Weet je nog dat ik je vorige keer vertelde dat mijn baasje eigenlijk niet van de slimste is? Welnu, vorige week heb ik weer een straffe stoot meegemaakt.

Op een zomerse namiddag ben ik op mijn gemakje wat aan het rondsnuffelen als ik, heel verwonderd, opmerk dat het hek van de tuin van Buurman uitnodigend openstaat. Buurman zelf heeft het niet zo op honden begrepen. Hij houdt mij altijd nauwgezet en argwanend in de gaten wanneer ik in de tuin ben. Ik durf zelfs mijn neus niet in zijn richting omhoog steken om eens goed de geuren op te snuiven die van zijn territorium overwaaien. Buurman zelf was nergens te bespeuren en, ondernemend kereltje als ik ben, vond ik dat een enige gelegenheid om eens op verkenning te gaan. Nadat ik een paar keer vervaarlijk gegromd had naar poezemieke, was die ook verdwenen en kon ik rustig mijn gang gaan. Er viel echter weinig interessants te bespeuren behalve het konijn. Ik dacht: "dit neem ik effen mee voor mijn baas, die lust dat wel!" En keerde rechtsomkeer naar huis erop uit om hem eens goed te verrassen.

Baasje kwam net de tuin in en ik zag onmiddellijk de verwondering op zijn gezicht. �Maar Pipou, wat heb je me daar! �. Hij kon het konijn niet snel genoeg aannemen, en bestudeerde het van alle kanten: behalve dat het wat onder de modder hing was het nog heel gaaf Hij liep ermee naar binnen en wat hij toen deed begrijp ik nog niet helemaal. Hij waste het levenloze konijn zodat het weer helemaal wit was, en begon het toen te föhnen (ik had altijd gedacht dat die pels er toch af moest als mensen het konijn gingen opeten, vanwaar dan al die moeite?). Toen het konijntje weer helemaal bijgewerkt was, nam hij het voorzichtig onder de arm en weet je wat hij toen deed? Hij ging ermee richting buurman. Hij keek goed rond in de tuin (maar goed dat Buurman niet thuis was, want ik gunde hem echt geen deel van mijn 'prooi') en ging dan de stal binnen. Even later was hij weer terug. �Zonder konijn.

Nu was ik eigenlijk goed kwaad op baasje: ik zit mijn vel te wagen om op het territorium van een ander een prooi te pakken en hij gaat het mooi terugbrengen. Wat een dommie!

Nu schoot het mij ook te binnen dat hij mij niet bedankt had toen ik hem het konijn aanbracht, terwijl hij dat anders wel uitvoerig doet. Die moet mij nog maar eens iets vragen. Wat mokkend ga ik in mijn mand liggen en ik had besloten daar de hele middag te blijven.

Bij het vallen van de avond besluit ik toch maar naar buiten te gaan. Mijn baas

Buurman zei wat heel anders en toen gingen de ogen van mijn baasje groot open van verbazing.

Kijk nu eens kerel, hier snap ik geen snars meer van. Deze morgen vond ik mijn konijntje dood in zijn hok. Ik had het achter de tuin begraven. Toen ik daarnet de stal in ging, zag ik plots dat het weer terug in zijn hok zat, mooi proper en net of het nog leefde. Hoe kan zoiets nu gebeuren.

Tja, daar had mijn baas ook geen antwoord op. Hij stond daar met de mond groot open te staren naar onze buurman en er kwam geen woord over zijn lippen... Had hij misschien gedacht dat Pipou het diertje gedood had???? Had hij misschien willen verdoezelen dat zijn hond een killer was????. Alsof Pipou zoiets zou doen.

Tot woef,