Σελίδα Θεατρικού Οργανισμού "Στιγμή"

Πίσω στη σελίδα " παραγωγές "

Πρόγραμμα

Κριτικές

Μουσική

Φωτογραφίες

Η παράσταση στηρίζεται σε τρία κείμενα: ένα ονειρόδραμα του Ζιρωντού (ONDINE-ΝΕΡΑΪΔΑ), ένα ρεαλιστικό έργο του Χόροβιτς (ΑΚΡΟΒΑΤΕΣ) και μια τροπική καταιγίδα ερωτικής ποίησης του Ιβάν Γκόλλ (ΜΑΛΑΙΣΙΑΚΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ)

Αν ο Γκόλλ κι ο Ζιρωντού συναντιούνται με μεσάζοντα τον λυρισμό, ο Χόροβιτς έρχεται από ένα άλλο δρόμο, πιο "σύγχρονο", να προβάλλει τη δική του εκδοχή για την υπέροχη ματαιότητα του έρωτα. Όμως και στα τρία έργα ο θάνατος -έτσι κι αλλιώς -ελλοχεύει, συμπληρώνοντας τον αέναο δυϊσμό: Έρως-Θάνατος.

Η παράσταση φιλοξενεί τα ερωτήματά μας.

Τι είναι ο έρωτας; Πώς δυο άνθρωποι ξυπνούν από την μακαριότητα του εγώ τους και θέλουν να ζουν με τα μάτια ή για τα μάτια του άλλου; Πόσο μπορεί να διαρκέσει αυτή η παρέκκλιση της φύσης; Κι η διάθεση της αυτο-θυσίας ποια ανθρώπινη λογική υπηρετεί;

Η Manyana που τραγουδά τον έρωτά της για τον αγαπημένο της, στα "Μαλαισιακά τραγούδια" του Ιβάν Γκόλλ, δε νοιάζεται για την αμοιβαιότητα της σχέσης. Αρνείται να προσγειωθεί και ζει τον έρωτά της ως τον θάνατο.

Η Νεράιδα του Ζιρωντού προσπαθεί να μεταλλάξει τη νεραϊδένια φύση της για να χωρέσει στο καλούπι που έχει φτιάξει για τη γυναίκα ο πολιτισμός της Δύσης. Ζει την ψευδαίσθηση ότι ο δικός της αγαπημένος (ο ιππότης) δεν θα απο-γοητευθεί ποτέ. Αρνείται ν' ακούσει τη Φωνή του "Νεραϊδοβασιλιά" που την προειδοποιεί ότι ο έρωτας και η απάτη πάντα συναντιούνται. Χάνει τον ιππότη της και γυρνά στον δικό της κόσμο, του παραμυθιού.

Οι δυο ακροβάτες του Χόροβιτς (Άντρας και Γυναίκα) καθώς εκτελούν το νούμερό τους βιώνουν τη ρήξη της σχέσης, κρύβοντας τον σπαραγμό τους απ' το αδηφάγο κοινό του τσίρκου. Μετά από κάθε επιτυχημένο άλμα, μετά από κάθε επικίνδυνο συνδυασμό, χαμογελούν, τηρώντας το τυπικό που η κοινωνία έχει ορίσει. Έχουν ζήσει την απάτη του έρωτα και τώρα για να υπάρξουν έχουν ανάγκη το μίσος;

Ο πολιτισμός μας αρνείται τον έρωτα - κι ας τον διαφημίζει σε κάθε ευκαιρία. Αλλά πώς γίνεται να ζήσει κανείς δίχως να πιστεύει στα παραμύθια; Πώς να δεχτεί ότι δεν υπάρχει Αυτός που θα διώξει τον τρόμο του κενού; Αφού υπάρχει.

Αν όντως "ο έρωτας γεννιέται στο φως", η παράστασή μας αυτό το φως αναζήτησε...

Τα τρία κείμενα κυλούν παράλληλα. Το σκηνικό υποδέχεται την ταυτόχρονη παρουσία των πέντε ηθοποιών και την ηγεμονική σκιά της Φωνής, που θα επεμβαίνει στη δράση.

Η μουσική είναι κυρίαρχο στοιχείο, συνδετικό ανάμεσα σε διαφορετικούς τόπους κι εποχές (18ος αιώνας, λίμνη στη Ρηνανία - δάσος στη Μαλαισία του 19ου αιώνα - αρένα τσίρκου στα τέλη της δεκαετίας του 1970). Οι ήρωες προσπαθούν να κρατηθούν στη δική τους ιστορία, ανεπηρέαστοι απ' την παράλληλη δράση, αλλά στο τέλος θα βρεθούν όλοι σ' ένα κοινό τόπο και χρόνο: στη σκηνή ενός σύγχρονου θεάτρου.

ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ

Σύνθεση Κειμένου: Μαρία Τσιμά- Γιάννης Αναστασάκης

Μουσική: Σωτήρης Δεμπόνος - Αντώνης Λιβιεράτος

ΦΩΝΗ : Γιάννης Αναστασάκης

ΒΙΝΤΕΟΣΚΟΠΗΜΕΝΑ ΜΕΡΗ:

Μοντάζ: Φαντασία-Οπτικοακουστική

Βοηθός Σκηνογράφου: Μαργαρίτα Σταυράκη

Στη σελίδα των νέων υπάρχουν πληροφορίες για τα βιντεοσκοπημένα μέρη της παράστασης και τις διακρίσεις τους

Πίσω στη σελίδα " παραγωγές "