Mια ζωή κουβαλάω δικαιώματα. Εκλογικά πρωτίστως. Ζω εδώ, ψηφίζω αλλού- η ιδανική σωματοποίηση του λήμματος "υπεκφυγή" στο λεξικό των ανθρωπίνων ιδιοτήτων.
Ετεροδημότισσα, κάτι σαν το ¨εδώ τρως, εδώ πίνεις, αλλού πας και το δίνεις", στο πιο εστετίστικο του όμως.
Μια ζωή
αποφεύγω συστηματικά να είμαι παρούσα όταν το γεωγραφικό μου διαμέρισμα
με καλεί. Είναι σαν τα αναγκαία διαστήματα απομάκρυνσης ανάμεσα στους αγαπημένους.
΄Η, ακόμα, ακόμα, ανάμεσα σ΄ αυτούς που σκυλοτρώγονται, ενώ στην ουσία
θα ήταν πρόθυμοι μ΄ ένα νεύμα, να αλληλογλείψουν τις πατούσες τους από
έρωτα. Το ότι γεννήθηκες μέσα σε κάποια συγκεκριμένα τετραγωνικά μέτρα,
δεν σημαίνει υποχρεωτικά και την εφ΄ όρου υπόκλιση στα δεδομένα τους. Η
ανάγκη για "έτερους" ζωτικούς χώρους, νομιμοποιείται, όπως άλλωστε και
κάθε άλλου είδους ευλογημένη απόσταση. Ετερολάγνοι, ετερόδικοι, ετερόσημοι,
ετεροκατάληκτοι, ετερόκλητοι, ετεροθαλείς- γι΄ αυτό και ετεροδημότες...
Η πολιτική κι αυτοί που την εξασκούν με επιμέλεια, οι υποχρεώσεις και τα δικαιώματα, το εκλέγειν και το εκλέγεσθαι ,δεν είναι τίποτε άλλο από μια μικρογραφία των προσωπικών μας στιγμών. ΄Ένα καχεκτικό δημόσιο, που ποτέ δεν θα αγγίξει τους περίπλοκους και αέναους μηχανισμούς του ιδιωτικού. Κι ούτε θα καταφέρει να τους περιγράψει, άλλωστε...
Τα προεκλογικά μανιφέστα με φτιάχνουν: ¨Έλα σε μένα μωρό μου. Εγώ, κι όχι ο άλλος σ΄ αγαπάω αληθινά. Εγώ θα σου δείξω τι σημαίνει τοπική αυτοδιοίκηση. Εγώ θα σε γλεντάω με επιδοτήσεις. .Εγώ θα σε αποκαταστήσω και θα σε βγάζω βόλτα στην άσφαλτο, όχι στον παλιοχωματόδρομο του πρώην σου...". Σαν υποψήφιοι εραστές έξω από το μπουντουάρ της αγαπημένης τους, σαν μνηστήρες λίγο πριν υπογραφούν τα προικοσύμφωνα: ¨Παράτα τον παλιό, γράψε τον ζεν πρεμιέ με τα προγραμματικά περί νέου υδρευτικού - πότε είχες μωρή καλύτερη αποχέτευση; Με μένα! Το ξέχασες;.." Tους ακούω όλους. Τους αφήνω να πιστεύουν ότι η κάλπη μου θα υποδεχθεί μόνον την δικιά τους υποψηφιότητα. Ότι θα εμπιστευτώ το κυκλοφοριακό και τα μεγάλα αναπτυξιακά μου, μόνον στα χεράκια τους. Ότι δεν υπάρχει άλλος. Ούτε να το διανοηθούν! Αν δεν ανοίξω τα πόδια μου στην εκλογική μου περιφέρεια, πού θα τα ανοίξω; Θα μας κάψει ο Καποδίστριας....
Δεν ξέρω ποιος θα είναι ο επόμενος Δήμαρχος στις επικείμενες του Οκτώβρη. Αν θα τα καταφέρει ο οικογενειάρχης ή ο ελευθεριάζων. Και λίγο με νοιάζει. Εγώ αποβραδίς θα ετοιμάζω τα Βartuggi μου, για άλλους Δήμους. Γιατί εγώ, ψηφίζω αλλού. Γιατί εγώ, ετεροδημότισσα γεννήθηκα. Κι έτσι λέω να το πάω, μέχρι να μου τύχει κι εμένα στο δρόμο μου καμιά Πεφωτισμένη Δεσποτεία....
