο που προκαλεί η οσμή του αίματος έναν αγουροξυπνημένο εκδοροσφαγέα. Ή ο χτύπος του τηλεφώνου έναν ευαίσθητο φαρμακοποιό που διανυκτερεύει. Ή όπως τα φυσικά φαινόμενα έναν ευσυνείδητο μετεωρολόγο.
Εσχάτως μπαίνω στην διαδικασία της οργανωμένης εξαφάνισης. Στην αρχή, για παράδειγμα, χάνεται ένα μπλε τασάκι. Μετά αρχίζουν και εξαφανίζονται, κατά μυστηριώδη τρόπο, μια σειρά μαγειρικών σκευών. Τα βιβλία μου, η συλλογή μου από ασημικά, τα δαχτυλίδια μου. Χάνεται η φωνή μου. Σταδιακά η όραση, κι από πίσω της κι η γεύση. Το σενάριο ολοκληρώνεται καθώς, έτσι στα ξαφνικά κι αδικαιολόγητα, χάνομαι κι εγώ.....
Γιατί όλα αυτά; Για ποιο λόγο τόσες ενδείξεις ανησυχίας; Τέτοιο ξεσήκωμα φίλων, συγγενών και αστυνομίας πόλεως; Γιατί τόσα στομάχια σαν γκαζόζα ν΄ αφρίζουν από πανικό; Γιατί τόσοι σκύλοι ξαμολημένοι μ΄ ένα φανελάκι μου στο στόμα, να ψάχνουν όρη και βουνά μέχρι να με μυρίσουν, να με φορτώσουν στα δόντια τους και να με παραδώσουν σ΄ αυτούς που μ΄ έχουν χάσει;...
Το ερώτημα δεν είναι ρητορικό. Έχει απάντηση, λογική, αιτιολογία. Έχει να λες μέχρι να ξημερώσει, κι άλλο τόσο... Χάνομαι για να με βρουν. Χάνομαι για τη συγκινητική στιγμή της εύρεσης, για το ανεπανάληπτο δευτερόλεπτο που θα με ξανατοποθετήσουν σαν πιάτο στην -από αιώνες- δεδομένη θήκη μου.  Χάνομαι, χάνεσαι, χάνονται, χανόμαστε για να επαναπροσδιορίσουμε την απώλεια. Για να τρέξουμε με φόρα πίσω απ΄ αυτά που μας κυνηγούν. Και φτου απ΄ την αρχή. Μέχρι να χαθεί και το έδαφος κάτω απ΄ τα πόδια μας...
 

Miagolare
(Φλεβάρης)


Επιστροφή στο ΕΧΙΤ